سردردهای با منشأ گردنی. چنین سردردهایی از پس سر و گردن شروع شده و تا جلوی سر پیش می رود. دردهای با منشأ گردنی می توانند سبب سردرد شوند. در این حالت درد گردن به سوی پیشانی حرکت می کند، جایی که حدوداً ۱۰برابر یا بیشتر تقویت و سبب سردرد می شوند. این نوع درد با قرار داشتن در یک وضعیت ثابت برای ساعت های طولانی افزایش پیدا می کند.
۷۰درصد از افرادی که سردردهای متناوب دارند، از علائم گردنی به همراه سردرد خود شاکی هستند، در درمان آن ها باید بر روی ناحیه گردن تمرکز نمود. به سردردهایی که از اختلالات عضلانی- اسکلتی ستون فقرات گردنی نشات می گیرد، سردردهای سرویکوژنیک می گویند. دلیل بروز این نوع سردرد‌ها را ناشی از وضعیت نامناسب قرارگرفتن گردن است و دلایل مختلفی مانند کار طولانی با کامپیوتر و مطالعه با وضعیت نامناسب سبب بروز این دردها است.
میزان فراوانی این دردها را در میان بانوان بیشتر است و برای درمان این دردها کایروپرکتیک شامل تکنیکهای دستی بر روی مهره های گردنی، تزریق، دارودرمانی و جراحی است. سردردهای سرویکوژنیک به بیشتر داروهایی که به طور شایع برای انواع دیگر سردرد به کاربرده می شود جواب نمی دهد. در سال های اخیر به درمان های با دست به عنوان یک راه درمان مؤثر در این نوع سردرد اشاره شده است.
با اصلاح وضعیت قرار گرفتن گردن این نوع سردرد ها بهبود می یابد، هنگامی که ساختارهای مختلف موجود در ناحیه گردن مثل استخوان ها، مفاصل، عضلات، اعصاب و عروق دچار آسیب یا اختلال شود، منجر به سر درد می شوند.
وقتی سر و گردن به مدت طولانی در یک وضعیت نامناسب قرار گیرد، نیروها و فشارهای بیش از حد و نابجا به ساختارهای گردن وارد می شود. در برخی از افراد پشت میزنشین و برخی از کاربران رایانه سر نسبت به گردن و شانه به سمت جلو متمایل می شود. این وضعیت جلو رفتن سر می تواند مهره های بالایی گردن را فشرده و اعصاب این ناحیه را تحریک کند و سبب ایجاد سردرد شود. وضعیت های نامناسب در طولانی مدت موجب سفتی و کوتاهی عضلات پشت سر و پشت گردن می شود و معمولاً نقاطی به صورت گره یا باندهای سفت در داخل این عضلات به وجود می آیند که دردناک و حساس به لمس هستند.
این نقاط می تواند سبب انتشار درد به نواحی سر و دست ها شوند، چنین سردردهایی از پس سر و گردن شروع شده و تا جلوی سر پیش می رود. در معاینه افراد مبتلا به سردردهای با منشأ گردنی مشاهده می شود که دامنه حرکتی گردن محدودتر از حد طبیعی است و این بیماران در گردن خود احساس سفتی دارند. قدرت و تحمل بعضی از عضلات گردن و کتف کاهش و برخی از عضلات دچار گرفتگی و اسپاسم می شود.
برخی عوامل و شرایط، مانند سرمای محیط و فشارها و ناراحتی های روحی- روانی در افزایش شدت علائم بیماری مؤثر هستند. بنابراین یکی از روش های پیشگیری از بروز این اختلال، اجتناب از قرارگیری در معرض این عوامل است.