آدرس: تهران - شریعتی - پایین تر از پل صدر
همین امروز با ما تماس بگیرید 9024770808 (+98)

سندرم فاست

آسیب سندروم فاست از جمله آسیب های متداول کمر نمی باشد. بخش درد شدید آسیب مفصل فاست ناشی از حرکت ناگهانی کمر می باشد که باعث آسیب مفصل فاست می شود.

بیشتر اوقات درد مفصل فاست بطور طبیعی مزمن می باشد که علت اصلی آن تغییرات دراز مدت مفصل فاست است که اغلب با انحطاط دیسک کمر همراه می شود.

مفصل فاست در دوطرف ستون فقرات و در بین دیسک و مهرها قرار دارد. هر یک از مهره های کمر دارای برجستگیهای استخوانی در هر طرف می باشد که تشکیل یک مفصل فاست با مهره بالایی و پایینی می دهد. مفصل فاست بوسیله یک کپسول مفصلی احاطه شده و تحقیقات نشان داده اند که در بخش پائینی کمر ساختار مینیسکوئید در بین مفصل ها وجود دارد که تقریبا حالت مینی مینیسک زانو می باشد. وظیفه مفصل های فاست محدود کردن حرکات اضافی و افزایش پایداری ستون فقرات می باشد.

درد کمر ناشی از مفصل فاست ممکن است بنا به دلایل متعددی باشد. بخش شدید دردکمر ممکن است ناشی از حرکت بیش از حد باشد که باعث آسیب مفصل فاست شده است. تئوریهای متعددی تحت بررسی می باشد که شامل بررسی کپسول یا مینیسکوئید بین دواستخوان می باشد.  در صورت وجود جراحت در هریک از مفاصل فاست در محل مفصل درد و ورم وجود دارد که ممکن است برای مدت چند روز طول بکشد.

در حالتهای درد مزمن مفصل فاست, دلیل اصلی ممکن است تغییرات دراز مدت در مفصل باشد و این مسئله به این معنی می باشد که درد در مدت کوتاهی از بین نمی رود. در بیشتر موارد نیز در بین مفصل فاست انحطاط وجود دارد که باعث مشکلات آرتروزی مفصل کمر (Arthritic)می شود. که این امر ممکن است در اثر وجود یک جراحت کوچک در دراز مدت باشد.

علائم و نشانه های سندروم فاست

معمولا در یک طرف ستون فقرات احساس درد وجود دارد که این درد بوسیله خم شدن به پهلو (سمت جراحت دار) و یا کشیدگی ستون فقرات (خم شدن به عقب) بدتر می شود. معمولا کمر در صبح حالت سفت دارد. در بعضی موارد نیز در ریشه های عصبی سوزش وجود دارد که از نخاع در نقطه جراحت آغاز می شود و تا پایین در ناحیه همسترینگ و کشاله ران نیز احساس می شود که به آن سیاتیک (Sciatica)  گفته می شود که بواسطه نشستن و ایستادن زیاد بدتر نیز می شود.

 

انواع سردرد

هر یک از ما گاهی اوقات در زندگی خود از سردرد رنج برده ایم. سردرد یکی از شایع‌ترین اشکال درد است که از سیستم عصبی مرکزی ناشی می شود و اغلب یکی از دلایل اصلی غیبت مردم در مدرسه یا محل کار است. بنابر ارزیابی بنیاد ملی سردرد آمریکا، تنها 28 میلیون نفر در این کشور از میگرن رنج می برند.

آشنایی با انواع مختلف سردرد

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از “لیو لاو فروت”، سردردها می توانند در نتیجه دلایل مختلفی شکل بگیرند. دلایل اصلی شامل استرس، رژیم غذایی ضعیف، و وضع اندامی می شوند. رژیم غذایی ضعیف به مشکلات عروقی مانند فشار خون بالا، التهاب، و سطوح بالای سم منجر می شود، و استرس و وضع اندامی می توانند در شکل گیری سفتی عضلات و میزان زیاد تنش موثر باشند که می تواند محرک ایجاد سردرد باشد. شش نوع مختلف سردرد که یک نفر می تواند تجربه کند شامل موارد زیر می شوند:

سردرد TMJ

این نوع سردرد به واسطه مشکل در آرواره، مفصل آرواره، و عضلات پایینی صورت شکل می گیرد. به هم خوردن دندان ها، به ویژه در شب، تنش در آرواره، دررفتگی مفصل آرواره یا ورم مفاصل می توانند محرک آن باشند. این درد می تواند به سمت بالا پخش شده و گونه ها، گیجگاه ها، و گوش ها را تحت تاثیر قرار دهد و یا به سمت پایین حرکت کرده و گردن و شانه را تحت تاثیر قرار دهد.

سردرد سینوسی

این نوع سردرد زمانی رخ می دهد که سینوس ها مسدود یا ملتهب شده باشند. درد می تواند پشت گونه ها، بینی، و چشم ها احساس شود و زمانی که فرد سر خود را به سمت جلو خم می کند یا از خواب بیدار می شود می تواند بدتر شود. دلایل شایع سردرد میگرنی شامل واکنش های آلرژیک، عفونت، یا با احتمال کمتر، یک تومور می شوند. نشانه ها می توانند بسیار شبیه به میگرن باشند.

سردرد خوشه ای

سردردی بسیار دردناک و تیز که می تواند چندین بار در روز و به مدت چند ماه شکل گرفته و از بین برود. این نوع سردرد با قرمزی چشم ها و آبریزش بینی همراه است و با کمترین نشانه هشدار دهنده پدیدار می شود. سردرد خوشه ای به طور معمول تنها یک سمت از سر را تحت تاثیر قرار می دهد و نواحی تحت تاثیر شامل بالای چشم و نزدیک گیجگاه ها می شوند. این سردردها کمتر از یک ساعت دوام دارند و در زمانی مشابه در روز شکل می گیرند.

سردرد تنشی

این نوع سردرد اغلب در نتیجه استرس و اضطراب که می توانند سفتی عضلات شانه ها، گردن و آراواره را موجب شوند، شکل می گیرد. سردرد موجب فشار، کشش، و انقباض می شود که گیجگاه ها، صورت و پوست سر را تحت تاثیر قرار می دهد. سردرد تنشی می تواند از چند دقیقه تا چند روز ادامه داشته باشد و کمبود خواب، نادیده گرفتن وعده های غذایی، موقعیت های استرس زا، احساسات سنگین، یا نوشیدن الکل می توانند آن را تحریک کنند.

سردرد گردنی

این نوع از سردرد از درد در ناحیه گردن و شانه ناشی می شود، اما این گونه به نظر می رسد که درد از پشت سر یا پایه جمجمه سرچشمه می گیرد. بهترین روش برای تسکین درد از بین بردن دلیل اصلی آن است که می تواند آسیب عضلانی، گره های عضلانی، رشد غیر طبیعی استخوان، تورم بافت، مشکلات مفصلی، یا با احتمال کمتر، یک تومور باشند. تسکین درد از طریق ماساژ، طب سوزنی، فیزیوتراپی، و کایروپراکتیک امکان پذیر است.

سردرد میگرنی

نوعی شدید از سردرد که می تواند با تهوع، استفراغ، و حساسیت به نور و صدا همراه باشد. سردردهای میگرنی می توانند در هر جایی برای چند دقیقه تا چند ساعت رخ دهند. برخی افراد ممکن است توهم دیداری، مانند هاله ها یا نقطه های نورانی، یا اختلال در بویایی، لامسه، چشایی و بی حسی را تجربه کنند. پس از بین رفتن میگرن نیز فرد ممکن است احساس خستگی یا ناتوانی در تمرکز داشته باشد.

آشنایی با انواع مختلف سردرد

صدا دادن مفصل گردن: علت و درمان آن با طب فیزیکی

در نظر داشتن درمان و رفع صدا دادن (کریپتوس) گردن به افرادی توصیه می‌شود که هنگام حرکت دادن گردن صدای ناخوشایند تق تق می‌شنوند. این صداها با توجه به نزدیکی به مجراهای شنوایی به خوبی شنیده می‌شوند و می‌توانند مزاحم و مخل آرامش فرد، به ویژه زمان انجام فعالیت‌هایی باشند که حرکت زیاد گردن را ایجاب می‌کند. اما خبر خوش این است که صدا دادن گردن یک مشکل مزمن به شمار نمی‌رود و راه‌حل‌هایی برای درمان آن وجود دارد؛ اگرچه همان‌گونه که توضیح خواهیم داد، رسیدن به نتیجه‌ی مطلوب نیاز به شکیبایی و گذشت زمان دارد. صدای تق تق گردن مشابه صدایی است که هنگام شکستن بند انگشتان برای کاهش استرس و فشار عصبی به گوش می‌رسد. برخی به عمد با چرخاندن گردن به اطراف پس از بیدار شدن و خارج شدن از تخت یا تغییر حالت پس از یک مدت طولانی این صدا دادن گردن را تولید می‌کنند که چون گاهی همراه با صدای بلندی است که از آن با اصطلاح شکستن قولنج یاد می‌شود تا حدی موجب تسکین و راحتی فرد می‌شود. از این گذشته برخی قولنج کمر، انگشتان و مچ پا را نیز به صدا درمی‌آورند (اصطلاحاً قولنج آن را می‌شکنند)، که هرچند آرامشی موقتی ایجاد می‌کند اما در دراز مدت باعث آسیب دیدن مفصل می‌شود و باعث درمان گردن درد نیست.

 

علل

گردن از هفت استخوان گردن به نام مهره های گردن تشکیل می‌شود که توسط عضله‌ها، رباط‌ها (لیگامان‌ها) و تاندون‌ها حمایت می‌شوند و به این ترتیب حرکت دادن و نگه داشتن سر و گردن به گونه‌ای ممکن می‌شود که می‌توان گردن را بدون تحمل هیچ فشاری چرخاند، خم کرد و حرکت داد. با این وجود، گردن در اثر فشار مداوم هنگام چرخاندن صدای تق تق را تولید می‌کند. این صدا معمولاً بی‌خطر است؛ اما اگر صدا دادن گردن همراه با درد باشد باید به پزشک مراجعه نمود. در پاسخ به این سوال که  علت صدا دادن گردن  چیست؟  می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • تشکیل حباب داخل مایع: مایع غلیظی (مایع سینوویال) که اطراف هر هفت مفصل گردن وجود دارد، با توجه به خاصیت روان کنندگی‌اش باعث حرکت نرم و لغزنده‌ی گردن می‌شود. این مایع حاوی گازهای دی اکسید کربن و نیتروژن است که می‌توانند حباب تشکیل بدهند. حرکت دادن مفصل‌های گردن فشار بیشتری را به این حباب‌ها وارد می‌کند و در نتیجه این حباب‌ها می‌ترکند و صدا می‌دهند. این فرایند، تشکیل حباب داخل مایع، می‌تواند علت صدا دادن مفصل گردن شود و به صورت صدای تق تق گردن نمود می‌یابد.
  • نقش رباط‌ها (لیگامان‌ها): رباط در محل تلاقی دو یا چند استخوان از مفصل حمایت می‌کند و حرکت آن را ممکن می‌سازد. بعضی از استخوان‌ها برجستگی‌هایی دارند که رباط‌ها به آنها گیر می‌کنند؛ هنگام حرکت گردن این برجستگی کمتر می‌شود و رباط آزاد می‌شود. در نتیجه‌ی لغزیدن رباط از سطح برآمدگی استخوان، گردن صدا می‌دهد.
  • مشکل مفصلی: ناهموار شدن سطح مفصل مشخصه‌ی اصلی بیماری‌هایی مانند پوکی استخوان و آرتروز گردن محسوب می‌شود. این عارضه‌ها تغییرات فرسایشی مهره های گردن را به دنبال دارند که به نوبه خود به صدا دادن آن می‌انجامد.
  • آرتروز گردن: استئوآرتریت گردن (اسپوندیلوز گردن) به موازات پا به سن گذاشتن افراد بروز می‌یابد. دیسک‌های اسفنجی بین مهره‌های گردن پس از پنجاه سالگی تحلیل می‌روند و قابلیت حفاظتی طبیعی خود را از دست می‌دهند. مهره‌های گردنی و رباط‌های مربوط به آنها در اثر ضخیم‌تر شدن در فضای بین استخوان‌ها پیشروی می‌کنند و در نتیجه این فضا کوچک و کوچک‌تر می‌شود. پیامد این امر، درد و سفتی گردن است که در بیماران مسن‌تر با صدا دادن گردن نیز همراه است. آرتروز گردن گاهی از حالت اندامی نامناسب نشأت می‌گیرد. گردن برخی افراد، مانند ورزشکاران یا ژیمناست‌ها، در نتیجه‌ی فعالیت‌های سنگین صدمه می‌بیند. مفصل آسیب دیده‌ی گردن فشار بیشتری را تحمل می‌کند و باعث صدا دادن گردن هنگام انجام حرکت‌هایی خاص می‌شود.

علائم

صدا دادن گردن معمولاً با علائم دیگری چون درد هنگام حرکت رو به جلو یا عقب یا حتی چرخش گردن همراه است که از علائم آرتروز گردن هستند. همچنین بیمار گاهی از سفتی گردن رنج می‌برد. صدا دادن گردن در حین حرکت دادن غالباً از بین می‌رود، اما بیمار همچنان احساس ناخوشایندی دارد. از دیگر علائم آن می توان به موارد زیر اشاره کرد:

  • کاهش دامنه‌ی حرکت. گردن و سر گاهی انعطاف‌پذیری طبیعی خود را از دست می‌دهند، به ویژه زمانی که بیمار سعی می‌کند تا گوش را به شانه برساند (خم کردن جانبی) یا به عقب (چرخش) نگاه کند.
  • سردرد. درد پشت سر یا گردن در شقیقه‌ها یا پیشانی منتشر می‌شود.
  • التهاب و درد عضلانی. هنگام لمس کردن یا فشار دادن عضله‌های گردن.
  • گزگز کردن یا کرختی بازو. از تحت فشار قرار گرفتن عصب‌ها یا آرتروز گردن ناشی می‌شود که به ترتیب به علت گرفتگی مزمن عضله گردن یا بالا رفتن سن بروز می‌یابند.
  • سفتی. یا برآمدگی سخت در موقعیت گرفتگی عضله ملموس است.
  • قرمزی. گاهی اوقات پوست اطراف گره‌های عضلانی به نحو قابل توجهی قرمز می‌شود و پس از دوش آب گرم نیز میزان قرمزی افزایش می‌یابد.

عوارض

صدا دادن گردن عوارض نامطلوبی را به دنبال دارد که در ادامه به چند مورد از آنها اشاره می‌کنیم:

  • گردن درد. صدا دادن گردن پس از مدتی به کاهش قابلیت حرکتی گردن منجر می‌شود. این کاستی به دلیل فرسایش غضروف‌های اطراف مهره‌های گردن رخ می‌دهد که به نوبه خود، تغییرات فرسایشی مربوط به آرتروز گردن را به دنبال دارد. این عوامل با توجه به افزایش فشار وارده بر اعصاب به درد و التهاب گردن درد دامن می‌زنند.
  • استئوآرتریت. شکستن عمدی قولنج گردن از روی عادت یا تکرار غیرعمدی صدا دادن آن، فشار قابل ملاحظه‌ای را به مفصل‌های گردن وارد می‌کنند و باعث کشیدگی بیش از اندازه رباط‌ها می‌شوند. ناپایداری نتیجه‌ی این صدا دادن مکرر است و چون بدن سعی می‌کند مفصل را پایدار سازد، تشکیل پل‌های استخوانی بین مهره‌ها را تحریک می‌کند. با این وجود، تشکیل این پل استخوانی یک فرایند طبیعی نیست و می‌تواند به پایدارسازی دائمی و غیرقابل برگشت مفصل، عارضه‌ای موسوم به استئوآرتریت، منجر شود.
  • سکته مغزی. بر اساس مطالعات انجام شده، علت سکته مغزی بیماران زیر ۶۰ سال می‌تواند به صدا دادن همیشگی گردن مربوط باشد. صدا دادن مکرر گردن به رگ‌های خونی گردن یا شاهرگ‌های گردن صدمه می‌زند. پارگی شاهرگ‌ها منجر به خونریزی و تشکیل لخته‌هایی خونی می‌شود که در نهایت به مغز می‌رسند. لخته‌های خون مانع عبور خون می‌شوند و در نتیجه اکسیژن کافی به مغز نمی‌رسد. سکته مغزی ناشی از صدا دادن گردن معمولاً خفیف است و به حمله ایسکمیک گذرا می‌انجامد، اما گاهی می‌تواند مرگبار  و کشنده باشد. گیجی، سرگیجه، ضعف نیمی از بدن، تاری دید، دشواری تکلم و سر درد شدید از علائم رایج سکته مغزی به شمار می‌روند. در صورت بروز این علائم بی‌درنگ با مرکز فوریت‌های پزشکی تماس بگیرید.

درمان

درمان صدا دادن گردن به علت اصلی و زیربنایی آن بستگی دارد. اکثر پزشکان به علائم اصلی همراه با این عارضه، برای مثال گردن درد و سفتی گردن، توجه می‌کنند. دیگر علائم مرتبط، نظیر گز گز کردن یا کرختی بازو و دست، نیز بیانگر وجود مشکلی جدی‌تر در مهره‌های گردنی هستند. اگر صدا دادن گردن به حرکت مکانیکی شدید گردن هنگام بلند کردن اشیاء یا چرخاندن آن مربوط باشد، با توجه به وقوع یک‌باره و تکرارناپذیر مایه‌ی نگرانی نیست و نیازی به درمان شدن ندارد. اما بیمار در صورت درد مزمن گردن و صدای خرد شدن، دادن آن با هر حرکتی باید تحت درمان قرار بگیرد. صدا دادن گردن بسته به نوع مشکل می‌تواند با جراحی  یا بدون جراحی درمان شود.

f

درمان خانگی

در صورت ملایم بودن عارضه، می‌توان از درمان‌های خانگی ساده‌ی زیر بهره گرفت:

  • ماساژ ملایم. یکی از درمان‌های خانگی تأثیرگذار به شمار می‌رود. ماساژ دادن کشش عضله‌های گردن را افزایش می‌دهد و همزمان به گسترده شدن دامنه حرکتی گردن کمک می‌کند. چنانچه صدا دادن گردن پی‌آمد استئوآرتریت باشد، ماساژ ملایم و داروهای مسکن در تسکین علائم مؤثر خواهند بود. گردن‌بند طبی و دیگر گونه‌های فیزیوتراپی (طب فیزیکی) نیز صدا دادن و علائم دیگر را کاهش می‌دهند.
  • ورزش کردن. پشت گردن غالباً هنگام کار کردن در حالت سفت و محکمی نگه داشته می‌شود، در نتیجه عضله‌ها کوتاه‌تر می‌شوند و از انجام حرکت‌های طبیعی گردن جلوگیری می‌کنند. این عضله‌ها را می‌توان با پایین آوردن رو به جلوی سر، تا حدی که چانه سینه را لمس کند، نرمش و ورزش داد. سر را تا جایی که می‌توانید در این حالت نگه دارید و همزمان عضله پشت گردن را بکشید، سپس سر را به آرامی به حالت اول برگردانید.
  • حرکت مفصل. اگر مفصل‌های گردن نتوانند آزادانه حرکت کنند، صداهای حاصل از سایش آنها روی یکدیگر به صورت تق تق یا صدای خرد شدن، شنیده می‌شود. سفتی عضلانی نیز باعث گردن درد می‌شود. گردن را با ملایمت بکشید تا فشار روی عضله‌های آن برطرف شود. عضله‌های ضعیف گردن را تمرین دهید تا جریان خون در این ناحیه افزایش و درد تسکین یابد.
  • نرمش عضله جناغی ـ چنبری ـپستانی یا استرنوکلیدوماستوئید. این یک عضله‌ بلند در یک طرف گردن است که باعث درد زیادی می‌شود. این عضله را با چرخاندن سر تا جای ممکن به یک سمت ورزش دهید. ممکن است هنگام این نرمش اندکی احساس ناراحتی کنید یا صدای سایش یا تق تق بشنوید، اما همچنان نرمش را تا زمان بروز درد ادامه دهید. می‌توانید سر را با دست هنگام چرخاندن آن ثابت نگه دارید. این نرمش را در طرف دیگر بدن نیز به ملایمت تکرار کنید.

ورزش و نرمش

اگرچه صدا دادن گردن همواره نشان دهنده‌ی مشکلی جدی نیست، پیش از شروع نرمش‌های مختص درمان صدا دادن گردن با پزشک مشورت کنید.

خم کردن: در نرمش‌های خم کردن، در ابتدا با نگه داشتن سر و گردن در حالت طبیعی رو به جلو نگاه کنید؛ سپس به آهستگی سر را به عقب تا جایی خم کنید که بتوانید سقف را ببینید. این حالت را ۲ تا ۳ ثانیه حفظ کنید و سپس سر را رو به جلو تا جایی خم کنید که چانه در نزدیکی سینه قرار بگیرد و چشم‌ها کف زمین را ببینند. این حالت را نیز به مدت ۲ تا ۳ ثانیه، پیش از بازگشت به حالت خنثی، حفظ کنید. این توالی حرکتی را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید. سر را، پس از برگرداندن به حالت خنثی، به آرامی به چپ خم کنید. اگرچه بهتر است گوش را به سمت شانه ببرید، سر را آنقدر خم نکنید که این تماس حاصل شود. این حالت را، پیش از خم کردن سر به سمت راست، دو یا سه ثانیه حفظ کنید. این حرکات را ۵ تا ۱۰ بار تکرار کنید.

چرخش: نرمش‌های چرخشی گردن شامل دو حرکت متفاوت می‌شوند. برای انجام نرمش اول، سر را صاف نگه دارید و رو به جلو نگاه کنید؛ سپس به آهستگی سر را تا جایی به چپ بچرخانید که چانه بالای شانه چپ قرار بگیرد. پس از یک ثانیه به حالت خنثی برگردید. این بار سر را به آهستگی به سمت راست بچرخانید و یک ثانیه، با قرار دادن چانه بالای شانه، صبر کنید. این توالی حرکتی را ۵ بار تکرار کنید. برای انجام نرمش دوم، سر را به سمت شانه چپ ببرید و به آرامی سر را کاملاً گرداگرد گردن در جهت گردش عقربه‌های ساعت و خلاف آن بچرخانید. این حرکت به تقویت مهره های گردنی کمک می کند و باعث رفع صدا دادن گردن می شود.

مقاومتی: نرمش‌های مقاومتی به تقویت عضله‌های ظریف گردن کمک می‌کنند. گردن را هنگام انجام هر یک از این تمرین‌ها در حالت طبیعی و خنثی نگه دارید، سر صاف باشد و به جلو نگاه کنید. ابتدا کف دو دست را روی پیشانی فشار دهید و از سوی دیگر، با عضله‌های گردن به آهستگی سر را به دو دست فشار دهید، سعی کنید دست‌ها را ثابت نگه دارید و مانع حرکت رو به جلوی سر شوید. پنج ثانیه این حالت را حفظ کنید. این بار دو دست را به آرامی پشت سر فشار دهید، سر را رو به عقب برید اما سعی کنید با ثابت نگه داشتن دست در برابر انجام این حرکت مقاومت کنید. دست چپ را در مقابل سمت چپ سر بگذارید و سر را به این سمت حرکت دهید و باز هم در برابر انجام این حرکت مقاومت کنید. این حرکت را برای سمت راست نیز تکرار کنید.

نرمش‌های کشش گردن را نیز باید، مانند تمام نرمش‌های دیگر، مطابق توانایی فردی دنبال کرد. چنانچه صرفاً می‌توانید گردن را اندکی حرکت دهید، بیش از اندازه به خود فشار نیاورید تا گردن بیش از این آسیب نبیند. به علاوه هرگز نرمش‌هایی را انجام ندهید که باعث تشدید ناراحتی و درد می‌شود. در صورت تداوم درد گردن بیش از چند روز یا صدا دادن گردن به صورت مکرر آن به دنبال هر گونه حرکت حتماً به پزشک مراجعه کنید.

صدا دادن گردن همیشه نشانه وجود بیماری نیست فقط در صورتی که تق تق یا صدای خرد شدن گردن همراه درد یا سفتی مهره های استخوان گردن باشد باید برای تشخیص دقیق علت به پزشک مراجعه کرد و نسبت به درمان آن با فیزیوتراپی، ماساژ و… اقدام گرد.

گرفتگی ماهیچه ی پا در خواب

گرفتگی عضلات پا در شب، گرفتگی شبانه پا نامیده می شود و سبب اسپاسم غیر ارادی دردناک، درد یا انقباضات عضلات در پاها می شود. در اغلب موارد، گرفتگی عضلات پا در شب شامل ماهیچه های ساق پا است اما عضلات در پاها یا ران شما نیز ممکن است دچار گرفتگی عضلات شود. درد گرفتگی عضلات معمولا چند دقیقه طول می کشد.

در برخی از موارد تنها چند ثانیه، اما در برخی موارد تا 10 دقیقه طول می کشد. شدت درد متفاوت است. عضله ممکن است تا 24 ساعت پس از گرفتگی عضلات پا، دردناک باقی بماند. گرفتگی عضلات پا معمولا زمانی که شما در حال استراحت باشید و اغلب در شب در رختخواب رخ می دهد که ممکن است شما را از خواب بیدار کند.

گرفتگی عضلانی چیست؟

گرفتگی عضله یک انقباض قوی، دردناک و یا محکم شدن عضلات به طور ناگهانی از چند ثانیه تا چند دقیقه است. و اغلب در پاها رخ می دهد. گرفتگی ماهیچه و یا گرفتگی دردناک ماهیچه که اسب چارلی نامیده می شود. گرفتگی عضلانی گاهی اوقات می تواند در ران یا پا اتفاق افتد.

علت گرفتگی عضلانی چیست؟

علت گرفتگی عضلانی همیشه شناخته شده نیست. در بسیاری از موارد گرفتگی عضلات پا در شب بدون هیچ دلیل شناخته شده رخ می دهد و معمولا بی ضرر است. به طور کلی، گرفتگی عضلات پا در شب به احتمال زیاد به خستگی عضلانی و مشکلات عصبی مربوط می شود. خطر ابتلا به گرفتگی پا در شب با سن افزایش می یابد. زنان باردار نیز با احتمال بالاتری تجربه گرفتگی عضلات پا در شب را دارند. در موقعیت های نادر، گرفتگی عضلات پا در شب با یک اختلال زمینه ای مانند بیماری عروق محیطی ( تنگی عروق سبب کاهش جریان خون به اندام )، دیابت یا تنگی نخاعی همراه است.
برخی داروها، به خصوص آهن وریدی، استروژن و ناپروکسن به گرفتگی عضلات پا در شب مرتبط شده اند.
سندرم پای بی قرار (RLS) گاهی اوقات با گرفتگی عضلات پا در شب اشتباه می شود اما یک بیماری جداگانه است. به طور کلی، درد یکی از ویژگی های اصلی RLS نیست اما RLS می تواند علت گرفتگی عضلات پا در شب باشد.
دیگر شرایطی که ممکن است گاهی اوقات با گرفتگی عضلات پا در شب همراه باشد ممکن است شامل:
ورزش – آسیب و یا استفاده بیش از حد از عضلات.
بارداری – گرفتگی عضلات ممکن است به دلیل کاهش مقدار مواد معدنی، مانند کلسیم و منیزیم به خصوص در ماه های آخر بارداری رخ دهد.
قرار گرفتن در معرض هوای سرد، به ویژه آب سرد.
دیگر شرایط پزشکی مانند مشکلات جریان خون ( بیماری شریان محیطی )، بیماری کلیه، بیماری تیروئید و اسکلروز متعدد.
ایستادن بر روی یک سطح سخت برای یک مدت طولانی، نشستن برای مدت طولانی و یا قرار دادن پاهای خود را در موقعیت های غیراصولی در هنگام خواب.
نداشتن پتاسیم، کلسیم و دیگر مواد معدنی در خون شما به اندازه کافی.
کم شدن آب بدن ( خشکی بدن )، که بدان معنی است که بدن شما مایع بیش از حد از دست داده است.
اسهال.
خستگی عضلانی.
آسیب عصب.
آرتروز.
بیماری پارکینسون.
مشکلات متابولیک مانند بیماری آدیسون ( نارسایی آدرنال )، سیروز، پرکاری تیروئید ( بیش از حد فعال )، کم کاری تیروئید ( اختلالات تیروئید )، بیماری مزمن کلیه، دیابت نوع 1، دیابت نوع 2 است
علل نادر مانند سیروز کبدی، مسمومیت با سرب، سارکوئیدوز
مصرف برخی از داروها، مانند داروهای فشار خون، قرص های ضد بارداری، استروئید ها، داروهای کاهنده کلسترول، دیورتیک های تیازیدی و دیورتیک های موثر بر حلقه نفرون در کلیه ( قرص آب )، نیفدیپین، سایمتیدین، سالبوتامول، استاتین، تربوتالین، لیتیوم، پنسیلامین و فنوتیازینها ( پروکلرپرازین، پرفنازین، کلرپرومازین )
برخی افراد که کلیه دیالیزی دارند.

چگونه می توان گرفتگی ماهیچه را زمانی که اتفاق می افتد متوقف کرد؟

در اینجا برخی از کارهایی که شما می توانید امتحان کنید عبارتند از:
کشش و ماساژ عضلات.
دوش آب گرم یا حمام گرم برای شل کردن عضله و یا قرار دادن صفحه گرم روی عضلات نیز می تواند کمک کند.
سعی کنید از یخ یا بسته سرد استفاده کنید. همیشه یک پارچه بین پوست و بسته یخ نگه دارید.
داروهای بدون نسخه مانند استامینوفن (Tylenol)، ایبوپروفن (Advil و موترین) یا ناپروکسن (Aleve) موثر است.
نوشیدن مقدار زیادی مایعات – نوشیدنی های ورزشی، از قبیل Gatorade اغلب به گرفتگی عضلات پا کمک خواهد کرد.
اگر دکتر شما برای گرفتگی عضلانی دارو تجویز کند آنها را دقیقاً مصرف کنید. اگر شما هر گونه مشکلات با دارو دارید با دکتر خود تماس بگیرید.
برخی از چیزهایی که شما می توانید برای گرفتگی عضلات ساق پا را امتحان کنید عبارتند از:
راه رفتن در اطراف و یا آهسته تکان دادن پای خود.
پای خود را خم کرده و سپس به سمت سر خود بالا ببرید.
عضله گرفته را با دست های خود و یا با یخ ماساژ دهید.
کشش ماهیچه های ساق پا – شما می توانید در حالی که نشسته یا ایستاده اید این کشش را انجام دهید
در حال نشسته، پا را مستقیم و سپس به سمت زانو خم کنید.
در حالی که در حدود 2 فوت (0.6 متر) از یک دیوار ایستاده اید به جلو به طرف دیوار خم شوید. زانوی پای آسیب دیده را مستقیم و پاشنه آن را بر روی زمین نگه دارید. این در حالی که شما زانوی پای دیگر را خم می نمایید.
اگر شما فکر می کنید دارو عامل گرفتگی عضلانی است با دکتر خود مشورت کنید.

نکاتی که می تواند به جلوگیری از گرفتگی عضلانی کمک کند

نوشیدن مقدار زیادی آب و مایعات دیگر – به اندازه کافی آب بنوشید به طوری که ادرار شما زرد روشن و یا مانند آب زلال شفاف باشد.
فعالیت هایی که ممکن است به جلوگیری از گرفتگی عضلات پا در شب کمک عبارتند از:
از نوشیدن الکل جلوگیری کنید.
هنگام خواب روی پای خود را بپوشانید.
اطمینان حاصل کنید که شما در حال خوردن غذاهای سالم ( به خصوص در حاملگی ) غنی از کلسیم، پتاسیم و منیزیم هستید.
دوچرخه سواری و یا دوچرخه ثابت حالتی مانند کشش ماهیچه های ایجاد می کند.
ماهیچه های خود را هر روز، به خصوص قبل و پس از ورزش و در هنگام خواب کشش بدهید.
بطور ناگهانی مقدار ورزش خود را افزایش ندهید. تمرینات خود را در هر هفته کمی اضافه نمایید.
روزانه یک مکمل مولتی ویتامین مصرف نمایید.
اگر شما در حال مصرف داروهایی که می توانند باعث ایجاد گرفتگی عضلات پا شود دکتر شما ممکن است داروهای مختلف دیگری را تجویز کند.

چه هنگامی گرفتگی عضلات باید به دکتر مراجعه کنید

برای اکثر افراد، گرفتگی عضلات پا در شب صرفاً اذیت کننده است چیزی که شما را با تکان به ندرت از خواب بیدار می کند. اما در برخی از موارد، شما ممکن است نیاز دارید به یک دکتر مراجعه کنید.
شما باید به دنبال مراقبت های پزشکی فوری باشید اگر شما:
تجربه دل پیچه شدید و مداوم
گرفتگی عضلات پا در شب پس از قرار گرفتن در معرض سم مانند سرب.
آیا عملکرد در طول روز به دلیل گرفتگی عضلات پا در خواب دچار مشکل است.
ضعف عضلانی و آتروفی با گرفتگی عضلات پا توسعه یابد.

نقش تغذیه در گرفتگی عضلات

رژیم غذایی برای گرقتگی ماهچه

غذاهایی که به بهبود سریع گرفتگی عضلانی کمک می کند.
التیام با غذا: غذاهایی حاوی پتاسیم، یک ماده معدنی که به شکستن کربوهیدرات و ساخت عضله در بدن کمک می کند. هر وعده روزانه غذای با پتاسیم بالا از میوه های خشک مانند ( یک لیوان آب گوجه فرنگی، آب مرکبات یا شیر، یک تکه از خربزه، پرتقال و یا یک موز می تواند به طرد کردن گرفتگی عضلات پا و به جلوگیری از عود کمک می کنند. نوشیدن آب بیش از حد به حفظ گردش خون کمک می کند تا محصولات ضایعات، عامل گرفتگی عضلات از ماهیچه های دفع شود.
غذاهایی که به گرفتگی عضلانی آسیب می زند
کافئین، معمولا در قهوه، چای و نوشابه یافت می شود زیرا می تواند سبب گرفتگی های محدود رگ های خونی شده و به کاهش گردش خون در عضلات کمک می کند.

سردرد و دیسک گردن

3 نوع دردی که خبر از « آسیب دیسک گردن» می‌دهد‍/ “گردن درد” همراه با سردرد و سرگیجه را جدی بگیرید!

تخمین زده می شود که نزدیک به یک چهارم تا یک سوم جمعیت عمومی به نوعی از درد در ناحیه گردن شاکی باشند. فاکتورهای محیطی و شخصی متعددی در بروز این شکایت دخالت دارند. اگر چه اخیرا سن بروز این شکایت کاهش یافته ولی بیشتر این افراد در سنین 30 تا 50 ساله هستند. درد حاد گردن در بیشتر افراد با درمان و یا گاهی بدون درمان کاهش می یابد ولی در حدود نیمی از آنان تمایل به برگشت و تا 30 درصد موارد افراد درجاتی از درد را تا بیش یک سال تجربه می کنند. به نظر می رسد که فاکتورهای روانشناختی در مزمن شدن دخالت داشته باشند گردن دردهای مزمن جز پنج دسته اول درد های مزمن در سیستم اسکلتی عضلانی بدن از نظر میزان شیوع و ایجاد ناتوانی است .
تصویر 3 نوع دردی که خبر از « آسیب دیسک گردن» می‌دهد‍/ "گردن درد" همراه با سردرد و سرگیجه را جدی بگیرید!

 علل گردن درد متعدد است، ولی در کل منشا درد در ناحیه گردن یا از اجزا تشکیل دهنده ستون فقرات گردن نظیر عضلات، مفاصل و دیسک بین مهره ای است و یا درد ارجاعی و منشا آن خارج از گردن‌ است، نظیر میگرن و یا وجود آسیب ها و مشکلاتی در ناحیه سر.

درد در ناحیه گردن گاهی می تواند نشانه‌ای از وجود یک بیماری ومشکل دیگر مثل «فیبرومیالژی» یا سایر «سندرم‌های درد عضلانی» باشد. لذا در ارزیابی اینگونه بیماران محل، مدت و کیفیت درد و سایر علائم همراه و این که چه عواملی تشدید کننده و یا تخفیف دهنده درد گردن است ، در تشخیص علت درد اهمیت زیادی دارد.

چرخش های سریع گردن در حین ورزش هم باعث پدید آمدن این دسته از تنش ها و کشیدگی ها می شود.

با وجودی که همه درد های گردنی ناشی از آسیب دیسک های بین مهره ای نیست، ولی همیشه بعنوان عامل گردن درد در بزرگسالان مطرح است .این آسیب ها یا بصورت تدریجی و ناشی از افزایش سن و در یک فرایند فرسایشی رخ می دهد و یا بصورت ناگهانی و ناشی از ضربه ، تصادف و نظیر آن ایجاد می شود. در هر صورت میزان شیوع آسیب های دیسک بین مهره ای در ناحیه گردن کمتر از ناحیه کمری است.

در تعدادی از افراد این آسیب ها می تواند بدون علامت باشد. با این وجود نشانه ها و علائم بالینی مربوط به فرسایش و آسیب‎های دیسک بین مهره ای در ناحیه ستون فقرات گردن بستگی به میزان آسیب و میزان بیرون زدگی هسته دیسک و فشاری که بر ریشه های عصبی و یا نخاع وارد می کند معمولا به 3 صورت و یا ترکیبی از ‌آنها خود را نشان می‌دهد.

یکی درد و خشکی بصورت موضعی و تنها در ناحیه گردن، دوم درد در ناحیه شانه ، بازو ، بین دو کتف و یا دست با درجاتی از ضعف و اختلال حس بصورت یک طرفه یا دو طرفه و سومین حالت، علایم و نشانه های فشار بر نخاع نظیر مشکل در راه رفتن و یا اختلال در دفع ادرار و مدفوع .

درمان آسیب های دیسک گردن به دو روش عمده جراحی و یا غیر جراحی صورت می گیرد. خوشبختانه اکثر موارد پاسخ خوبی به درمان های غیر جراحی می دهند؛ عدم جواب و باقی ماندن درد علی‌رغم اقدامات درمانی حمایتی از موارد ارجاع بیماران به جراح است ولی مواردی هستند که درصورت وجود از ابتدا درمان جراحی توصیه میگردد .

درد و کرختی و خواب رفتگی دست لزوما به معنای جراحی دیسک نیست مگر وجود درد غیر قابل تحمل که فعالیت های روزمره را به نحو قابل توجهی مختل کرده باشد و یا همراهی با ضعف در عضلات دست و بازو و یا همزمانی با علایم فشاری و التهاب در نخاع گردنی.

طیف وسیعی از درمان های غیر جراحی در دسترس است، از روشهای دارویی و تزریقات گرفته تا روشهای مختلف فیزیکی ، انواع کشش ها ، گردن بند ها و ورزش . بررسی های مختلف نشان داده اند که ترکیبی از ورزش های قدرتی و ورزش های مرتبط با افزایش انعطاف پذیری و بهبود دامنه حرکت گردن بخصوص در همراهی با سایر روش ها در بهبود درد و کاهش سطح ناتوانی دراینگونه آسیب ها موثر است.

: بدلیل کاهش سطح کلی فعالیت در بیماران با دردهای انتشاری ناشی از آسیب‌های دیسک گردن ورزش های هوازی هم جز برنامه های ورزشی این افراد قرار می گیرد در این خصوص با شروع کاهش علایم دیسک گردن معمولا انجام فعالیت هایی نظیر شنا ، دوچرخه سواری و پیاده روی بلامانع است ولی انجام بعضی از فعالیت ها و ورزش ها ممکن است مضر باشد مثل دویدن یا پریدن و ورزش های هوازی با شدت بالا و یا بلند کردن وزنه های سنگین بویژه بردن این وزنه ها به بالای سر .

ورزش حتی بدنبال جراحی دیسک های گردن توصیه می شود که معمولا شبیه ورزش هایی بیماران جراحی نشده هست ولی به جهت کاهش احتمال چسبندگی ناشی از جراحی و بهبود دامنه حرکتی توصیه بیشتری بر ورزش های کششی داریم. زمان شروع ورزش هم بهتر است جراح مربوطه با توجه به نوع عمل و شرایط ویژه فرد تعیین کند .

بیماران اگر در حین انجام ورزش های گردن احساس سبکی سر، سردرد، سرگیجه و یا اختلال در تعادل داشته باشند و یا اگر احساس درد شدید در ناحیه گردن و با افزایش میزان درد و کرختی در دستان همراه بود می‌بایستی ورزش را متوقف و با پزشک خود مشورت نمایند .

دیسک کمر یا سیاتیک؟

از آنجایی که اغلب افراد تعریف دقیقی از این دو بیماری ندارند و نام آنها را جابجا استفاده می کنند. این مطلب را به دردهای کمر و ارتباط آنها با دیسک های بین مهره ای و عصب سیاتیک اختصاص دادهایم. بدن انسان دارای 24 مهر ستون فقرات است؛  7 مهر در ناحیه گردن، 12 مهره متصل به دنده در ناحیه قفسه سینه و 5 مهره در ناحیه کمر. در امتداد مهره ها نیز استخوان خاجی و دنبالچه قرار گرفته است. میان هر یک از مهره های ستون فقرات، یک دیسک قرار دارد که مانند ضربه گیر، فشارهای وارد شده به ستون مهره ها را جذب و خنثی می کند. هر دیسک دارای یک هسته متحرک به نام «نوکلئوس پالپوزوس» است که حالت ژله مانند دارد.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
این هسته با حلقه های فیبری غضروفی پوشیده شده و محافظت می شود درواقع دیسک مانند یک واشر ضخیم است که در مرکز آن یک عدسی متحرک قرار دارد. در زمان تولد تقریبا 80 درصد از محتوای دیسک را آب تشکیل می دهد، اما با بالارفتن سن به تدریج از آب موجود در دیسک کاسته می شود و خاصیت ارتجاعی آن کاهش می یابد. فشار عمودی نیروی جاذبه بر ستون فقرات و فعالیت هایی مانند بلندکردن اشیای سنگین، وضعیت های نادرست ایستادن، نشستن و خوابیدن و حوادث، تصادفات و… نیز احتمال درگیری و آسیب دیسک را بالا می برند.

درگیری دیسک 5 مرحله دارد

درگیری دیسک های بین مهره ای در 5 مرحله اتفاق می افتد؛ از جمله برجستگی خفیف (بالجینگ)، برجستگی شدید (پروتروژن)، بیرون زدگی متوسط (اکستروژن)، بیرون زدگی کامل (هرنیشن) و جداشدگی (سکوئستریشن)، در مرحله بالجینگ، هسته مرکزی دیسک دچار صدمه نشده و فیبر پوشاننده خود را پاره نکرده است. درواقع، فقط مقداری فشار به نخاع وارد می کند.
در مرحله پروتروژن، فشار هسته دیسک به بیرون بیشتر است، اما همچنان حلقه های فیبری پوشاننده خود را پاره نکرده و به بیرون راه نیافته است. در مرحله اکستروژن، هسته دیسک حلقه های فیبری دور خود را پاره  کرده و تا حدودی بیرون زده است. در مرحله هرنیشن بیرون زدگی محتوای دیسک افزایش یافته است. در مرحله سکوئستریشن نیز بخشی از محتوای دیسک جدا و وارد کانال نخاع شده است.

دردی که از کمر به پا می زند

مهم ترین علامت درگیری دیسک کمر، درد در ناحیه کمر است که می تواند به عمق باسن، پشت ران و پشت زانو منتشر شود. خیلی اوقات نیز این درد از زانو رد می شود و به پشت پاشنه پا و انگشت های پا می رسد. درد ناشی از درگیری دیسک کمر عمیق است و در صورت تحریک سیستم عصبی با علائم کرخی، گزگز شدن و بی حسی پاها همراه می شود. بعضی از بیماران نیز علائم درگیری دیسک کمر را به صورت خشکی، سردی یا داغی در ناحیه پا یا خالی شدن پاها تجربه می کنند.
تفاوت سیاتیک و دیسک کمر
عصب سیاتیک طولانی ترین عصب بدن انسان است که از ناحیه کمری آغاز می شود و تا انتهای پا امتداد دارد. این عصب که خود از اتصال چند ریشه عصبی (S3-L4) تشکیل شده است از پشت باسن عبور کرده و نواحی مختلف پا را از لحاظ حسی و حرکتی، عصب دهی می کند. بیرون زدگی، پارگی یا ورود محتوای ژلاتینی دیسک های بین مهره ای به کانال نخاع می تواند با ایجاد فشار بر عصب سیاتیک باعث ایجاد درد و علائمی مانند گزگز و بی حسی در پاها و انگشتان پا شود.
دروافع 90 درصد از دردهای سیاتیک به دلیل بیرون زدگی دیسک های کمر ایجاد می شوند. با این حال، وجود علائم سیاتیک همیشه دلیل بر بیرون زدگی دیسک کمر نیست. عصب سیاتیک در حدود 17 درصد از افراد از داخل عضله پیریفورمیس (عضله ای کوچک در عمق لگن و باسن) عبور می کند، بنابراین گرفتگی یا کوتاه شدن این عضله می تواند با تحریک عصب سیاتیک باعث ایجاد درد و علائم درگیری عصب شود.
خیلی از این افراد هنگام نشستن روی باسن دچار تشدید درد می شوند. عدم تعادل در عضلات سمت چپ و راست کمر نیز در بعضی موارد می تواند با کشش مهره ها به سمت خود باعث تحریک عصب سیاتیک در ناحیه کمر و علائم ناشی از آن شود. حوادث، ضربه و تصادفات از دیگر دلایلی هستند که با آسیب به عصب سیاتیک می توانند درد و ناراحتی در نواحی پا ایجاد کنند. لازم به ذکر است بعضی از بیماری های متابولیک مثل دیابت هم می توانند باعث علائمی مانند گزگز و مورمور در پاها شوند، در حالی که هیچ ارتباطی با درگیری سیاتیک ندارند.
 دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
عوامل درگیری دیسک کمر
عوامل مختلفی در بیرون زدگی و درگیری دیسک کمر دخیل هستند. چاقی، بلندکردن اشیای سنگین، شیوه نادرست خم شدن، وضعیت های نامناسب بدن هنگام نشستن، ایستادن و خوابیدن، ورزش نکردن، ورزش غیراصولی، تصادف و حوادث، ناهنجاری های مادرزادی، گودی بیش از حد یا کمتر از حد کمر، بارداری و جابجایی، سابلاکسیشن و سرخوردگی مهره ها روی یکدیگر همگی از عوامل موثر در درگیری دیسک های بین مهره ای و درد و ناراحتی ناشی از آن هستند. استرس و اضطراب نیز با افزایش ترشح هورمون کورتیزول و افزایش التهاب در بدن به طور غیرمستقیم باعث تشدید دردهای دیسک کمر می شوند. استعمال دخانیات از دیگر عواملی است که به طور غیرمستقیم بر دردهای ناشی از درگیری دیسک تاثیر می گذارد.

تشخیص از طریق معاینه و ام آر آی

مشکلات دیسک کمر معمولا با معاینه قابل تشخیص هستند، اما برای ارزیابی دقیق محل و میزان بیرون زدگی دیسک باید تصویربرداری ام آر آی یا رادیولوژی انجام شود. یکی دیگر از راه های تشخیص میزان درگیری دیسک و تاثیر آن بر سیستم عصبی، گرفتن نوار عصب و عضله است، به خصوص زمانی که تنگی کانال نخاعی ایجاد شده باشد. البته گرفتن عکس رادیولوژی و نوار عصب و عضله حتما باید بجا باشد. در غیر این صورت اطلاعات مهمی به پزشک نمی رساند. برای تشخیص میزان قدرت عضلانی بیمار و برابر بودن آن در سمت راست و چپ، معاینه کفایت می کند. اگر در معاینه مشخص شود قدرت عضلانی از حد لازم کمتر است، گرفتن نوار عصب و عضله ضروری خواهدبود.

درمان را پشت گوش نیندازید

درگیری و درد ناشی از دیسک کمر حتما باید مورد بررسی و درمان قرار بگیرد. در غیر این صورت، درگیری عصب و ورود به مراحل پیشرفته ممکن است حتی فرد را دچار تحلیل کامل عضلات پا و فلجی کند. درگیری دیسک کمر را می توان در چند مرحله تحت درمان قرار داد. اولین راهکار درمانی، استراحت مطلق 10 روزه و استفاده از کمپرس یخ است. در این شرایط فرد به غیر از فعالیت هایی مثل اجابت مزاج نباید حرکت دیگری داشته باشد. اگر درد با این روش تسکین پیدا نکند، می توان تحت نظرپزشک از داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی یا استروییدی مثل کورتون استفاده کرد. خیلی اوقات برای تسکین دردهای سیستم عصبی ناشی از دیسک کمر از داروهایی مثل گاباپنتین هم استفاده می شود.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
مصرف مایعات را افزایش دهید
افرادی که دچار درد و درگیری دیسک کمر شده اند باید حتما مصرف مایعات را افزایش دهند تا دیسک به تدریج رطوبت رسانی شود. از آنجایی که دیسک بدون سرخرگ است، در حالت عادی نمی تواند مایعات را از طریق خون به خود جذب کند. بنابراین باید با کمک دستگاه های فیزیوتراپی و درمان های مستقیم، جریان خون را در ناحیه افزایش داد تا به رطوبت رسانی و بهبود دیسک کمک شود. برای حفظ رطوبت در دیسک، محور حرکتی مهره ها نیز باید حفظ شود. برای این منظور می توان از روش های درمانی کایروپراکتیک، فیزیوتراپی و توانبخشی کمک گرفت.

وقتی جراحی دیسک ضرورت دارد

اگر بیرون زدگی دیسک کمر باعث تنگی کانال نخاع، درگیری شدید سیستم عصبی عضلات و تحلیل و ضعف کامل عضلانی شده باشد، فرد نیاز به جراحی پیدا می کند. البته در این موارد نیز توصیه می شود قبل از اقدام به جراحی، متخصص کایروپراکتیک فرد را ویزیت کند، شاید بتوان با روش های غیرتهاجمی این مشکل را به تدریج بهبود بخشید.

پیشگیری از آسیب های دیسک کمر

حفظ وضعیت مناسب بدن حین راه رفتن، ایستادن، نشستن و خوابیدن، خودداری از خم و راست شدن به شیوه نادرست، تقویت عضلات و انعطاف پذیری آنها با ورزش اصولی منظم، انجام حرکات اصلاحی تجویزشده از سوی پزشک، استفاده از مایعات به اندازه کافی و اصلاح گودی بیش از حد یا کمتر از حد کمر و… به پیشگیری از درگیری دیسک کمر کمک می کنند.
خیلی اوقات افراد بعد از خم شدن به سمت زمین برای برداشتن اشیا یا بستن بند کفش و… دچار درد دیسک کمر می شوند، بنابراین آشنایی با شیوه درست خم شدن روی زمین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای این منظور باید حتما به جای خم شدن از کمر، به شیوه اسکات از زانو خم شوید و خود را به زمین نزدیک کنید. اگر هم توانایی این حرکت را نداشته باشید باید حتما ضعف بدن را با کمک پزشک متخصص برطرف کنید.

درگیری دیسک همیشه درد ندارد

کمردرد ناشی از درگیری دیسک اوایل معمولا قدری خفیف است که فرد به آن توجهی نمی کند. این درد اغلب با خواب و استراحت شبانه برطرف می شود و دوباره با انجام فعالیت های مختلف تا انتهای روز ظاهر خواهدشد. روند بهبود درد با خواب برای مدتی ادامه پیدا می کند تااینکه به تدریج درگیری دیسک افزایش می یابد. میزان درد ناشی از درگیری دیسک به آناتومی بدن فرد نیز بستگی دارد. برای مثال اگر کانال نخاع گشاد باشد، بیرون زدگی دیسک ممکن است دردی برای فرد ایجاد نکند، اما اگر این کانال تنگ باشد حتی یک بیرون زدگی خفیف دیسک هم می تواند باعث درد شدید شود. گاهی اوقات هم افراد مبتلا به درگیری دیسک کمر دچار درد نی شوند و آن را فقط با گزگز شدن و بی حسی در پا تجربه می کنند.  درواقع، این موضوع به محل درگیری دیسک بستگی دارد.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
شاید این درد ناشی از دیسک یا سیاتیک نباشد
کمردرد همیشه بر اثر درگیری دیسک یا سیاتیک اتفاق نمی افتد. برای مثال «نشانگان فاست» یکی از عواملی است که با درگیری مفصل مهره کرم باعث ایجاد درد کمر می شود. گرفتگی های عضلانی کمر و بیماری هایی مثل سرطان پروستات و مشکلات کلیه نیز می توانند باعث انتشار درد به کمر شوند. قوس زیاد یا کم کمر از دیگر عوامل درد در این ناحیه است که می تواند در آینده خطر درگیری دیسک های بین مهره ای را افزایش دهد. تشخیص این موارد بسیار مهم است زیرا می توان با درمان به موقع از تبدیل شدن آنها به درگیری دیسک پیشگیری کرد.

رابطه شغل و دیسک کمر

علاوه بر دیسک های بین مهره ای ناحیه کمر، درگیری دیسک های ناحیه گردن نیز می توانند برای افراد مشکل ساز شوند. درگیری دیسک گردن معمولا در خانم ها شایع تر است و درگیری دیسک کم در آقایان بیشتر دیده می شود. البته باید در نظر داشت که تقریبا 80 درصد از افراد جامعه کمردرد را در طول زندگی خود تجربه می کنند که اغلب به دنبال مشکلات دیسک ایجاد می شود. شغل های متفاوت نیز ممکن است درگیری های متفاوتی در دیسک های بین مهره ای ایجاد کنند.
برای مثال آرایشگران بیشتر دچار درگیری دیسک گردن و وزنه برداران و کارگران شاغل در مکان های کم ارتفاع مثل کانال کولر بیشتر دچار درگیری دیسک کمر می شوند. افزایش سن یکی دیگر از عوامل موثر بر درگیری دیسک است. به همین دلیل بیشتر افراد بالای 40 سال، علائم درگیری دیسک را تجربه می کنند.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
جراحی دیسک چگونه انجام می شود؟
جراحی آخرین راهکار برای درمان مشکلات دیسک های بین مهره ای است. درواقع، اگر بیمار با استراحت، درمان های غیرتهاجمی مثل روش های کایروپراکتیک و فیزیوتراپی و مصرف داروهای خوراکی و تزریقی بهبود نیابد، می تواند برای انجام جراحی تحت بررسی قرار بگیرد. جراحی دیسک های بین مهره ای روش های مختلفی انجام می شود که انتخاب هر یک از آنها به شرح حال و سن بیمار، میزان تخریب دیسک، درگیری اعصاب و تحلیل عضلات بستگی دارد. این روش ها عبارتند از:
لامینوتومی و لامینکتومی: در روش لامینوتومی، جراح مقدار از تیغه استخوانی لامینای مهره (قسمت پشتی قوس مهره ای) را می تراشد تا کانال نخاع گشاد و فشار دیسک بیرون زده از روی ریشه عصب برداشته شود. در روش لامینکتومی نیز تیغه لامینا به طور کامل برداشته می شود. این چراحی ها با بیهوش عمومی و ایجاد یک برش کوچک در پشت بیمار انجام می شوند. لازم به ذکر است در این روش ها، دیسک همچنان به صورت بیرون زده در جای خود باقی است. و فقط کانال نخاغ گشاد می شود.

میکرودیسککتومی و دیسککتومی: در روش میکرودیسککتومی، جراح قسمتی از دیسک را که بر عصب فشار می آورد، خارج می کند. در روش دیسککتومی نیز کل دیسک مورد نظر از بدن خارج می شود. دیسککتومی با بیهوشی عمومی و یک برش کوچک در پشت بیمار انجام می شود. میکرودیسککتومی را می توان بدون بیهوشی و به صورت سرپایی در مطب نیز انجام داد.

استفاده از دیسک مصنوعی: در این روش، جراح دیسک مورد نظر را به طور کامل خارج و آن را با یک دیسک مصنوعی جایگزین می کند. این روش با بیهوشی کامل و برش در پشت بیمار انجام می شود. دیسک مصنوعی برای افرادی مناسب است که فقط در یک دیسک دچار مشکل هستند و از آرتروز و پوکی استخوان رنج نمی برند. برای مثال افراد جوانی که بر اثر تصادف یا حادثه دچار درگیری و آسیب در یکی از مهره ها شده اند، داوطلب مناسبی برای این جراحی هستند.

اسپاینال فیوژن: در این روش،  جراح مهره های درگیری را با پیچ به یکدیگر متصل و در جای خود ثابت می کند تا فشار از روی عصب برداشته شود. این روش زمانی انجام می شود که بیشتر از دو دیسک درگیر باشند و آرتروز شدید در بیمار دیده شود؛ یعنی دیسک به قدری تخریب شده باشد که مهره به راست یا چپ افتادگی پیدا کرده باشد. فیوژن مهره های کمری، محور حرکتی طبیعی را در ناحیه مورد نظر به طور دائم کاهش می دهد.

روماتیسم

روماتیسم التهابی چیست؟

روماتیسم التهابی، یک اصطلاح عمومی است، که برای پوشش دادن ده ها اختلال ،استفاده می شود ؛ آنها معمولا به عنوان اختلالات روماتیسمی شناخته می شوند. این شرایط مربوط به التهاب مفاصل، ماهیچه ها و بافت هایی است که از اعضای بدن و سایر قسمت های داخلی بدن شما، مخافظت میکنند یا متصل هستند.بسیاری از اختلالات روماتیسمی، اختلالاتی خود ایمنی هستند.روماتیسم ها بیماری هایی هستند که زمانی که سیستم ایمنی بدن به جای حمله به باکتری ها و ویروس ها، به خودش حمله می کند ؛ سایر اختلالات روماتیسمی، ناشی از کریستال هایی، مانند کریستال های اسید اوریک در نقرس هستند .FACE WHITENING MASKS

FACE WHITENING MASKS

روماتیسم لگنی

رماتیسم التهابی مفصل لگن

متخصص تشخیص روماتیسم

رشته پزشکی که با این مسائل مرتبط است، روماتولوژی نامیده می شود ، روماتولوژیست ها ،پزشکانی هستند که در اختلالات مفاصل، عضلات و سیستم ایمنی تخصص دارند. مهم این است که انواع مختلف اصلی روماتیسم را بدانید، تا بفهمید که دلیل التهاب آنها چیست.

انواع و علائم انواع روماتیسم

روماتویید و آرتریت

شایعترین نوع اختلال روماتیسم، روماتوئید آرتریت (RA) است .یک بیماری التهابی مزمن. افراد مبتلا به RA ،دارای مفاصل متورم و ملتهب هستند. به این علت که سیستم ایمنی بدن آنها، به مفاصلشان حمله می کنند. RA می تواند بسیار دردناک باشد ، ا RA همچنین می تواند به مفاصل به طور دائمی آسیب بزند و به آنها تغییر شکل بدهد که معمولا به مفاصل کوچک بدن ،مانند بند انگشت دست یا پایتان متصل می شوند ، همچنین می تواند علائم سیستماتیکی داشته باشد این به این معنی است که روی مناطق دیگری نیز تاثیر می گذارد، مانند:ریه ها ، چشم ها ، رگ های خونی ، پوست . با این حال، اولین علائم و نشانه های قابل توجه از RA، معمولا درد و سفت شدن مفاصل دست یا پا است.

اسکلرودرمی چیست

 علائم و نشانه های بیماری روماتیسم چیست؟

نقرس:

نقرس، یک بیماری التهابی مفصلی بسیار دردناک است. زمانی اتفاق می افتد که کریستال های اسید اوریک بسیار زیادی در بافت های بدن شما ایجاد می شود و وجود داشته باشد که باعث تورم، قرمزی و احساس گرما در مفصل های آسیب دیده می شوند. کریستال های اسید اوریک، همچنین می توانند منجر به کاهش عملکرد کلیه نیز شوند. نقرس، اغلب در انگشت بزرگ رشد می کند، اما می تواند در سایر مفاصل ، نیز بوجود آید. اگر این شرایط برای مدت طولانی درمان نشود، گره هایی معروف به توفی ،ایجاد می شوند.

واسکولیت:

واسکولیت، یک التهاب عروق خونی است، که به طور بالقوه تهدید بزرگی برای زنده ماندن است می تواند منجر به کاهش جریان خون رسانی به بافت به نام ایسکمی شود که درد شدیدی در بافتی که رگ های خونی آن منطقه آسیب دیده هستند، رخ می دهد. علائم واسکولیت ،ممکن است شامل موارد زیر باشد:لکه های قرمز یازخم هایی روی پوست ، ضعف اندام ها ، سرفه ، تب.

 واسکولیت چیست

نشانه بیماری واسکولیت چیست؟

لوپوس :

لوپوس ،یک بیماری خود ایمنی است و در هر سنی، می تواند در مردان و زنان رشد کند، اما در زنان جوان ، بیشتر از مردان رایج است اما گفته می شود که این بیماری در مردان بیشتر از زنان است. لوپوس می تواند منجر به:مفاصل دردناک و سفت شده ، بثورات پوستی ، زخم در دهان، بینی یا پوست سر ، تب ، خستگی ، مشکل در تنفس عمیق و … .

اسکلرودرمی:

اسکلرودرم ،یک بیماری زخمی مزمن است بر روی بافت همبند در قسمتهای مختلف بدن ،تاثیر می گذارد. واضح ترین علامت آن سخت شدن پوست است با توجه به اینکه کدام اندام تحت تاثیر قرار گرفته، نشانه های رایجی، مانند؛ سوزش سر دل ممکن است نشان دهنده اسکلرودر می باشد.

 انواع روماتیسم

نشانه های بیماری اسکلرودرمی

سندروم اسجوگرن:

سندروم اسجورگن، شایع ترین اختلال روماتیسمی است، که تا اکنون شناخته شده است در حدود 4 میلیون نفر در ایالات متحده امریکا ،تحت تاثیر این بیماری قرار دارند . زنان بیشتر از این اختلال رنج می برند و از هر 10 نفر مبتلا به روماتیسم، 9 نفر این نوع بیماری را دارند ، این بیماری در مردان و کودکان نیز رخ می دهد.علائم و نشانه های اسجورگن، شبیه به شرایط و بیماری های دیگر است، بنابراین اغلب اشتباه تشخیص داده می شود.

علائم و نشانه های رماتیسم

خشکی دهان ، خشکی یا سوزش گلو ، مشکل در صحبت کردن، جویدن، یا بلعیدن ، خستگی ، مشکلات گوارشی ، خشکی واژن ، خارش یا خشکی پوست ، درد مفصلی ، درد عصبی و تورم غدد پاراتویید.

متخصص روماتیسم

 بیماری روماتیسم چه علائمی دارد؟

روماتیسم با عوارض غیرمفصلی

نشانه های بیماری آرتریت رومائید فقط به ورم مفاصل محدود نمی شود. در سیر بیماری تقریبا اکثر ارگان های بدن غیر از مفاصل ممکن است درگیر شوند که این موارد، شامل درگیری عروق قلبی، کم خونی ناشی از فعالیت بیماری، فیبروز و سفت شدن بافت ریه، التهاب عروق محیطی، پوکی استخوان و خشکی چشم و دهان می شود. درواقع، تشخیص بیماری آرتریت رومائید از طریق علائم بالینی مفصلی است و از طریق علائم خارج مفصلی تشخیص داده نمی شود.

نشانه های روماتیسم مفصلی

بی شک اگر بیماری دچار درد و تورم مفصلی است و این تورم همراه خشکی صبحگاهی شدید و بارز است، صلاح است که هرچه سریع تر از سوی متخصص روماتولوژی معاینه شود و در صورت تشخیص بیماری آرتریت رومائید درمان مناسب را دریافت کند.

عوامل ابتلا به روماتیسم

دلایل ابتلا به بیماری روماتیسم

روماتیسم پوستی

نوعی روماتیسم وجود دارد که روماتیسم پسوریازیسی نامیده می شود و در کسانی دیده می شود که به بیماری پوستی پسوریازیس مبتلا هستند.

عوامل ابتلا به روماتیسم

اگر سابقه خانوادگی اختلالات روماتیسمی دارید، احتمالا دارای ریسک بالایی هستید زنان ،همچنین بیشتر به مورد ابتلا آرتریت روماتوئید، لوپوس و سایر بیماری های خود ایمنی، از جمله اسکلرودرمی هستند. دلیل این، هنوز هم به خوبی درک نشده است ولی استروژن، ممکن است در التهاب نقش داشته باشد. اختلالات روماتیسمی در هر سنی ممکن است رخ دهند با این حال، بعضی از شرایط، معمولا در سن های خاصی در زندگی ایجاد می شوند به عنوان مثال، لوپوس بیشتر در دهه 20 سالگی ظاهر می شود ، آرتریت روماتوئید ،معمولا بین 40 تا 60 سالگی به وجود می آید.

انواع روماتیسم

راه های تشخیص بیماری روماتیسم

چه هنگامی باید به دکتر مراجعه کرد؟

اگر درد های مفاصلی دارید که دلیل واضحی مانند پیچ خوردگی مچ پا، ندارد، حتما به پزشک مراجعه کنید ، میتوانید برای ارزیابی و تشخیص بیشتر ،به پزشک روماتیسم مراجعه کنید.پزشک، یک معاینه فیزیکی برای بررسی نشانه های تورم و نقاط داغ انجام خواهد داد گاهی اوقات، داغ شدن ناگهانی در مفاصل آسیب دیده، مفصل را بخودی داغ می کند که هنگام لمس کردن،دست را گرم می کند. تشخیص برخی از این بیماری ها می تواند دشوار باشند، به ویژه اگر علائم خارجی پوستی نداشته باشند ، پزشک شما، ممکن است نیاز به انجام آزمایش های خونی، اشعه ایکس یا سایر آزمایش های تصویربرداری ،مانند :سونوگرافی داشته باشد.

آرتروز

حتما در اطراف خود زنان و مردان زیادی را دیده‌اید كه از درد زانو شكایت دارند و هنگام بالا رفتن از پله‌ها مدام ناله می‌كنند.این بیماران عمدتا آرتروز دارند.

 آرتروز چیست و چه بخش‌هایی از بدن را درگیر می‌كند؟
آرتروز یا استئوآرتریت شایع‌ترین بیماری از دسته التهاب مفاصل است.در این بیماری غضروف مفصل صدمه دیده و كم‌كم از بین می‌رود.آرتروز ممكن است هر مفصلی را درگیر كند اما مفاصل بزرگ كه وزن بدن را تحمل می‌كنند مثل مفاصل زانو و ران و ستون فقرات بیشتر در معرض ابتلا هستند.

اصلی‌ترین علایم این بیماری چیست؟
آرتروز علایم زیادی دارد ولی 3 علامت آن شایع‌تر و مشخص‌تر هستند؛اولی خشكی پس از استراحت است،به این معنی كه گاهی اوقات وقتی مفصل به‌مدت طولانی بی‌حركت مانده باشد و بخواهد فعالیت كند درد خواهد داشت.شاید دیده باشید كه بیماران مبتلا به آرتروز زانو صبح‌ها كه از خواب بیدار می‌شوند به سختی راه می‌روند اما بعد از مدتی كم‌كم راه رفتنشان به حالت عادی بازمی‌گردد.خشكی مفاصل بعد از یك دوره طولانی عدم ‌فعالیت بسیار شایع است ولی به ندرت بیشتر از نیم ساعت طول می‌كشد.دومین علامت كاهش انطاف پذیری است؛به‌همین دلیل بیماران مبتلا به آرتروز نمی‌توانند به‌ راحتی مفاصل خود را خم و راست كنند و برای علامت بعدی هم می‌توان به درد در مفصل اشاره كرد.توصیه می‌شود كسانی كه بیشتر از دو هفته چنین علایمی را در مفاصل خود دارند حتما به پزشك مراجعه كنند.

چه اتفاقی می‌افتد كه كسی به آرتروز مبتلا می‌شود؟
علت ایجاد این بیماری هنوز به ‌طور واضح شناخته نشده است ولی چند عامل وجود دارد كه می‌تواند زمینه ‌ساز ابتلا به آرتروز باشد،یكی سن بالا است كه این بیماری معمولا در افراد بالای 40 سال دیده می‌شود.مورد دوم جنس،چون آرتروز در خانم‌ها بیشتر از آقایان بروز می‌كند ولی دلیل آن هنوز به‌ درستی مشخص نشده است،مورد بعدی ناهنجاری ‌های مادر زادی استخوانی و یا صدمه به مفصل است.آرتروز در ورزشكاران حرفه‌ای كه مدام در معرض ضربه خوردن هستند بسیار شایع است مثلا در فوتبالیست‌ها.صدمات غیر ورزشی مثل تصادفات رانندگی هم زمینه را برای آرتروز مهیا می‌كند.

آیا چاقی هم در ابتلا به آرتروز تأثیر دارد؟
چاقی خطر ابتلا به آرتروز را افزایش می‌دهد.به ‌طور كلی هر چقدر وزن بالاتر باشد مفاصل بزرگ(مثل زانوها)باید بار و فشار بیشتری را تحمل كنند و در نتیجه خطر ابتلا به آرتروز در آنها بیشتر می‌شود. چاقی حتی احتمال بروز آرتروز در دست‌ها را هم افزایش می‌دهد.

این بیماری چه عوارضی دارد؟
متأسفانه این بیماری با گذشت زمان بدتر می‌شود و هنوز درمان قطعی برای آن یافت نشده است اما با كمك برخی روش‌های درمانی می‌توان درد ناشی از این بیماری را كاهش داده و كیفیت زندگی بیمار را بهبود بخشید.حدود یك سوم بیماران مبتلا به آرتروز ممكن است دچار ناتوانی‌های شدیدی شوند. گاهی درد و ناراحتی مفصل آنقدر شدید می‌شود كه بیمار نمی‌تواند از آن مفصل استفاده كند.

سندرم کمر صاف

Image result for ‫سندرم کمر صاف‬‎

ستون فقرات از بغل نگاه شود ، دارای سه انحنا اصلی است . انحنای گردن رو به جلو ، انحنای ناحیه سینه ای رو به عقب و انحنای کمری رو به جلو می باشد . به انحنای سینه ای کیفوز و به انحنای کمری لوردوز می گویند . سر بایستی روی لگن و میان دو مفصل ران قرار گیرد. این حالت تعادل باعث می شود راه رفتن و ایستادن با حداقل انرژی انجام شود. گاه کیفوز زیاد از حد ناحیه سینه ای یا کاهش لوردوز طبیعی کمری ، این تعادل را برهم می زند و در این صورت فرد علامت دار می شود.

نشانه های (سندرم) کمر صاف

علامت اصلی کمر صاف این است که فرد نمی‌تواند به راحتی بایستد و همراه آن دچار کمر درد و گاهی درد ران و کشاله ران می‌شود. در طول روز و با گذشت زمان، علائم بدتر می‌شود؛ تا حدی که بیمار برای ایستادن احساس ناتوانی و خستگی می‌کند. به تدریج برای حفظ موقعیت راست بدنی، فرد زانوها و مفصل ران خود را خم می‌کند. همین تلاش برای ایستادن بهتر، فرد را خسته می‌کند. بعضی از بیماران علائم تنگی کانال نخاعی و سیاتیک را همراه با درد و ضعف اندام هنگام راه رفتن گزارش می‌کنند. بعضی افراد از درد بین دو کتف و گردن شکایت می‌کنند. این علائم به تدریج بدتر می‌شوند و اغلب، فرد را ناتوان می‌سازد؛ بنابراین، فرد به مسکن و داروهای مخدر روی می‌آورد و فعالیت‌های روزمره‌اش مختل می‌شود.

دلایل سندرم کمر صاف

اولین بار این سندرم در بیمارانی توصیف شد که در گذشته اسکولیوز آن‌ها با میله های هارینگتون درمان می‌شد. این میله‌ها در حین اصلاح اسکولیوز باعث صاف شدن لوردوز طبیعی در ناحیه ستون فقرات کمری می‌شد، به ویژه وقتی که فیوژن در مهره های تحتانی ستون فقرات کمری(L۴,L۵)  صورت می‌گرفت. این سیستم از سال ۱۹۶۰ تا ۱۹۸۰ استفاده می‌شد. با تکنیک‌های جدید درمان اسکولیوز و وسایل ثبات جدید، این سندرم کم پیش می‌آید. بیماران درمان شده با میله های هارینگتون، اغلب سال‌ها یا حتی دهه‌ها بدون مشکل زندگی می‌کردند؛ زیرا دیسک‌های طبیعی زیر سطح خشک شده ستون فقرات، صاف شدگی لوردوز را جبران می‌کند؛ اما زمانی که این دیسک‌ها تخریب شوند، شخص توانایی ایستادن صحیح را از دست می دهد و درد ایجاد می‌شود. دیگر علل سندرم کمر صاف شامل موارد ذیل می‌باشد:

سندروم کمر صاف را چگونه درمان کنیم؟

بیماری تخریب دیسک: دیسک‌های بین مهره‌ای به عنوان جاذب نیروهای وارده به ستون فقرات عمل می‌کنند. علاوه بر آن لوردوز ناحیه ی کمری را حفظ می‌کنند. با افزایش سن، تغییرات دیسک شروع می‌شود و پس از تخریب، نقش جاذب نیروی خود را از دست داده، لوردوز کاهش می‌یابد و بیمار در حفظ ایستایی خود دچار مشکل می‌شود.

شکستگی‌های فشرده ی مهره‌ها: شکستگی متعدد مهره‌ها به خصوص در اثر پوکی استخوان باعث از بین رفتن انحنای طبیعی شده و لذا سندرم کمر صاف ایجاد می‌شود.

بیماری اسپوندیلیت انکلیوزان: یک بیماری التهابی مزمن است که ستون فقرات را در هم درگیر می‌نماید و در نهایت باعث کاهش لوردوز می‌شود.

سندرم پس از جراحی لانیکتومی: بدن در بعضی مواقع بعد از لامینکتومی و فشار زدایی ریشه های عصبی، کاهش لوردوز داده و باعث ایجاد ناپایداری رخ می‌شود.

تشخیص سندرم کمر صاف

قدم اول مثل همه موارد شرح حال دقیق است. بیمار از عدم توانایی ایستادن صحیح و همچنین درد کمر شاکی است. معمولاً سابقه ای از جراحی یا بیماری التهابی دارد. رادیوگرافی از همه ی طول ستون فقرات ضروری است. رادیوگرافی در حالت ایستاده و زانوهای صاف انجام می‌شود. وضعیت بیمار به صورتی که خود را به جلو خم کرده است مشاهده می‌شود. با خط شاقولی بدن نیز می‌توان دید که این خط از جلوی استخوان خاجی می‌گذرد. در صورت ضرورت MRI و سی تی اسکن و گاه میلوگرام برای بررسی کانال‌های نخاعی و دیسک‌ها انجام می شود.

هیپرلوردوزیس یا گودی کمر

گودی کمر

گودی کمر

یکی از شایعترین اختلالات در انحناهای ستون فقرات، گودی بیش از حد كمر است. در ستون فقرات یكسری فرورفتگی ها و برجستگی هایی در قسمت های مختلف وجود دارد در حالت طبیعی  ستون فقرات گردن دارای یک انحنا ( تقعر ) به سمت داخل، فقرات پشتی انحنا بسمت خارج ( تحدب ) و ناحیه ی كمر انحنای رو به جلو تقعر ) می باشند. این انحنای كمر، اصطلاحاً لوردوز نامیده می شود و اصولا توانایی ایستادن ما تا حد بسیار زیادی مدیون همین انحناهاست. میزان انحنای ستون فقرات در یک ناحیه، بر سایر قسمت ها نیز اثر گذاشته و می تواند آن ها را تغییر دهد .

میزان انحنای كمر بیشتر از حد میزان طبیعی را هیپرلوردوزیس یا گودی بیش از حد كمر می نامند

علائم و نشانه ها

از علائم گودی کمر می توان به موارد زیر اشاره کرد

– گودی کمرباعث درد می شود که گاهی مواقع در توانایی حرکت اثر نامطلوب می گذارد .

اغلب گودی غیر طبیعی در قسمت کمر دیده می شود وباعث می شود باسن برجسته تر بنظر برسد .

اگر روی یک سطح سفت دراز بکشید فاصله گودی کمر تا آن سطح خودش را نشان می دهد .

 

علت ها و دلایل

– ستون فقرات توسط تعداد زیادی عضله محافظت می شود كه سلامت و تعادل آنها در سلامت و نرمال بودن حالت ستون فقرات نقش بسیار مهمی ایفا می كند .

عدم تعادل در عضلات نامبرده  یعنی قوی بودن برخی و ضعف یا گرفتگی بعضی دیگر از آن ها، موجب پدید آمدن ناهنجاری هایی در شكل كلی ستون فقرات خواهد شد .

در این میان نقش عضلات شكمی، بازكننده های مفصل پا به لگن در ایجاد هیپرلوردوزیس، از سایر عضلات مهمتر است .

– آكندروپلازی: این بیماری ارثی بوده و با اختلال در رشد و تكامل استخوان ها و نسوج غضروفی همراه است .

– التهاب دیسک كمر یا قوز بیش از حد ناحیه ی پشت: در این حالت ستون فقرات كمر بطور جبرانی دچار انحنای بیش از حد می گردد .

– چاقی: خصوصا بزرگی بیش از حد شكم و ضعف عضلات این ناحیه باعث كشیدگی بیش از حد ستون فقرات به سمت جلو و افزایش گودی كمر خواهد شد .

– پوكی استخوان: با تسهیل تغییر ارتفاع و شكل نرمال مهره ها باعث تغییر انحناهای طبیعی ستون فقرات می شود .

– دررفتگی تدریجی مهره ها: این حالت اغلب در ناحیه ی كمر دیده می شود و با لغزش یا جابجایی مهره ها همراه است. این بیماران معمولا از كمر درد، احساس جدا شدگی کمر و گودی بیش از حد كمر و برجستگی باسن شكایت دارند .

– ضعف عضلات شكمی در اثر علل مختلف

عوامل

دمر خوابیدن« نیروی جاذبه» قوس کمر را به سمت پایین کشیده که منجر به کوتاهی عضلات می گردد .

– ضعف عضلات شکم « عضلات راست شکمی» .

– ضعف عضلات کمر

چاقی « شکم برآمده» رانده شدن عضلات بدلیل نیروی جاذبه و کشیده شدن عضلات داخلی شکم و پشت .

– مادرزادی

– شلی رباط ها « به صورت ارثی دیده می شود» افرادی که شکم را به جلو داده و به سمت عقب خم می شوند .

– ضعف عضلات ران « در بعضی در رفتگی مادر زادی در هر دو ران وجود دارد ».

– در اثر شکستگی یا فشار جابجایی مهره ها روی هم که مرکز ثقل به سمت جلو می باشد « ایجاد درد »

علت اصلی در حالت نشسته طول عضلات خم کننده ران کوتاه می شوند، یا کمر را به ران نزدیک می کنند« سوئز خاصره» مهم ترین علل کمر درد کوتاهی این عضلات می باشد


طراحی سایت ، طراح وب سایت