آدرس: تهران - شریعتی - پایین تر از پل صدر
همین امروز با ما تماس بگیرید 9024770808 (+98)

مطالب پزشکی

خار پاشنه

Image result for ‫خار پاشنه‬‎

مقدمه: 

خار پاشنه در واقع رسوب کلسیم در قسمت زیرین استخوان پاشنه است. در عکس رادیوگرافی، برآمدگی خار پاشنه می تواند به اندازه نیم اینچ به جلو گسترش یابد. چنانچه خار پاشنه در عکس رادیوگرافی دیده نشود و علائم درد خار پاشنه وجود داشته باشد به آن سندروم خار پاشنه گفته می شود. از هر 10 نفر یک نفر به خار پاشنه مبتلا می شوند. اما از هر 20 نفری که به خار پاشنه مبتلا هستند فقط یک نفر از آنها درد دارند. خار پاشنه گاهگاهی با التهاب بافت همبند کف پا به نام پلانتار فاسیا همراه است.

علت شناسی: 

رسوب کلسیم در قسمت زیرین استخوان پاشنه، که منجر به ایجاد خار پاشنه می شود، یک فرایند است که معمولا در طی یک دوره چند ماهه رخ می دهد. خار پاشنه اغلب توسط پیچش در عضلات و لیگامانهای پا، کشش پلانتار فاسیا، و تکرار پاره شدن غشایی که استخوان پاشنه را پوشش می دهد، ایجاد می شود. خار پاشنه به ویژه در میان ورزشکاران که به فعالیت های سخت و زیاد ورزشی مانند دویدن و پریدن اشتغال دارند شایعتر است.

عوامل مستعد کننده ایجاد خار پاشنه: 

1- اختلال در راه رفتن که استرس بیش از حدی را بر روی استخوان پاشنه پا، رباطها و رشته های عصبی نزدیک پاشنه پا اعمال می نمایند.

2- پیاده روی و دویدن زیاد بخصوص در سطوح سخت.

3- کفش نامرغوب و یا فرسوده بخصوص کفشهایی که دارای کفی مناسب نبوده و از قوس پا حمایت نمی کنند.

4- چاقی و وزن بیش از حد.

عوامل مستعد کننده التهاب پلانتار فاسیا همراه با خار پاشنه: 

1- بالا رفتن سن که خاصیت ارتجاعی پلانتار فاسیا از بین می رود و بافت نرم حمایت کننده پاشنه نازک می شود.

2- دیابت یا مرض قند

3- سر پا ایستادن طولانی مدت

4- فعالیت های ورزشی کوتاه مدت و مکرر بدون گرم کردن بدن

5- صافی کف پا

علائم بالینی خار پاشنه: 

خار پاشنه اغلب مواقع هیچ علامتی ایجاد نمی کند. اما خار پاشنه چنانچه با التهاب بافت نرم اطراف خار پاشنه همراه باشد می تواند هنگام راه رفتن، قدم زدن و دویدن، ایجاد درد متناوب و مزمن نماید. به طور کلی، علت درد، خود خار پاشنه نیست، بلکه صدمه به بافت نرم اطراف خار پاشنه است که ایجاد درد می نماید. بسیاری از مردم درد خار پاشنه و یا التهاب پلانتار فاسیا را مانند یک چاقوی تیز تصور می نمایند که بلافاصله هنگامی که از خواب بیدار شده و می ایستند، بداخل پاشنه آنها فرو رفته و یک درد شدید و تیز را ایجاد می نماید و در طول روز این درد حالت ملایم تری پیدا نموده و کم کم محو می شود. همچنین هنگامی که پس از نشستن طولانی سرپا می ایستند این درد شدید بسراغ آنها می آید.

درمانهای غیر جراحی برای خار پاشنه: 

درد پاشنه بخاطر وجود خار پاشنه و یا التهاب پلانتار فاسیا بسادگی به استراحت نمودن، پاسخ نمی دهد. معمولأ پس از یک شب استراحت، هنگام بیدار شدن و ایستادن درد بسیار شدیدی به سراغ پاشنه می آید و همچنین التهاب پلانتار فاسیا پس از یک شب اسراحت، اول صبح بخاطر کش آمدن بافت نرم کف پا، درد زیادی از خود نشان می دهد و اغلب با راه رفتن کاهش می یابد. اگر چه عود درد نه تنها با استراحت های طولانی بلکه با راه رفتن های طولانی هم اتفاق می افتد. چنانچه درد خار پاشنه برای بیش از یک ماه ادامه یابد، باید با ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی مشورت نمود که درمانهای غیر جراحی زیر را پیشنهاد می نمایند:

1- تمرینات کششی

2- توصیه برای کفش های مناسب

3- نوار چسب زدن و یا تسمه زدن برای کاهش فشار بر روی عضلات و تاندونهای درگیر

4- پیشنهاد کفی برای کفش

5- ورزش درمانی

درمانهای دارویی خار پاشنه: 

درد خار پاشنه و التهاب پلانتار فاسیا در بسیاری از موارد با استامینوفن و داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی مانند ناپروکسن، ایبوپروفن و ایندومتاسین تسکین می یابد. در بعضی از موارد تزریق کورتیکو استروئیدها بداخل بافت اطراف خار پاشنه می تواند برای مدتی درد خار پاشنه را از بین ببرد.

جراحی خار پاشنه: 

در بیشتر از 90 درصد مردم، درد خار پاشنه با درمانهای غیر جراحی و درمانهای دارویی، از بین می رود. چنانچه درمانهای غیر جراحی نتواند درد خار پاشنه را در مدت 9 تا 12 ماه از بین ببرد، ممکن است عمل جراحی برای از بین بردن درد و باز گرداندن تحرک کافی به بیمار لازم باشد.

دو نوع درمان جراحی برای خار پاشنه وجود دارد:

1- آزاد نمودن پلانتار فاسیا

2- برداشتن خار پاشنه

انجام تست های قبل از جراحی برای شناسایی بیمارانی که واقعأ کاندید جراحی هستند بسیار ضروری است. بعد از عمل جراحی نیز بایستی توصیه هایی مانند کمپرس یخ، استراحت، بالا نگه داشتن پا می تواند در بهبودی زود هنگام بیمار موثر باشد. در برخی موارد ممکن است لازم باشد برای بیماران از باند، اسپلینت، کست، کفش جراحی، عصا وغیره استفاده نمود. عوارض احتمالی جراحی خار پاشنه عبارتند از: درد عصبهای محیطی، درد راجعه پاشنه، بی حسی دائمی پاشنه، عفونت زخم و بافت همبند ترمیمی و همچنین آزاد سازی پلانتار فاسیا ممکن است بی ثباتی، گرفتگی، شکستگی استرسی و تاندونیت کف پا را بدنبال داشته باشد.

پیشگیری از خار پاشنه: 

پیشگیری از ایجاد خار پاشنه و التهاب پلانتار فاسیا را می توان با کارهای زیر انجام داد:

1- کم کردن وزن

2- گرم کردن بدن قبل از انجام هر گونه حرکت ورزشی بخوص دویدن

3- پوشیدن کفش های مناسب و مجهز به ضربه گیر

سندرم تونل کارپال

 

علل بروز سندرم تونل کارپال, پیشگیری از سندرم تونل کارپال

احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی یکی از علل ابتلا به سندرم تونل کارپال است

 

سندرم تونل کارپال(CTS) شرایط مرتبط با عصب است که باعث ایجاد درد و بی حسی در مچ دست و دست‌ها می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان دیده می‌شود. این بیماری بیشتر در بزرگسالانی رخ می‌دهد که کارهایی همچون مونتاژ را انجام می‌دهند. چنین کارگرانی سه برابر بیشتر از سایر افراد در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.

 

علل ایجاد بیماری سندرم تونل کارپال چیست؟

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب مدیان (عصب اصلی دست)، تاندون فلکسور(که انگشت را خم می‌کند) و سایر بافت‌های نرم همچون رباط‌ها و رگ‌های خونی را محافظت می‌کند. بر اساس گفته‌های آکادمی جراحان ارتوپدی در آمریکا؛ سندرم تونل کارپال زمانی اتفاق می‌افتد که بافت‌های احاطه کننده تاندون فلکسور متورم می‌شوند و فشاری بر روی عصب مدیان وارد می‌کنند.

 

این فشار می‌تواند باعث ایجاد درد در مچ دست و دست شود. سندرم تونل کارپال می‌تواند دلایل بسیار زیادی داشته باشد. برخی از افراد تونل کارپال کوچک تری دارند و این موضوع در کل خانواده دیده می‌شود.

 

سایر فاکتورهایی که باعث ایجاد این سندرم می‌شود عبارت است از:

تروما یا اسیب به مچ دست که باعث ایجاد تورم شود.

بیش فعالی غده هیپوفیز

کم کاری تیروئید

آرتریت روماتوئید

فشارهای کاری

استفاده مکرر از ابزارهای مرتعش کننده دست

احتباس مایع در دوران بارداری یا یائسگی

توسعه کیست یا تومور در کانال

 

هنوز شواهد محکمی وجود ندارد که ثابت کند حرکات تکراری و مداوم دست و مچ دست در طول کار می‌تواند باعث بروز این سندرم شود. حرکات تکراری که در کارهای مختلف انجام می‌شود ممکن است با سایر بیماری‌ها همچون بورسیت و التهاب تاندون در ارتباط باشد. فعالیت‌های تکراری همچنین ممکن است در نویسندگان نیز باعث ایجاد درد در دست شود.

 

نشانه‌ها و علائم سندرم تونل کارپال:

نشانه‌های این سندرم معمولا با آغاز بی حسی در شب به همراه درد در دست آغاز شود. معمولا بیماران با چنین نشانه‌هایی از خواب بیدار می‌شوند و باید دست خود را تکان دهند تا درد تسکین یابد. نشانه‌ها می‌تواند در طول روز نیز وجود داشته باشد. افرادی که نشانه‌هایی همچون بی حسی و درد در این ناحیه را تجربه می‌کنند باید به یک پزشک متخصص مراجعه نمایند. این موارد ممکن است به هنگام برداشتن یا در دست گرفتن یک شیء نیز ظاهر شود. با بدتر شدن شرایط، درد به مچ دست کشیده می‌شود و تا شانه یا داخل دست نیز ادامه پیدا می‌کند. زمانی که این شرایط حاد شود، بیمار ضعیف شدن دست را شاهد خواهد بود.

 

تشخیص و آزمون سندرم تونل کارپال:

برای تشخیص سندرم تونل کارپل پزشک ممکن است یک معاینه بدنی انجام دهد. بعد از بررسی احساس و قدرت دست، پزشک می‌تواند ازمون‌های بیشتری برای تشخیص انجام دهد. این آزمون‌ها شامل EMG یا ازمون سرعت هدایت عصبی است. یک EMG که الکترومیوگرافی نیز نامیده می‌شود در این شرایط انجام خواهد شد. این آزمون خروجی الکتریکی عضلات را اندازه گیری می‌کند. پزشک یک سوزن کوچک داخل عضلات خاصی قرار می‌دهد. این سوزن‌ها می‌تواند جریان الکتریکی عضلات را شناسایی کند.

 

ازمون سرعت هدایت عصبی نیز سرعت تکانه‌های الکتریکی در اعصاب را بررسی می‌کند. برای انجام اینکار دو الکترود بر روی سطح پوست قرار می‌گیرد و شوکی به اعصاب فرستاده می‌شود. سرعت بر اساس مسافتی که تکانه طی می‌کند سنجیده می‌شود. این آزمون electroneurography یا EneG نیز نامیده می شود.

 

مفاصل دست, نشانه‌های سندرم تونل کارپال

تونل کارپال گذرگاهی در مچ دست است که عصب اصلی دست را محافظت می‌کند

 

 

 

پیشگیری از سندرم تونل کارپال:

روش‌های متعددی برای کاهش خطر ابتلا به این بیماری وجود دارد. نکات زیر را همیشه به خاطر داشته باشید:

زمانی که در حال انجام فعالیت‌هایی هستید که بر روی مچ دست فشار می‌اورد، بهتر است کمی استراحت کنید.

محیط کاری خود را به گونه ای تنظیم کنید که کمترین فشار بر روی مفاصل وارد شود. افرادی که کارهای تایپی را انجام می‌دهند باید کیبورد خود را به گونه ای قرار دهند که مچ دست به هنگام کار با آن دچار فشار نشود.

به حالت بدنی خود در هنگام کار کردن دقت کنید. از خم کردن گردن و عضلات شانه پرهیز کنید. این کار به تدریج اثر بسیار بدی بر روی مچ دست و دست خواهد داشت.

مفاصل خود را ورزش دهید. اینکار از ایجاد سندرم پیشگیری می‌کند.

زمانی که در حال انجام فعالیت‌هایی همچون نویسندگی و تایپ کردن هستید، از نیروی مناسب استفاده کنید. یعنی سعی کنید فشار زیادی بر روی دست یا مچ دست وارد نکنید.

از ابزارهای ارگونومیک استفاده کنید که فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند.

سندرم خروجی توراکس (TOS)چیست؟

سندرم خروجی قفسه سینه (TOS) عبارت است از مجموعه ای از علایم و نشانه ها در اندام فوقانی که به علت تحت فشار قرارگرفتن شبکه براکیال (شبکه بازویی) یا عروق ساب کلاوین (شریان و ورید زیرترقوه ای) و یا هر دو ایجاد می گردد. عروق سابکلاوین (Subclavian vessels) و طناب های شبکه بازویی (Brachial plexus) از زیر کلاویکولا و از روی دنده اول عبور می کنند.

شکل زیر:

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

عضله سابکلاویوس (عضله زیرترقوه ای) در حفاظت از این عناصر عصبی-عروقی (نوروواسکولار) نقش دارد. جهت شناخت این سندرم باید اطلاعات آناتومی درارتباط با مثلث اسکالن، وضعیت استخوان کلاویکولا (ترقوه)، دنده اول، کوراکویید یا زایده غرابی استخوان کتف (اسکاپولا)، عضله پکتورالیس مینور (عضله سینه ای کوچک)، عضله سابکلاویوس (عضله زیرترقوه ای)، شبکه بازویی و عروق سابکلاوین داشت.

نشانگان خروجی قفسه سینه در زنان شایع تر از مردان است. بیمارانی که دچار سندرم خروجی قفسه سینه می گردند به علت درگیری شبکه بازویی در بیشتر موارد،علایم نورولوژیکی را به صورت درد گردن، درد و اختلالات حسی همانند سوزن سوزن شدن و کرختی در اندام فوقانی گزارش می دهند که در اغلب موارد در مسیر داخلی بازو، ساعد و دست ایجاد می گردد. درگیرشدن عروق ساب کلاوین که منجربه سندرم خروجی قفسه سینه گردد کمتر اتفاق می افتد. به طورکلی در این سندرم، بیش از 90 درصد با علایم نورولوژیکی و کمتر از 10 درصد با علایم عروقی همراه می گردد.

اسامی دیگر سندرم خروجی توراکس (Thoracic outlet syndrome)
نام های دیگر سندرم خروجی قفسه سینه عبارتنداز:
* سندرم اسکالن قدامی یا نشانگان اسکالن جلویی (Scalenus anticus syndrome or Scalenus anterior syndrome)

* سندرم کوستوکلاویکولار یا نشانگان دنده ای-ترقوه ای (Costoclavicular syndrome)

* سندرم ورودی توراکس یا نشانگان ورودی قفسه سینه (Thoracic inlet syndrome, or TIS)

* سندرم هایپرابداکشن (Hyperabduction syndrome)

* سندرم پکتورالیس مینور (Pectoralis minor syndrome)

نواحی آناتومیکی درگیر
شبکه بازویی (شبکه براکیال) و عروق زیرترقوه ای (شریان سابکلاوین و ورید سابکلاوین) از سه منطقه آناتومیکی عبور می کنند که احتمال تحت فشار قرارگرفتن آنها در این نواحی وجود دارد. این سه ناحیه درارتباط با سندرم خروجی قفسه سینه شامل:

* مثلث اسکالن (Scalene triangle) یا فضای بین اسکالن (Interscalene space). راس این مثلث در بالا و قاعده آن در پایین است و اضلاع آن شامل عضله اسکالن جلویی (Anterior scalene muscle, or Scalenus anticus muscle)، عضله اسکالن میانی (Middle scalene muscle) و دنده اول است. دو عضله اسکالن جلویی و میانی در پایین به دنده اول متصل می گردند.

مثلت اسکالن و عروق سابکلاوین در تصویر زیر:

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

* مثلث کوستوکلاویکولار یا مثلث دنده ای-ترقوه ای (Costoclavicular triangle) یا فضای کوستوکلاویکولار (Costoclavicular space). فضای کوستوکلاویکولار توسط قسمت داخلی استخوان کلاویکولا، بخشی از دنده اول و اسکاپولا ایجاد می شود. عروق سابکلاوین و طناب های شبکه بازویی در زیر کلاویکولا و روی دنده اول قرارمی گیرند.

فضای کوستوکلاویکولار، شریان سابکلاوین، شبکه بازویی و دنده اول در عکس زیر:

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

قفسه سینه, علل سندرم خروجی قفسه سینه

* فضای ساب کوراکویید یا فضای زیر زایده غرابی (Subcoracoid space) یا فضای زیر پکتورالیس مینور (Subpectoralis minor space). این فضا در زیر کوراکویید استخوان کتف (اسکاپولا) و عضله پکتورالیس مینور (ماهیچه سینه ای کوچک) قراردارد.

طبقه بندی سندرم خروجی قفسه سینه
سندرم خروجی قفسه سینه را می توان به چهار گروه زیر تقسیم کرد:
* سندرم خروجی قفسه سینه عصبی (Neurologic TOS) که باعث تحت فشار قرارگرفتن شبکه عصبی بازویی می گردد.

* سندرم خروجی قفسه سینه شریانی یا سرخرگی (Arterial TOS) که باعث تحت فشار قرارگرفتن سرخرگ زیرترقوه ای (شریان سابکلاوین) می گردد.

* سندرم خروجی قفسه سینه وریدی یا سیاهرگی (Venous TOS) که باعث تحت فشار قرارگرفتن سیاهرگ زیرترقوه ای (ورید سابکلاوین) می گردد.

* سندرم خروجی قفسه سینه عصبی-عروقی (Neurovascular TOS) که باعث تحت فشار قرارگرفتن توام شبکه عصبی بازویی و عروق زیرترقوه ای می گردد.

علل سندرم خروجی قفسه سینه
عوامل زیر ممکن است در ایجاد سندرم خروجی توراکس نقش داشته باشند:
* وضعیت بدنی غیرطبیعی یا پوسچر ابنرمال مانند شانه های رو به جلو، وضعیت سر و گردن رو به جلو، کایفوز (افزایش تحدب ستون فقرات سینه ای)

* شکستگی های ترقوه (کلاویکولا) که ممکن است باعث تغییر اندازه مدخل قفسه سینه گردد

* جوش خوردگی نامناسب به دنبال شکستگی دنده اول

* فعالیت های تکراری به خصوص حرکت استخوان بازو در بالای سر (مثلا در ورزش هایی همانند شنا و تنیس و شغل هایی چون نقاشی و نجاری)

* پایین کشیده شدن شانه ها به هنگام حمل اشیاء سنگین

* اختلال در عملکرد عضلاتی چون تراپزیوس (ذوزنقه)، لواتور اسکاپولا (بالا برنده کتف)، رومبویید ماژور (لوزی شکل بزرگ) و رومبویید مینور (لوزی شکل کوچک) که منجربه ضعف و آتروفی آنها گردد.

* بندهای سفت روی شانه

* حمل کیف های سنگین که بند آنها روی شانه قرارمی گیرد

* پایین بودن مفصل آکرومیوکلاویکولار که در خانم ها شایع تر است

* مسیر نادرست عروق سابکلاوین

* اتصال غیرطبیعی عضلات اسکالن

* سندرم ویپلش (Whiplash syndrome) (آسیب های بافت نرم فقرات گردنی همانند عضلات، تاندون ها و لیگامان ها ناشی از حرکت ناگهانی سر و گردن به جلو و عقب که در تصادفات اتومبیل شایع است)

* چسبندگی های عصب به عضله

* آسیب های عضلانی نواحی گردن

* اسپاسم عضلات در فضاهایی که احتمال درگیری وجود دارد

* هیپرتروفی عضلات (افزایش حجم عضلات) در فضاهایی که احتمال درگیری وجود دارد

* دنده گردنی یا Cervical rib (بزرگ بودن زایده عرضی مهره هفتم گردن که ممکن است یک طرفه یا دو طرفه باشد)

* وجود یک باند فیبروز (نوار لیفی) از زایده عرضی مهره هفتم گردنی به دنده اول

* تومور قله ریه

علایم و نشانه ها
علایم و نشانه ها به نوع سندرم خروجی قفسه سینه بستگی دارد. این علایم در سه نوع اصلی سندرم خروجی قفسه سینه قابل ارزیابی هستند:
* علایم نورولوژیکی یا عصبی

* علایم شریانی یا سرخرگی

* علایم وریدی یا سیاهرگی

علایم نورولوژیکی یا عصبی
معمولا بیش از 90 درصد بیماران، علایم و نشانه های نورولوژیکی را بروز می دهند. با توجه به اینکه درگیرشدن تنه تحتانی شبکه بازویی بیشتر اتفاق می افتد، بنابراین بیماران، اختلالات حسی و درد را اغلب در مسیر ریشه های عصبی C8 و T1 گزارش می کنند. علایم نورولوژیکی معمولا در ناحیه جانبی گردن تا شانه، قسمت داخلی بازو، ساعد و دست در مسیر انگشتان چهارم و پنجم (انگشتان حلقه و کوچک) ایجاد می گردد.

ممکن است علاوه بر فشار به تنه تحتانی شبکه بازویی، تنه های میانی و فوقانی نیز درگیر شوند که در این صورت باعث ایجاد علایم در کل اندام فوقانی می شود. گاهی بیماران از درد در جلوی دیواره قفسه سینه یا سردرد پس سری شکایت دارند. درصورت مزمن شدن علایم سندرم خروجی قفسه سینه، ضعف و آتروفی عضلانی به خصوص در ناحیه دست ایجاد می شود. اگر فشار به تنه شبکه بازویی ادامه یابد، علاوه بر درگیری فیبرهای حسی و حرکتی به تدریج فیبرهای سمپاتیک نیز ممکن است درگیر شوند.

علایم شریانی یا سرخرگی
برخی از علایم شریانی در سندرم خروجی توراکس عبارتنداز:
*سردی اندام
*رنگ پریدگی
*ضعیف شدن نبض رادیال یا ازبین رفتن نبض (Pulseless)

علایم وریدی یا سیاهرگی
برخی از علایم سیاهرگی(وریدی) در سندرم خروجی قفسه سینه عبارتنداز:
*ادم اندام فوقانی
*سیانوز یا کبودی (Cyanosis) در اندام فوقانی به علت کمبود اکسیژن
*وریدهای سطحی متسع (متورم)

عواملی که ممکن است باعث تشدید علایم گردند عبارتنداز:
* فعالیت های تکراری بازو در بالای سر

* آویزان بودن اندام های فوقانی

* حمل بارهای سنگین

* ضعف و آتروفی عضلات همانند عضله تراپزیوس، رومبوییدها (عضلات لوزی شکل بزرگ و کوچک) و عضله بالابرنده اسکاپولا (لواتور اسکاپولا).

* در معرض هوای سرد قرارگرفتن که باعث اسپاسم عضلانی می گردد

* وضعیت (پوسچر) بدنی نادرست

* سفت بودن بندهای سینه بند و باریک بودن بندها در زنان

* خوابیدن در حالت دمر یا به طرف ضایعه

تشخیص
تست هایی که ممکن است کمک کننده باشند شامل:
* تست آدسون (Adson’s test)
* تست کوستوکلاویکولار (Costoclavicular test)
* تست فشردگی (Compression test)
* تست هایپرابداکشن (Hyperabduction test)
* تست تینل (Tinel test)
* تست استرس دست بالا (Elevated arm stress test, or EAST)

اگرچه بسیاری از این تست ها جهت تشخیص سندرم خروجی توراکس کمک کننده هستند، ولی به دلیل مثبت شدن این تست ها در بعضی از افراد غیر علامت دار، قابل اعتماد نیستند. تست های بالا ممکن است باعث ایجاد علایم نورولوژیک یا علایم عروقی و یا هر دو گردند. تست استرس دست بالا (EAST) می تواند در ارزیابی هر سه نوع سندرم خروجی قفسه سینه به کار رود.

ممکن است جهت کمک به تشخیص اختلالات عروقی از روش های زیر استفاده شود:
* سونوگرافی داپلر

* سونوگرافی

* آنژیوگرافی

آرنج  گلف‌باز چه بیماریی است؟


در بیماری آرنج گلف باز (Golfer’s elbow)، تاندون هایی که ساعد دست را به آرنج متصل می کنند، دچار درد و التهاب می شود. درد این بیماری در قسمت داخلی استخوان آرنج بروز می کند. این درد معمولا با استراحت خوب می شود.


بیماری آرنج گلف‌باز

معمولا بیماری آرنج گلف‌باز در اثر استفاده زیاد از عضلات ساعد رخ می دهد و چون در بازی گلف زیاد دیده می شود، به این نام خوانده می شود.

 

البته باید گفت این بیماری، فقط در گلف بازان دیده نمی شود. هر گونه حرکات تکراری مچ و یا ساعد دست می تواند این بیماری را بوجود آورد.

 

حرکات و یا خم کردن تکراری ساعد و یا مچ دست می تواند باعث کشیدگی و یا پاره شدن تاندون ها شود.

 

علت بیماری آرنج گلف‌باز

اگر عضلات و تاندون هایی که مچ و انگشتان دست را کنترل می کنند، دچار آسیب شوند، بیماری آرنج گلف باز بوجود می آید.

این آسیب در اثر فشار مکرر و بیش از اندازه به مچ و انگشتان بوجود می آید.

 

علائم بیماری آرنج گلف‌باز

– حساسیت و درد زیاد موقع لمس داخل آرنج. برخی مواقع، درد به ساعد نیز کشیده می شود.

– سفتی آرنج

– ضعف دست ها و مچ

– بی حسی و سوزن سوزن شدن انگشتان (معمولا انگشت کوچک و انگشت کناری آن را در بر می گیرد)

– درد ممکن است ناگهان ظاهر شود.

در بیماری آرنج تنیس باز، تاندون خارجی آرنج، آسیب می بیند. در حالی که در آرنج گلف باز، تاندون داخلی آرنج، تخریب می شود

درد آرنج گلف باز با چه کارهایی بدتر می شود؟

– حرکت دادن راکت و یا چوبدستی گلف

– فشار دادن و یا پرتاب کردن توپ

– تکان دادن دست

– بستن و یا باز کردن دستگیره درب

– برداشتن چیزی از روی زمین

– خم کردن مچ دست به طرف ساعد

درد آرنج دست

 

 

 

 

فعالیت هایی که موجب ایجاد آرنج گلف باز می شوند

– بازی گلف: گرفتن و یا حرکت دادن نادرست چوب دستی گلف باعث تخریب ماهیچه ها و تاندون ها می شود.

– ورزش های با راکت : راکت های بسیار کوچک و سنگین باعث ابتلا به این بیماری می شوند.

– ورزش های پرتابی مانند بیسبال

– وزنه برداری

– نقاشی کردن

– استفاده از چنگک و چکش

– تکه تکه کردن چوب ها

– تایپ کردن و حرکات تکراری مچ، دست و یا بازو

 

افراد در معرض خطر بیماری آرنج گلف‌باز

– افرادی که از ابزارهایی از قبیل: پیچ گوشتی، چکش و چنگک استفاده می کنند.

– نقاشان

– ورزش های پر خطر عبارتند از تنیس، بولینگ و بیسبال

– این بیماری بیشتر در مردان می باشد.

– افراد در سنین 20 تا 49 سالگی تحت تاثیر این بیماری قرار می گیرند.

بر اساس شدت بیماری، درد ممکن است چندین ماه طول بکشد تا بهبودی حاصل شود

راه های تشخیص بیماری آرنج گلف‌باز

– بر اساس وضعیت سلامتی بیمار و معاینه جسمی، تشخیص داده می شود.

– برای ارزیابی درد و سفتی، پزشک ممکن است به منطقه آسیب دیده فشار وارد کند و یا از شما بخواهد آرنج، مچ و انگشتانتان را به شیوه های مختلف حرکت دهید.

– با استفاده از اشعه X ، پزشک سایر علل درد آرنج مانند: شکستگی و یا آرتریت را بررسی می کند.

– برای ارزیابی بهتر، پزشک از شما MRI را نیز می خواهد.

 

عوارض بیماری آرنج گلف‌باز

– درد مزمن آرنج

– محدودیت حرکت دست

– گرفتگی دائمی در آرنج

 

آرنج تنیس بازان

آشنایی با بیماری شایع آرنج تنیس بازان

بیماری تنیس آلبو یا آرنج تنیس بازان ناشی از التهاب در تاندون ها و درد در قسمت خارجی آرنج می باشد. در این بیماری عضلات آرنج و تاندون ها و قسمتی از استخوان آرنج دچار التهاب می شوند ولی جالب است بدانید که این بیماری در خانم های خانه دار و کارگران و کسانی که بار سنگین بلند می کنند، شایع تر است ولی چون ابتدا و بیشتر در تنیس بازان درد آرنج با این علت کشف شد، اینگونه نام گرفته است.آرنج

آرنج

بیماری آرنج تنیس بازان در نتیجه حرکات تکراری بازو، آرنج و تاندون ها و عضلات مرتبط با آنها رخ می دهد و انتخاب چنین نامی برای آن بر این اساس است که ورزش هایی مانند تنیس شامل استفاده مداوم از عضلات اکستانسور یا باز کننده در آن بخش از بدن می شوند.

بیماری آرنج تنیس بازان موجب شکل گیری درد و حساسیت در قسمت بیرونی آرنج می شود. با انجام حرکات شدید و تکراری در بلند مدت، این بیماری می تواند به فرسودگی و آسیب عضلات و همچنین ایجاد حساسیت منجر شود. آرنج تنیس بازان می تواند افرادی که از دست های خود زیاد استفاده می کنند، مانند کارگران ساختمانی یا نجاران را نیز تحت تاثیر قرار دهد. از شایع ترین نشانه های آرنج تنیس بازان شامل درد در مچ و آرنج، و ضعف در عضلاتی که برای گرفتن اشیا و بسط دست مورد استفاده قرار می گیرند، اشاره کرد. فرد مبتلا به بیماری آرنج تنیس بازان از دردی تیز در آرنج هنگام انجام وظایفی ساده مانند چرخاندن دستگیره در یا حمل اجسام سنگین رنج می برد.

دلایل شکل گیری بیماری آرنج تنیس بازان

افزون بر استفاده بیش از اندازه در طول زمان، آرنج تنیس بازان می تواند به واسطه یک سری رویدادهای خاص شکل بگیرد. پارگی های بسیار ریز می توانند در عضلات و تاندون های ساعد، به ویژه در نتیجه فعالیت های تکراری شدید مانند ضربه زدن به توپ یا کار با چکش شکل بگیرند. گاهی اوقات تنها یک حرکت یا پیچش ناگهانی در ناحیه آرنج نیز می تواند به ایجاد بیماری آرنج تنیس بازان منجر شود و پس از آن فشارهای تکراری این پارگی های ریز را بزرگتر و دردناک تر می سازند تا در نهایت فرد دیگر قادر به انجام وظایف عادی نخواهد بود. اگر به پارگی ها اجازه بهبودی ندهید، این شرایط وخیم تر شده و فرد به نقطه ناتوانی می رسد.

کایروپرکتیک

زندگی نوین شهری از طریق آسیب ها یا ضایعات یا حوادث تلخ، وضعیت غلط نشستن، ایستادن و راه رفتن، عادات و حرکات غیرمعقول و غیرطبیعی و فشارهای اجتماعی و جسمی و روانی به تدریج در طول سال ها، مجموعه ای از حالات غیرطبیعی را در عضلات و مفاصل تولید می کنند که بازتاب آن ها، دردها و بیماری های گوناگون و کاهش یا اتلاف انرژی های اساسی و حیاتی بدن است.
·     عملکرد بدن انسان همیشه به بهترین نحو ممکن نیست. مغز به سلول های بدن پیام می فرستد و به آن ها دستور می دهد که در نقاط معین بدن چه اعمالی باید صورت گیرد. این پیام ها در سیستم پیچیده ای از اعصاب منتقل می شوند. در مسیر انتقال، پیام های مزبور می توانند تداخل کنند یا دچار انحراف یا کندی سرعت شوند. بیشتر این تداخلات در طول ستون مهره ها روی می دهد که در حقیقت، مرکز فرماندهی دستگاه عصبی است. تمام اعصابی که از مغز خارج می شوند در طول کانال ستون مهره ها عبور می کنند ودر این مسیر، شاخه های اعصاب، از سوراخ های واقع در طول ستون مهره ها خارج می شوند تا به مقصد نهایی خود برسند.


·     گاهی ممکن است یک یا چند مهره از جای خود جابه جا شود که این عارضه را نیمه در رفتگی (در رفتگی ناکامل یا جزیی) یا subluxation  می نامند. جا به جایی مزبور بر راه عبور عصب اثر می گذارد و آن را تنگ می کند و در نتیجه، جریان عصبی باعث می شود که بدن، پیام صحیح را از مغز در یافت نکند و کارآیی طبیعی خود را از دست بدهد، مانند هنگامی که جریان آب با قرار دادن پا بر روی شیلنگ قطع می شود. چنان چه اعصاب، تحت فشار قرار بگیرد و انتقال پیام عصبی دچار اختلال شود و بدن، کارآیی لازم را نداشته باشد، توانایی بدن برای مبارزه با بیماری ها تضعیف خواهد شد و اشکال در انتقال عصبی  و درد در ناحیه کمری یا سایر نقاط بدن روی می دهد.

·     کایرو پراکتیک (chiropractic) به مجموعه ای از تدابیر درمانی گفته می شود که دستگاه عصبی را تعیین کننده سلامتی و بیماری می داند و سعی می کند با دستکاری ساختار های بدن، به ویژه ساختمان های ستون مهره ها، عملکرد هنجار را بر قرار نماید. کایرو پراکتیک، لغتی یونانی و مرکب از دو لغت « chiro » به معنی «دست» و «practice» به معنی «انجام کار»است و در مجموع به معنی «درمان به وسیله دست» به کار می رود. کایروپراکتیک نوعی تخصص اولیه پزشکی است که به تشخیص، درمان و پیشگیری از اختلالات عصبی عضلانی می پردازد و در واقع، علم شناخت مفاصل، و به ویژه ستون مهره ها و هنر تنظیم و تطبیق آن ها، به منظور پیشگیری و درمان، آن هم بدون استفاده از دارو و اعمال جراحی است.


·     متخصصان کایروپراکتیک (کایرو پراکتورها) از حرکات آرام دست های خود و یا دستگاه های مخصوص تنظیم کننده، برای دستکاری های تخصصی مهره ها استفاده می کنند تا از این طریق به هدف کایروپراکتیک، یعنی قراردادن دستگاه اسکلتی به شکل منظم (ردیف) دست یابند و در نتیجه ، بدن بتواند مشکلات خود را بهبود بخشد و دستگاه عصبی به طور صحیح عمل نماید .
·          معمولاً اولین ویزیت دکتر کایروپراکتیک، علاوه بر مشاوره، به معاینه کامل ستون مهره ها اختصاص می یابد تا از این طریق بتوان اختلالات بیومکانیک یا جابه جایی ها را تشخیص داد. ممکن است برای تشخیص کامل تر، از وسایل و روش های مختلفی استفاده شود که همگی بدون خطر و بدون درد و عوارض ا ند. برنامه درمانی کایروپراکتیک، شامل تنظیم ستون مهره ها، ورزش های مخصوص و یا تغییر در نحوه ی زندگی، به وسیله متخصص کایروپراکتیک مشخص می شود و به اطلاع بیمار می رسد.

·     علایم اختلالات بیومکانیکی، نامیزانی و کجی ستون مهره ها در رادیوگرافی نمایان می شوند ولی ممکن است ضایعات بافت ها، اعصاب عضلات و دیسک ها مشخص نشوند. برای تشخیص کامل تر، از MRI، توموگرافی،EMG  (نوار عضلانی) و سی تی اسکن (CT scan) نیز استفاده می شود.

جا به جایی مهره

انواع سرخوردگی مهره (اسپوندیلولیستزیس، جابه‌جا یی یا لغزش مهره کمر)
سرخوردگی مهره‌ی کمر به پنج نوع اصلی تقسیم می‌شود:

سرخوردگی مهره کمر از نوه دیسپلاستیک: این نوع از سرخوردگی مهره‌ی کمری ناشی از شکلگیری مفاصل فاست به صورت نامناسب یا ناقص است که موجب می‌شود مهره‌ها مستعد لغزش و جا به جایی به سمت جلو باشند. این نوع از سرخوردگی مهره، مادرزادی است و بنابراین از بدو تولد وجود دارد.

سرخوردگی مهره کمر از نوع ایستمیک: در اینو ع از سرخوردگی، بخشی از مهره‌ها به نام پارس اینترآرتیکولاریس (یا بخش میان مفصلی مهره) دچار اختلال یا نقص است. اگر این نقص در مهره‌ها وجود داشته باشد اما هنوز سرخوردگی مهره رخ نداده باشد، به آن اسپوندیلوزیس گفته می‌شود.

وارد شدن ضربه و فشار مکرر به این مهره‌ها موجب سرخوردگی آن‌ها می‌شود که در این صورت به آن اسپوندیلولیستزیس گفته می‌شود. این نوع عارضه بیشتر در بین ورزشکارانی مانند ژیمناستها یا بازیکنان خط حمله‌ی راگبی، که کمر آن‌ها در معرض کشش زیاد قرار دارد، شایع است.

سرخوردگی مهره کمر از نوع فرسایشی: این نوع سرخوردگی مهره بر اثر تغییرات ناشی از آرتروز ستون فقرات و تحلیل رفتن غضروف بین مفصلی رخ می‌دهد. این نوع از سرخوردگی مهره بیش از همه در بین افراد مسن شایع است.

سرخوردگی تروماتیک: این نوع از سرخوردگی بر اثر وارد شدن ضربه یا فشار مستقیم به مهره‌ها، شکستگی جسم مهره، شکستگی تیغه‌های مهره و یا مفاصل فاشت رخ می‌دهد. وارد شدن ضربه می‌تواند باعث لغزش مهره کمر و جا به جایی به سمت جلو می‌شود.

سرخوردگی آسیب‌شناختی: این نوع سرخوردگی مهره کمر، ناشی از وجود نقصی در استخوان‌های ستون فقرات است که این نقص می‌تواند ناشی از ناهنجاری‌های استخوانی مانند تومور باشد.

درجه‌ی سرخوردگی مهره
سرخوردگی مهره کمر را می‌توان با درجه‌ی شدت مختلفی توصیف کرد. یکی از پرکاربردترین درجه بندی‌ها برای توصیف میزان سرخوردگی و لغزش مهره‌ها، درجه بندی است که از شماره یک (کمترین میزان جابه‌جایی مهره) شروع شده و تا شماره ۴ (شدید‌ترین حالت سرخوردن مهره کمر) ادامه دارد.

میزان سرخوردگی مهره کمر با توجه به میزان جلو رفتن مهره به سمت جلو، نسبت به مهره‌ی پایینی، اندازه‌گیری می‌شود:

درجه‌ی یک: یک تا ۲۵ درصد سرخوردگی
درجه‌ی دو: ۲۶ تا ۵۰ درصد سرخوردگی
درجه‌ی سه: ۵۱ تا ۷۵ دصد سرخوردگی
درجه‌ی چهار: ۷۵ تا ۱۰۰ درصد سرخوردگی

علت بروز سرخوردگی مهره چیست؟
استخوان‌های تشکیل دهندهی ستون فقرات از طریق چندین مفصل کوچک به هم متصل هستند که این مفاصل موجب می‌شوند که ستون فقرات در عین حال که در راستای صحیح قرار دارد، حرکت داشته باشد. در صورتی که در یکی یا تعداد بیشتری از این مفاصل اختلال ایجاد شود،

ممکن است یکی از استخوان‌ها از راستای خود خارج شود و در نتیجه سرخوردگی مهره کمر یا جابه‌جایی مهره رخ دهد. هر یک از موارد زیر می‌تواند موجب بروز مشکل در مفاصل ستون فقرات شود:

وجود مشکلات مادرزادی در مفاصل ستون فقرات
آسیب به مفاصل ستون فقرات طی تصادف ماشین
وجود شکستگی‌های فشاری در مهره‌ها به علت وارد کردن فشار بیش از حد به مفصل
آسیب به مفصل بر اثر عفونت یا ابتلا به آرتروز

در کودکان و نوجوانانی که در ورزش‌های پرفشار یا پربرخورد شرکت دارند نیز ممکن است سرخوردگی مهره کمر ایجاد شود. در برخی از ورزش‌ها مانند ژیمناستیک یا وزنه برداری فشار زیادی به ستون فقرات وارد می‌شود که می‌تواند باعث شکستگی‌های فشاری در مهره‌ها شده، که این موضوع نهایتا منجر به سرخوردن مهره کمر می‌شود.

در بزرگشالان، سرخوردگی مهره کمر می‌تواند بر اثر فرسایش ستون فقرات و شکستگی‌های فشاری در مهره‌ها باشد. سرخوردگی مهره‌ها می‌تواند حتی در صورت عدم وجود شکستگی‌های فشاری نیز رخ دهد و این در صورتی است که دیسک‌ها و غضروف‌های بین مفصلی دچار فرسایش شوند و مهره‌ها از جای اصلی خود بلغزند و جا به جا شوند.

عوامل خطر (عوامل موثر) در ابتلا به سرخوردگی مهره چه هستند
یکی از عوامل خطر برای ابتلا به سرخوردگی مهره کمر، داشتن سابقه خانودگی در ابتلا به این عارضه است. افرادی که در بدو تولد دچار عارضه‌ی پارس اینترآرتیکولاریس (اختلال در سطح بین مفصلی مهره‌ها که با نام اسپوندیلوزیس) هستند، بیشتر از دیگران در معرض خطر ابتلا به سرخوردن مهره کمر هستند.

سایر عوامل خزر عبارتند از داشتن سابقه‌ی آسیب‌های مکرر در ستون فقرات و کشیده شدن ستون فقرات یا کمر به دفعات مکرر.

ورزشکارانی مانند ژیمناست‌ها، وزنه برداران و مهاجمان فوتبال آمریکایی، فشار بسیار زیادی به کمر خود وارد می‌کنند و کمر خود را تا حدود زیادی به عقب خم می‌کنند و به همین دلیل بیش از دیگران در معرض ابتلا به سرخوردگی مهره‌ کمر هستند.

علائم
علائم سرخوردگی مهره کمر عبارتند از:

درد کمر یا باسن
دردی که از پایین کمر تا پاها منتشر می‌شود
احساس ضعف و بی حسی در یک یا هر دو پا
مشکل در راه رفتن
درد پا، بان یا کمر که در هنگام خم شدن یا چرخش کمر بیشتر می‌شود.
در موارد نادری، بی احختیاری مدفوع و ادرار
در برخی موارد سرخوردگی مهره‌ها هیچ علائمی ایجاد نمی کند.

سرخوردگی مهره چگونه تشخیص داده می‌شود؟
پزشک شما با نگاه به تصاویر رادیوگرافی ستون فقرات می‌تواند سرخوردگی مهره کمر را تشخیص دهد. تصاویر رادیوگرافی همچنین وجود هر گونه شکستگی یا ترک‌خوردگی در مهره‌ها را نیز نشان می‌دهد. برای بررسی آسیب به بافت‌های نرم و تدوین بهتر برنامه‌ی درمانی نیز لازن است از تصاویر اسکن ام آر آی یا سی تی اسکن استفاده شود.

تنگی کانال نخاع

ستون فقرات

مخاط نخاع و اعصاب

ستون فقرات بدن انسان از 7 مهره در ناحیه گردن، 12 مهره متصل به دنده در ناحیه قفسه سینه و 5 مهره در ناحیه کمر تشکیل شده است. این ستون که از قاعده جمجمه تا استخوان خاجی و دنبالچه امتداد دارد، از اعصاب و نخاع حفاظت می کند و به بدن توانایی حرکت، خم شدن، چرخش و ایستادن می دهد.

هر مهره از یک بخش قدامی (تنه) و یک بخش خلفی (قوس مهره ای) تشکیل شده است. بخش قدامی یا تنه شامل غضروف و دیسک می شود. دیسک مانند ضربه گیر، فشارهای وارد شده به ستون مهره ها را جذب و خنثی می کند. در بخش خلفی هر مهره سوراخ بزرگی وجود دارد که این سوراخ ها در طول ستون مهره ها و با قرار گرفتن در امتداد یکدیگر، کانال عبور نخاع را تشکیل می دهند. نخاع که تا مهره 1 یا 2 کمر امتداد دارد، از طریق یک خروجی از سمت راست و یک خروجی از سمت چپ ستون فقرات، ریشه های اعصاب را به سایر نقاط بدن می رساند. ریشه های مربوط به اعصاب کمری و خاجی، مسیری طولانی دارند و به شکل دم اسب از دو طرف ستون فقرات خارج می شوند. به همین دلیل این ناحیه، دم اسب نامیده می شود.

عوامل تنگی کانال نخاع

از عادت های اشتباه روزمره تا روماتیسم و سرطان

تنگی کانال نخاع معمولا بعد از 50 سالگی ایجاد می شود و در خانم ها و آقایان شیوع یکسانی دارد. در واقع حدود 8 تا 10 درصد از افراد احتمال دارد این وضعیت را در طول زندگی خود تجربه کنند. استخوان مهره پنجم کمر معمولا به عنوان بزرگ ترین و ضخیم ترین استخوان مهره ای شناخته می شود چرا که وظیفه تحمل وزن و فشار از بالاتنه و پایین تنه را بر عهده دارد.

تنگی کانال نخاع نیز معمولا در مهره های 4 و 5 کمر ایجاد می شود. این وضعیت عوامل متعددی دارد که از جمله آنها می توان به اختلالات مادرزادی، تصادف و ضربه، آسیب های مکرر، سرخوردگی مهره، بالا رفتن سن، آرتروز و به وجود آمدن زائده های استخوانی در ستون فقرات، بیرون زدگی یا پارگی دیسک، توده های سرطانی و استخوانی، انحراف در ستون فقرات یا اسکولیوزیس، بیماری های سیستمیک مثل روماتیسم و بی ثباتی در ستون فقرات اشاره کرد. تنگی کانال نخاع در بیشتر موارد به علت عدم ثبات در ستون فقرات و عادت های نادرست در زندگی روزمره ایجاد می شود.

علل، علایم، عوامل خطرساز و راه‌های تشخیص و درمان تنگی کانال نخاع؛ به بهانه جراحی اخیر مسعود کیمیایی کارگردان سرشناس سینمای ایراندرباره تنگی کانال نخاع

علائم تنگی کانال نخاع

از بی حسی در اندام ها تا اختلالات جنسی

تنگی کانال نخاع و تنگی حفره عبور ریشه عصب می تواند منجر به درد، گزگز شدن، بی حسی، کرخی و حس گرفتگی در اندام های فوقانی یا تحتانی شود. این وضعیت با توجه به علت آن، مراحل و شدت های مختلفی دارد. علائم معمولا از یک ناحیه شروع می شوند و به تدریج شدت می یابند و به نواحی دیگر منشعب می شوند. اگر تنگی کانال نخاع به دنبال بیرون زدگی دیسک بین مهره ای ایجاد شده باشند، حتی می تواند باعث تحلیل رفتن عضلات شود زیرا ماهیچه ها در این وضعیت برای محافظت از دیسک دچار گرفتگی مداوم می شوند و بعد از مدتی قدرت خود را از دست می دهند. تنگی کانال نخاع در موارد شدید می تواند با بی اختیاری ادرار یا مدفوع و اختلالات جنسی نیز همراه باشد.

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

تاریخچه و معاینه؛ اولین و مهم ترین قدم در تشخیص

تنگی کانال نخاع و عوامل آن را می توان با بررسی تاریخچه بیمار، معاینه، تصویربرداری و تست های مختلف تشخیص داد. تاریخچه بیمار در این زمینه از اهمیت بالایی برخوردار است. برای مثال تنگی کانال نخاع در بدنسازان معمولا به علت سرخوردگی مهره ها ایجاد می شود اما در افراد مسن اغلب به دلیل آرتروز و به وجود آمدن زائدگی های استخوانی در ستون فقرات رخ می دهد.

معاینه برای تشخیص تنگی کانال نخاع معمولا با بررسی دامنه حرکتی ستون فقرات و توانایی حرکت کمر به جهت های مختلف آغاز می شود. بسیاری از مبتلایان به تنگی کانال نخاع قادر به کامل کردن دامنه حرکتی نیستند و حین خم شدن به جهات مختلف دچار درد می شوند.

در قدم بعدی می توان با تست استرس و اعمال فشار ملایم دست روی مهره ها، میزان تشدید درد را مشخص کرد. با کمک تست های نورولوژی درماتوم و میوتوم نیز می توان میزان حس پای چپ و راست و عملکرد و قدرت عضلات را از بالای لگن تا انگشت ها مورد بررسی قرار داد. تست رفلکس یکی دیگر از معاینات نورولوژی است که با بررسی پاسخ عصبی اندام تحتانی و تعادل آ« بین پای چپ و راست به تشخیص تنگی کانال نخاع و محل آن می پردازد.

در حالت عادی با ضربه چکش رفلکس روی تاندون، ماهیچه وادار به جهش می شود اما هنگامی که عصب تحت فشار قرار دارد، سرعت واکنش عضلات نسبت به این محرک کاهش می یابد. بنابراین تاخیر در رفلکس های تاندونی در این تست می تواند نشان دهنده فشرده شدن عصب باشد.

در نهایت اگر با انجام معاینات و تست ها و بررسی تاریخچه بیمار نتوان تنگی کانال نخاع و علت آن را تشخیص داد، باید از روش های رادیولوژی و تصویربرداری مثل ام آر آی و سی تی اسکن کمک گرفت.

علل، علایم، عوامل خطرساز و راه‌های تشخیص و درمان تنگی کانال نخاع؛ به بهانه جراحی اخیر مسعود کیمیایی کارگردان سرشناس سینمای ایراندرباره تنگی کانال نخاع

راه های پیشگیری از تنگی کانال نخاع

افزایش محور حرکتی لگن و کاهش خطر آسیب به نخاع

طبق آمارهای به دست آمده حدود 80 درصد از افراد حداقل برای یک بار در طول زندگی خود کمردرد را تجربه می کنند. این موضوع اهمیت نقش عادت ها و وضعیت های اشتباه را در بروز نقص های عملکردی لگن و کمر نشان می دهد. برای توضیح در این مورد ابتدا باید با ساختار اسکلتی بدن آشنا شوید.

سیستم اسکلتی انسان را می توان به دو بخش استخوان بندی محوری (استخوان های اسکلت عمودی) و استخوان بندی ضمیمه ای (استخوان های اندام های بالایی و پایینی) تقسیم کرد. استخوان بندی محوری شامل جمجمه، ستون فقرات، دنده ها، جناغ سینه و استخوان خاجی می شود. استخوان بندی ضمیمه ای نیز استخوان های اندام های فوقانی چپ و راست (بازو، کتف، ترقوه، ساعدت و …) و اندام های تحتانی چپ و راست (لگن، ران، کشک، درشت نی، نازک نی، مچ پا و …) را در بر می گیرد.

این دو بخش می تواند مجزا از یکدیگر حرکت کند. برای مثال شما می توانید گردن خود را بدون تکان دادن دست ها حرکت دهید، اما محور حرکتی بعضی نواحی مثل کمر و لگن به یکدیگر مرتبط است. کوتاه شدن عضلات چهار سر و پشت ران و پر کار بودن عضلات فیله های کمر به علت قرار گرفتن در وضعیت های نادرست، نشستن های طولانی مدت و تضعیف عضلات باسن باعث شده اغلب افراد در محور حرکتی لگن دچار محدودیت شوند. در این وضعیت فشار بیشتری به مهره های کمر منتقل می شود. با تداوم و افزایش این فشار به مرور زمان دیسک های بین مهره ای تخریب و کانال نخاع تنگ می شود.

برقراری تعادل بین عضلات دو طرف بدن

اغلب افراد برای راحت تر انجام دادن امور روزمره، بدن خود را در وضعیت های نادرست و نامناسب قرار می دهند. برای مثال به جای خم شدن از مفصل لگن، از مهره های ستون فقرات به جلو خم می شوند یا گردن خود را حین نگاه کردن به گوشی تلفن همراه به سمت پایین خم می کنند.

جالب است بدانید گردن در حالت خنثی حدود 6 کیلوگرم وزن دارد اما به ازای هر 2 سانتی متری که به جلو خم می شود، 4 تا 5 کیلوگرم سنگین تر می شود. در این وضعیت، مهره های گردن تحت فشار مضاعف قرار می گیرند. خم شدن از کمر به سمت جلو بدون کمک گرفتن از عضله های فیله کمری نیز وزن و فشار بالاتنه را به مهر های 4 و 5 کمر و اولین مهره خاجی منتقل می کند. به همین دلیل است که افراد معمولا در این مهره ها دچار درگیری دیسک می شوند.

وضعیت های نادرست در زمان استراحت نیز می تواند منجر به آسیب ستون فقرات شود. برای مثال عادت به تکیه دادن به یک دلیل هنگام نشستن بعد از مدتی تعادل بین عضلات دو طرف مهره های ستون فقرات را مختل می کند. برای پیشگیری از تنگی کانال نخاع و اختلالات ستون فقرات باید عدم تعادل در عضلات را تشخیص داد و برطرف کرد.

کمردردتان را به حال خود رها نکنید

دردهای ناحیه کمر حتما باید تحت بررسی قرار بگیرند و علت یابی شوند. درد نشانه وجود یک اختلال در بدن است. مصرف داروهای مسکن و تزریق کورتون، درد و التهاب را به طور موقت کاهش می دهد اما عامل اصلی آن را برطرف نمی کند. برای رفع علائم و دردهای ناشی از تنگی کانال نخاع نیز باید ابتدا علت آن را پیدا کنیم. در غیر این صورت فرد مدتی پس از تزریق کورتون یا حتی جراحی ممکن است دچار مشکل شود. به همین دلیل است که اغلب بیماران مجبور می شوند تزریق را 2 یا 3 بار تکرار کنند و در معرض عوارض آن از جمله آرتروز زودرس و پوکی استخوان قرار بگیرند.

متاسفانه اغلب افراد، کمردرد را جدی تلقی نمی کنند و صرفا با استراحت به رفع آن کمک می کنند. اگرچه ممکن است کمردرد با استراحت کاهش یابد اما در اغلب موارد پس از مدتی عود می کند زیرا فرد همچنان عادت های اشتباه خود را ادامه می دهد.

دیسک گردن

تقریبا سخت ترین بیماری گردن دیسک گردن می باشد. ماده غضروفی بین مهره های گردنی جلو می اید و موجب فشار روی اعصاب گردنی می شود و همچنین یک واکنش التهابی بسیار شدید را ایجاد می کند.اغلب درد یا بی حسی یا گزگز مورمور به دست ها تیر می کشد . خصوصا وقتی این درد به دست چپ تیر میکشد عده ای ان را با درد قلبی اشتباه می گیرند و به دنبال درمان ان می روند. درد گاهی فقط در دست ها احساس می شود بدون انکه فرد دردی را در گردن خود به یاد اورد.

علائم دیسک گردن

از جمله علائم دیسک گردن خصوصا وقتی مزمن می شود درد دستها با یک حالت انتشاری از بالا به پایین می باشد که بدون درد گردن است و بیمار ممکن است ارتباط ان با مشکل دیسک گردن را به راحتی نپذیرد.چه بسیارند بیمارانی که نزد ما مراجعه کرده اندو به دلیل درد انتشاری دست چپشان جهت پیگیری مسایل قلبی انژیوگرافی های متعدد شده اند و بارها بستری شده اند در حالیکه مشکل آنها ناشی از تحریک ریشه ای عصبی در کنار دیسک گردن و بدون درد گردن بوده است.

یک سری  از علائم بیماران دارای دیسک گردن  شامل علائم ناشی از فشار بر روی ریشه‌های عصبی و  علایم بسیار خطرناکتر و جدی تر  فشار بر روی نخاع است. در دیسک گردن علائم فشار بر روی ریشه‌های عصبی گردن  شامل انتشار یابنده از گردن و سمت شانه به سمت بازوها و سپس آرنج و خواب رفتگی و مورمور و سوزن سوزن شدن دست ها می باشد.

 بیمار دارای دیسک گردن که غیر از درد احساس بی‌ حسی یا خواب رفتگی و مور مور شدن در دست را دارند باید سر یا و با هر شدت دردی در صدد درمان برایند و برخی بیماران دچار احساس كاهش قدرت دستها , بازوها و یا شانه ها را دارند که البته بعضی از این علایم فقط در معاینه دیده می شود و ازطرف دیگر، بعضی بیمار ان در اولین بار ممکن است حتی بدون درد گردن فقط متوجه اختلال در حركات ظریف دست ها مثلا در هنگام نوشتن‌ شوند.

درد شانه

علت بروز شانه درد چیست؟

شانه های شما در عین انعطاف پذیری بسیار شکننده و حساس هستند. درد شانه های شما میتواند ناشی از چند علت باشد. التهاب یک رشته عصبی در ناحیه گردن، فشارهای بیش از حد مکرر بدنی، آسیب ها و صدمات میتوانند باعث ایجاد التهاب و رنج کشیدن برای شما شده و کلیه فعالیت های روزانه تان را دردآور کند. درد ممتد رشته عصبی ملتهب ناشی از حرکت ناصحیح مهره های ستون فقرات در ناحیه گردن میتواند باعث بروز تیرکشیدن و درد بسیار در گردن، بازوها و شانه ها بشود.

آیا کایروپرکتیک میتواند کمک کند؟

معاینات فیزیکی، معاینات فیزیکی ارتوپدیک و عصب شناسی  برای تعییند شرایط کمر شما و مشکل ستون فقرات تان انجام خواهد شد. معاینات در حال ایستاده و در حال حرکت به منظور مشخص شدن عوارضی نظیر کش آمدگی ها، انقباض عضلات، کوفتگی ها و کاهش دامنه حرکت ناحیه پایین کمرتان انجام خواهد شد تا زمانی که به فهم مشکل اصلی پایین کمرتان انجام خواهد انجام خواهد شد تا زمانی که به فهم مشکل اصلی پایین کمرتان توسط کایروپرکتیک کمک شود.

 

مراقبت های کایروپرکتیک چیست؟

مراقبت های کایروپرکتیک روش طبیعی حفظ سلامتی است که حل علل اصلی مشکلات ستون فقرات را به از بین بردن عارضه اولویت می دهد. با داشتن سبک زندگی سالم و کارایی مناسب ستون فقرات، مفاصل و سیستم عصبی بدن بهتر قادر خواهد بود خود را بهبود بخشد. این بدان دلیل است که نخاع شاهراه اصلی ارتباطی سیستم عصبی بدن است و از میان مهره های ستون فقرات عبور میکند. نخاع کلیه حرکات، احساسات و کارکرد بدن را کنترل میکند.

طراحی سایت ، طراح وب سایت