آدرس: تهران - شریعتی - پایین تر از پل صدر
همین امروز با ما تماس بگیرید 9024770808 (+98)
خدمات

مطالب پزشکی

توسط: admin بدون دیدگاه

اهمیت داشتن پوسچر مناسب

پوسچر بد

«صاف بشین»، «قوز نکن»! من مطمئنم همه‌ی ما وقتی در سن رشد بودیم، این جملات هشدار دهنده را به دفعات از مادرمان شنیده‌ایم. اکثر ما ابروهایمان را بالا می‌انداختیم و به محض رفتن مادرمان، دوباره قوز می‌کردیم. شما اصلا نمی‌دانستید که او فقط بخاطر نحوه‌ی نشستن یا ایستادن شما عصبانی نیست، دلیلی در پشت این خشم وجود دارد. شاید او از تمام پیامدهای پوسچر بد آگاهی نداشت، اما بنظر می‌رسد که مادر شما همیشه به نحوی، بهترین چیز را می‌داند!

پوسچر خوب چیست و چرا اینقدر مهم است؟ اساسا پوسچر به هم ترازی و موقعیت بدن با توجه به نیروی همیشه حاضر گرانش اشاره دارد. ما چه در حال ایستاده باشیم یا نشسته و درازکش، جاذبه‌ی زمین، نیرویی بر مفاصل، رباط‌ها، و عضلات ما وارد می‌کند. پوسچر خوب، مستلزم توزیع نیروی گرانش از طریق بدن ماست، به نحوی که به هیچ یک از ساختارهای بدن فشار بیش از حد وارد نشود.

 

از آنجایی که هشدار مادرها برای صاف نشستن کافی نیست، در اینجا ۷ دلیل دیگر بیان می‌کنیم که چرا پوسچر خوب برای سلامتی شما مهم است.

۱. تصویری بهتر و مطمئن‌تر از شما نشان می‌دهد
پوسچر خوب، اعتماد بنفس را افزایش خواهد داد. این را امتحان کنید: در مقابل یک آینه، یک نفس عمیق بکشید و صاف بایستید. سپس دوباره مانند یک پوسچر بد قوز کنید. این کار را چند بار تکرار کنید. تفاوت را می‌بینید؟ در مورد افراد پیرامون‌تان که از نظر شما با اعتماد بنفس هستند فکر کنید. من فکر می‌کنم که بسیاری از این افراد، صاف می‌ایستند و پوسچر بسیار خوبی دارند. این قطعا اعتماد بنفس را به تصویر می‌کشد.

۲. تنفس، راحت‌تر و عمیق‌تر می‌شود
در مطب پزشکان، اغلب از ما خواسته می‌شود که در زمان گوش دادن به صداهای ریه، صاف بنشینیم. این کار بندرت اثر دائمی دارد، زیرا تا زمانیکه لازم باشد به اشخاص یاداوری شود که این کار را انجام دهند، یعنی بدن آنها عادت کرده که در حالت خمیده راحت‌تر باشد. وقتی آنها سعی می‌کنند صاف بنشینند، عضلات و تاندون‌های جلویی را که در حال حاضر بیش از حد کوتاه شده‌اند را سفت می‌کنند و این باعث محدودیت‌هایی در سهولت حجم تنفس می‌شود. حتی کمی سفت کردن این عضلات برای صاف کردن بیشتر شخص، باعث سفتی در کل بالا تنه می‌شود و تنفس عمیق را مشکل می‌سازد.

 

۳. گردش خون و گوارش را بهتر می‌کند
وقتی صحبت از دستگاه گوارش می‌شود، پوسچر مناسب به اندام‌های داخلی شکم، این امکان را می‌دهد که بدون فشار غیر ضروی که می‌تواند باعث اختلال درجریان طبیعی و عملکرد دستگاه گوارش شود، وضعیت طبیعی‌شان را به خود بگیرند. یک پوسچر نامناسب و خمیده بعنوان یک عامل موثر در مشکلات گوارشی متعدد، از برگشت اسید گرفته تا یبوست و حتی فتق، در نظر گرفته می‌شود.

۴. باعث می‌شود لاغرتر و جوان‌تر بنظر برسید
وقتی یک پوسچر خوب داشته باشید، فورا ۱.۵ تا ۳ کیلو از وزن ظاهری‌تان کاسته می‌شود! اینکار باعث می‌شود که شما باریک‌تر و جوان‌تر بنظر برسید و لباس‌هایتان بهتر بنظر خواهند آمد.

۵. به عضلات و مفاصل‌تان کمک کنید
پوسچر خوب به ما کمک می‌کند تا استخوان‌ها و مفاصل را در هم‌ترازی درستی نگه داریم، بطوریکه از عضلات ما به درستی استفاده شود و پوشش غیر طبیعی سطوح مفصل که می‌تواند منجر به آرتریت دژنراتیو و درد مفاصل شود، کاهش یابد. همچنین فشار بر روی رباط‌هایی که مفاصل ستون فقرات را کنار هم نگه می‌دارند را کاهش داده و احتمال آسیب دیدگی را به حداقل می‌رساند.

یک پوسچر خوب به عضلات امکان می‌دهد که موثرتر کار کنند و باعث می‌شود که بدن از انرژی کمتری استفاده کند، در نتیجه از خستگی عضلات جلوگیری می‌کند و به جلوگیری از کشش عضلانی، اختلالات بیش کاری و حتی درد عضلانی و درد پشت نیز کمک می‌کند.

۶. قالب ذهنی‌تان را تغییر دهید
پوسچر می‌تواند بر قالب ذهنی شما تاثیر بگذارد و قالب ذهنی شما نیز می‌تواند پوسچرتان را تحت تاثیر قرار دهد! بنابراین هنگامیکه شما خوب و شاد هستید و بر همه چیز تسلط دارید، معمولا پوسچرتان درست و باز است. در مقابل، افرادی که افسرده هستند و درد مزمن دارند، اغلب به حالت خمیده می‌ایستند یا می‌نشینند.

دفعه‌ی بعدی که احساس افسردگی کردید یا بخاطر چیزی مضطرب بودید، سعی کنید پوسچرتان را تغییر دهید، مستقیم بایستید، و نفس عمیق بکشید. داشتن پوسچر خوب در نشستن و ایستادن، تنفس کامل و طبیعی را آسان‌تر کرده و به آرامش و تمرکز کمک می‌کند. بسیاری از تمرینات شرقی مانند یوگا و تای‌چی روی وضعیت بدن (پوسچر) کار می‌کنند.

۷. ستون فقرات سالم
پوسچر صحیح، یک راه آسان اما بسیار مهم برای سالم نگه داشتن چندین ساختار پیچیده در پشت و ستون فقرات است. حمایت از پشت بخصوص برای افرادی مهم است که ساعات زیادی در پشت میز نشسته‌اند یا در طول روز سر پا هستند. نداشتن پوسچر خوب و حمایت کافی از پشت می‌تواند کشش را بر عضلات افزایش داده و بر ستون فقرات فشار وارد کند.

فشار ناشی از پوسچر به مرور زمان می‌تواند ویژگی‌های آناتومیک ستون فقرات را تغییر دهد و منجر به احتمال انقباض عروق خونی و اعصاب شود. نشستن و ایستادن با هم‌ترازی مناسب، به شما امکان می‌دهد که با خستگی و فشار کمتر روی رباط‌ها و مفاصل بدنتان، بطور موثرتری کار کنید.

آگاهی از پوسچر خوب، اولین گام برای شکستن عادات قدیمی پوسچر بد و کاهش استرس و فشار روی ستون فقرات است. بنابراین به حرف مادرتان گوش کنید و «صاف بنشینید».

 

توسط: admin بدون دیدگاه

پیچ خوردگی مچ پا

پیچ خوردن مچ پا

پیچ خوردن ( رگ به رگ شدن و کشیدگی) مچ پا چیست و چگونه ایجاد میشود

پیچ خوردن یا رگ به رگ شدن مفصل مچ پا از جمله شایعترین آسیب های اندام تحتانی است . مفصل مچ پا بیش از هر مفصل دیگر بدن پیچ میخورد و این پیچ خوردگی بیشتر در جوانان و افراد میانسال دیده میشود. این ضایعه معمولاً در حین ورزش اتفاق میافتد گرچه گاهی در حین راه رفتن روی زمین های ناهموار هم ایجاد میشود .

 آناتومی مچ پا

ضایعه عمده در پیچ خوردگی مچ پا آسیب لیگامان با رباط های اطراف مفصل مچ پا است. این لیگامان ها در دو طرف مفصل قرار داشته و مفصل را محکم و سرجای خود نگه میدارند. لیگامان های مچ پا اجازه میدهند تا استخوان های دو طرف مفصل فقط در جهت های خاصی حرکت کنند و مانع از حرکت و جابجایی استخوان ها در جهات دیگر میشود .

لیگامان ها یا رباط ها بافتهای محکم ولی قابل انعطافی هستند که در موقع حرکت مفصل در جهات خاصی کش میایند و با برگشت وضعیت مفصل به حالت اولیه دوباره به طول اول خود برمیگردند. وقتی که استخوان های دو طرف مفصل در جهاتی که اجازه حرکت ندارند بیش از حد جابجا شوند ممکن است لیگامان ها تحمل نیروهای وارده را نداشته و پاره شوند. مکانیسم اصلی پیچ خوردن یا رگ به رگ شدن مچ پا هم همین است .

مهمترین رباط های مچ پا در قسمت داخلی و خارجی آن قرار دارند. آسیب رباط خارجی مچ پا بر اثر انحراف شدید مچ پا به سمت داخل بوجود میاید. این آسیب بسیار شایع تر از آسیب رباط داخلی مچ پا است که بر اثر منحرف شدن و چرخش پا به سمت خارج ایجاد میشود .

برحسب شدت آسیب لیگامان ها، رگ به رگ شدن مچ پا را به سه درجه تقسیم میکنند .

  •  کشیده شدن خفیف لیگامان
  •  پاره شدن نسبی فیبر های لیگامان
  •  پارگی کامل لیگامان

 

تشخیص پیچ خوردگی مچ پا چگونه است

علائم پیچ خوردگی مچ پا شامل درد و تورم در قسمت خارجی مچ پا است . ممکن است کبودی و خونمردگی هم در این ناحیه دیده شود. حرکت دادن مچ پا بخصوص حرکان چرخشی مچ، چه به توسط خود بیمار و چه به توسط پزشک دردناک است .

چون این علائم ممکن است به علت شکستگی مچ پا هم بوجود آید پزشک معالج از مچ پای بیمار رادیوگرافی ساده به عمل آورده و از اینکه شکستگی در ناحیه وجود ندارد مطمئن میشود. پارگی های شدید لیگامان های مچ پا ممکن است همراه با آسیب غضروف مفصلی سطح بالایی استخوان تالوس باشد به همین علت گاهی اوقات پزشکارتوپد برای بررسی بیشتر سطح مفصلی استخوان تالوس از ام آر آی استفاده میکند .

پارگی رباط های قسمت خارجی مچ پا میتواند در یک یا چند تای آنها ایجاد شود.

رگ به رگ شدن مچ پا با مکانیسم کشش رباط ها در بچه ها نادر است . بروز علائم شبیه رگ به رگ شدن مچ پا در بچه ها اغلب به علت آسیب صفحات رشد پایین درشت نی و نازک نی است. آسیب این صفحات رشد ممکن است در رادیوگرافی ساده مچ پا بصورت شکستگی صفحه رشد دیده شود. با این حال در اکثر اوقات آسیب صفحات رشد انتهای پایینی درشت نی و نازک نی آثاری در رادیوگرافی مچ پا از خود نشان نمیدهند .

بعد از پیچ خوردن مچ پا درد و تورم معمولا 3-2 روز طول میکشد. درمان رگ به رگ شدن مچ پا معمولا غیر جراحی است .

 

درمان غیر جراحی

زمان بهبودی رگ به رگ شدن مچ پا معمولا 6-4 هفته است و تنها کاری که در این مدت باید انجام داد حمایت از مچ پا است. حتی پارگی های کامل لیگامان هم معمولا با مدتی حمایت از مچ پا بهبود میابند. اقداماتی که برای آسیب های نوع یک لازم است عبارتند از :

  •  پای آسیب دیده را به زمین نگذارید
  •  سرد کردن مچ پا با گذاشتن کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ روزی 4-3 بار و هر بار 30-20 دقیقه
  •  پانسمان فشاری روی مچ پا با بانداژ کشی یا مچ بند کشی
  •  بالا نگه داشتن پا بالاتر از سطح قلب در 48 ساعت اول

 

اقداماتی که برای آسیب های نوع دوم انجام میشود مانند اقدامات آسیب های نوع است به علاوه اینکه مچ پا باید مدتی با یک آتل بیحرکت شود .در آسیب های نوع سوم مچ پا باید بمدت 3-2 هفته به توسط گچ گیری بیحرکت شود .

بعد از انجام اقدامات فوق لازم است تا با انجام نرمش های طبی خاص زیر نظر متخصص ارتوپد یا فیزیوتراپ، دامنه حرکات مچ پا را بهبود داد، قدرت عضلات ساق را افزایش داد و مهمتر از همه اینها، نرمش های خاصی را برای افزایش حس درک وضعیت برای مچ پا انجام داد وگرنه احتمال زیادی دارد که بعد از مدتی این پیچ خوردگی دوباره تکرار شود .

در صورتیکه رگ به رگ شدن مچ پا درست تشخیص داده نشده و درمان نشود ممکن است در دراز مدت ایجاد درد مزمن و ناپایداری مچ پا بکند .

درمان جراحی پیچ خورگی مچ پا

بندرت نیاز میشود و فقط در مواردی که بعد از ماهها بازبروری، ناپایداری مچ پا باقی میماند انجام میشود. توسط عمل جراحی لیگامان های پاره شده بازسازی میشوند .

پیشگیری از رگ به رگ شدن مچ پا

 بهترین روش پیشگیری، حفظ قدرت و بالانس و هماهنگی عضلات ساق و کف پا و قابلیت انعطاف مفصل است. به این تکات باید توجه شود

  •  قبل از انجام هر ورزشی باید خود را با انجام نرمش های کششی مورد نیاز گرم کرد .
  •  روی زمین های صاف راه بروید و بدوید .
  •  کفش مناسب به پا کنید .
  •  وقتی در حین ورزش احساس خستگی و درد در ساق و مچ پا کردید به ورزش ادامه ندهید .

 

اگر قبلا یک بار مچ پای شما رگ به رگ شده است در صورتیکه لیگامان ها به خوبی بهبود نیابند ممکن است رگ به رگ شدن بعدها مکرراً تکرار شود. اگر درد بیش از شش هفته باقی بماند و مچ پای شما ناپایدار باشد وضعیت شما مزمن شده است . در این صورت باید تا مدتی مچ پای خود را از اعمال فشار های نابجا محافظت کرده و با انجام نرمش های لازم انعطاف را به مفصل و قدرت را به عضلات اندام تحتانی خود برگردانید و مهمتر از اینها حس تعادل و بالانس Proprioception را که عموماً بعد از پیچ خوردگی مچ پا مختل میشود بهبود دهید .

این اقدامات باید با راهنمایی متخصص ارتوپدی و زیر نظر یک فیزیوتراپ متبحر انجام شوند. در این موارد گاهی اوقات استفاده از کفی خاصی در زیر کفش که قسمت خارجی پاشنه را چند میلیمتر بالاتر بیاورد Lateral heel wedge میتواند مشکلات بیمار را کمتر کند. در صورت عدم بهبودی ممکن است لازم شود تا لیگامان های مچ پا با عمل جراحی بازسازی شوند .

پیچ خوردگی مزمن و مکرر مچ پا به چه علت ایجاد میشود

پیچ خوردگی مزمن مچ پا Chronic ankle sprain به مواردی گفته میشود که بعد از گذشت شش هفته از پیچ خوردگی مچ پا، درد همچنان در ناحیه مچ باقی مانده است و پیچ خوردگی مکرر مچ پا Recurrent ankle sprain وقتی است که مچ پا بعد از بهبودی نسبی از آسیب قبلی در ماه ها یا سال های بعد بطور مکرر پیچ میخورد .

این دو وضعیت بطور شایعی همراه یکدیگر دیده میشود. در این بیماران معمولا درد و تورم ناشی از پیچ خوردگی مچ پا بطور کامل از بین نرفته و مچ پای بیمار بعدها بطور مکرر پیچ خورده و تورم و درد آن برای چند روز تا چند هفته بیشتر میشود . در بسیاری از مواقع این ماندگاری درد یا تکرار پیچ خوردگی به علت شدت آسیب اولیه است .

 

علت پیچ خوردگی مکرر و مزمن مچ پا چیست

بعد از هر پیچ خوردگی مچ پا تعدادی از رباط های اطراف مچ پاره میشوند ولی با درمان مناسب (شامل مدتی بیحرکت کردن مچ پا) معمولا این رباط های پاره شده دوباره بهم متصل شده و جوش میخورند. گاهی اوقات بخصوص اگر درمان مناسبی برای بیمار انجام نشده باشد رباط ها جوش میخورند ولی در وضعیت نامناسب. به این معنا که بعد از جوش خوردن طول اولیه خود را بدست نمیاورند. بلند شدن طول رباط موجب لق شدن مفصل و افزایش ناپایداری آن و در نتیجه پیچ خوردگی مکرر میشود .

در پیچ خوردگی مکرر مچ پا ممکن است رباط مچ دچار پارگی شدید و کامل شده باشد و یا ممکن است درمان به درستی صورت نگرفته باشد. علت هر چه باشد نتیجه آن ماندگاری درد و ناپایدار شدن مچ پا به علت از بین رفتن قدرت رباط جانبی است .

در این بیماران در اغلب اوقات دو مشکل دیگر هم وجود دارد. یکی این که عضلات ساق که تاندون آنها از اطراف مچ پا عبور کرده و در حفظ پایداری مفصل کمک میکنند ضعیف میشوند و دیگر اینکه بدنبال آسیب اولیه اعصاب حسی اطراف مفصل هم آسیب میبینند .

اعصاب حسی مفصل بطور دائم اطلاعات دقیقی از وضعیت مفصل به مغز ارسال میکنند. این اطلاعات بصورت غیر ارادی در مغز تحلیل شده و سپس مغز با ارسال دستوراتی به عضلات ساق، که آنهم غیر ارادی است موجب میشود تا بدن در هر لحظه موقعیت خود را بر روی مچ پا متعادل نگه دارد .

با آسیب دیدن این اعصاب مغز به درستی نمیداند وضعیت قرار گیری مفصل چیست و نمیتواند دستورات لازم را به عضلات ساق برای حفظ تعادل مچ پا بفرستد. از طرفی عضلات ساق هم ضعیف شده اند. در این شرایط مچ پا نمیتواند تعادل و پایداری خود را در موقع راه رفتن روی زمین های ناهموار حفظ کند و بطور مکرر دچار پیچ خوردگی میشود .

 

اساس درمان پیچ خوردگی مکرر مچ پا بر سه پایه است. کنترل، اجتناب و بازپروری

 

کنترل

منظور از کنترل، کنترل درد است و از راه های زیر عملی میشود

  • سرما درمانی : با استفاده از کیسه پلاستیکی حاوی خرده های یخ که در یک پارچه کلفت پوشیده شده بر روی مچ پا میتوان پا را سرد کرد و سرما میتواند در کاهش درد موثر باشد. این روش بیشتر مناسب زمانی است که مچ پا متورم است .
  • بعد از 2-1 هفته که ورم مچ کم شد میتوان از گرمای موضعی یه توسط یک حوله برقی یا کیسه آب گرم برای کاهش درد استفاده کرد .

 

  • استفاده از داروهای ضد درد مانند استامینوفن یا بروفن
  • استفاده از یک بریس مچ پا برای محدود کردن حرکات مچ پا مناسب است. همچنین بیمار میتواند برای مدتی بجای کفش از یک پوتین استفاده کند بطوریکه با بستن بند های آن مچ پا حرکت کمتری داشته باشد .

 

 اجتناب

منظور از اجتناب، دوری کردن از فعالیت هایی است که شدت درد را افزایش میدهند .
از کفش های نامناسب استفاده نکنید. کفش های تنگ یا گشاد، کفش های پاشنه بلند، کفش های با اشکال نامتعارف مناسب نیستند. بهترین کفش آنست که ارتفاع پاشنه حدود دو سانتیمتر داشته و ساق بلند باشد بطوریکه مچ پا را محکم گرفته و تا مدتی مانع از حرکات زیاد آن شود .

استفاده از کفی داخل کفش یا زیر پاشنه کفش بطوریکه قسمت خارجی پاشنه حدود پنج میلیمتر بلندتر باشد Lateral heel wedge ممکن است بتواند با کم کردن کشش روی رباط های آسیب دیده در خارج مچ پا احتمال تکرار پیچ خوردگی را کم کند. سعی کنید روی زمین ناهموار راه نروید و از پله یا نردبان استفاده نکنید .

 

 

 

 

بازپروری

منظور از بازپروری انجام حرکات نرمشی مناسب است. مهمترین و اساسی ترین روش درمان این بیماری انجام نرمش های مناسب مچ با است. هدف از نرمش ها دو تا است .

  • کشش آرام و تدریجی رباط های اطراف مچ پا برای بدست آوردن حداکثر قابلیت انعطاف پذیری با استفاده از نرمش های خاص
  • تقویت عضلات ساق برای بدست آوردن حداکثر پایداری مچ پا . تقویت عضلاتی از ساق که موجب حرکت مچ میشوند بخصوص تقویت عضلاتی که مچ را به خارج میچرخانند ( آنها که موجبEversion مچ پا میشوند ) میتواند پایداری مچ پا را افزایش دهد . نرمش های خاصی هم وجود دارد که میتواند حس کنترل حرکتی مچ پا را تقویت کرده و کنترل مغز بر روی عضلات مچ را بیشتر کند .

در اکثریت قریب به اتفاق بیماران انجام درست اقدامات فوق به مدت کافی میتواند مشکل بمار را حل کند. در مواردی مقاوم به درمان ممکن است عمل جراحی بتواند به بیمار کمک کند. جراحی این بیماران بصورت بازسازی رباط های آسیب دیده اطراف مچ پا است .

 

چه نرمش هایی را باید برای بازپروری بعد از پیچ خوردگی مچ پا انجام داد ؟

یکی ار مهمترین قدم های درمانی بعد از هر پیچ خوردگی مچ پا انجام درست نرمش هایی است که با استفاده از آنها قابلیت انعطاف به مفصل مچ پا باز گشته و قدرت عضلات ساق به حد اولیه برمیگردد. بدون انجام درست این نرمش ها احتما اینکه پیچ خوردگی مزمن شده و بعدا مچ پا بطور مکرر دچار پیچ خوردگی شود زیاد است .

اگر به هر دلیلی بیمار دچار پیچ خوردگی مزمن و مکرر مچ پا شود هم انجام درست این نرمش ها میتواند کمک زیادی به بهبودی او بکند .

طریق انجام نرمش ها به این طریق است که به محض اینکه توانستید فشار را روی پاشنخ خود تحمل کنید نرمش زیر با حوله را انجام دهید و وقتی انجام این نرمش برای شما آسان شد نرمش های ایستاده کشش کاف و سولئوس را انجام دهید .

 

کشش با حوله

روی زمین بنشینید و یک پایتان را کاملا به سمت جلو بکشید. یک ملحفه بلند را بصورت حلقه از زیر پنجه پا عبور دهید. در همان حال که زانو را در حالت کاملا کشیده نگه داشته اید، ملحفه را به سمت خود بکشید. حالت کشش را 30-15 دقیقه حفظ کرده و سپس رها کنید. این حرکت را سه مرتبه تکرار کنید .

 

 

کشش عضلات پشت ساق در حالت ایستاده

در حالی که رو به یک دیوار ایستاده اید کف هر دو دستتان را روی دیوار قرار دهید بطوریکه کف دستانتان در ارتفاع چشمانتان باشند. یک پای شما باید عقب تر از پای دیگر باشد در حالیکه کف و پاشنه این پا کاملا روی زمین قرار گیرد. پای دیگر جلوتر باشد. کف پایی را که عقب تر است قدری به سمت داخل بچرخانید. به آرامی به طرف دیوار خم شوید بطوریکه در عضلات پشت ساق خود احساس کشش بکنید. این حرکت را 30-15 دقیقه حفظ کرده و سپس رها کنید. این حرکت را سه مرتبه برای هر پا تکرار کنید .

 

 

کشش سولئوس در حالت ایستاده

در حالی که رو به یک دیوار ایستاده اید کف هر دو دستتان را روی دیوار قرار دهید بطوریکه کف دستانتان در ارتفاع قفسه سینه شما باشند. یک پای شما از پای دیگر عقب تر باشد. در حالیکه کف و پاشنه این پا کاملا روی زمین قرار گیرد. پای دیگر جلوتر باشد. کف پایی را که عقب تر است قدری به سمت داخل بچرخانید. و هر دو زانوی شما در حالت کمی خم شده قرار بگیرد. به آرامی به طرف دیوار خم شوید بطوریکه در عضلات پایین پشت ساق خود احساس کشش بکنید .

 

حرکت مچ پا

در حالیکه دراز کشیده اید یا نشسته اید هر دو پای خود را کاملا به سمت جلو بکشید. مچ پای خود را به سمت بالا ببرید به طوری که انگشت شست شما به طرف سر شما حرکت کند و سپس مچ پا را به سمت پایین ببرید بطوریکه انگشت شست شما از شما دور شود. سپس مچ پا را به سمت داخل و خارج بچرخانید بطوریکه انگشت شست شما به سمت پای مقابل نزدیک شود و سپس از آن دور شود. سپس مچ پا را بصورت یک دایره بچرخانید. دقت کنید که ساق خود را حرکت ندهید. تنها مچ و کف پا را حرکت دهید. در هر سمتی ده مرتبه حرکت را تکرار کنید. در هر سمتی که حرکت را انجام میدهید سعی کنید تا آخرین جایی که میتوانید پا را حرکت دهید .

 

 

 حرکت مچ پا به عقب تحت مقاومت

روی زمین بنشینید و یک پای خود را کاملا به سمت جلو و به طرف دیوار بکشید. با گره زدن دو سر یک نوار لاستیکی یک حلقه لاستیکی درست کنید. یک سر حلقه را به دیوار جلو متصل کنید و حلقه را از پشت پای خود عبور دهید. آنقدر از دیوار فاصله بگیرید که مچ پای شما کاملا در حالت خم به پایین باشد و نوار لاستیکی هم در حالت مستقیم قرار گیرد . مچ پای خود را به سمت بالا حرکت دهید بطوریکه انگشتان شما به سرتان نزدیک تر شوند و در حالیکه حلقه لاستیکی تحت کشش قرار گیرد. در این حال حلقه لاستیکی یک کشش را به پای شما به طرف پایین وارد میکند. سپس به آرامی پا را به حالت اول برگردانید . این حرکات را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید .

 

 

حرکت مچ پا به پایین تحت مقاومت

روی زمین بنشینید و یک پای خود را کاملا به سمت جلو بکشید. با گره زدن دو سر یک نوار لاستیکی یک حلقه لاستیکی درست کنید. یک سر حلقه را با دستان خود گرفته و حلقه را از کف پای خود و از زیر پجه پا عبور دهید. مچ پای خود را به سمت پایین حرکت دهید بطوریکه انگشتان شما از سرتان دور تر شوند و در حالیکه حلقه لاستیکی تحت کشش قرار گیرد. در این حال حلقه لاستیکی یک کشش را به پای شما به طرف بالا وارد میکند . سپس به آرامی پا را به حالت اول برگردانید. این حرکات را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید .

 

 

حرکت چرخشی مچ پا به داخل تحت مقاومت

روی زمین بنشینید و دو پای خود را کاملا به سمت جلو بکشید بطوریکه یک پای شما روی پای دیگر قرار بگیرد . با گره زدن دو سر یک نوار لاستیکی یک حلقه لاستیکی درست کنید. یک سر حلقه را از زیر پنجه پای زیرین عبور دهید و سپس آنرا از کنار پای رویی عبور دهید. سر دیگر حلقه لاستیکی را با دستان خود بگیرید. پای زیرین را به سمت داخل بچرخانید بطوریکه حلقه لاستیکی در مقابل حرکت آن مقاومت ایجاد کند. سپس به آرامی پا را به حالت اول برگردانید. این حرکات را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید .

 

 

حرکت چرخشی مچ پا به خارج تحت مقاومت

روی زمین بنشینید و دو پای خود را کاملا به سمت جلو بکشید بطوریکه فاصله دو پای شما به اندازه عرض شانه شما باشد. با گره زدن دو سر یک نوار لاستیکی یک حلقه لاستیکی درست کنید. یک سر حلقه را از زیر پنجه یک پا عبور دهید و سپس آنرا از کنار خارجی پای دیگر عبور دهید. سر دیگر حلقه لاستیکی را با دستان خود بگیرید. پای را به سمت خارج بچرخانید بطوریکه حلقه لاستیکی در مقابل حرکت آن مقاومت ایجاد کند . سپس به آرامی پا را به حالت اول برگردانید. این حرکات را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید .

 

برای تقویت حرکات چرخشی مچ به بیرون و داخل میتوان نرمش ها را به طریق زیر هم انجام داد .

در حالیکه قسمت خارجی مچ پای آسیب دیده را بر روی قسمت خارجی پای سالم قرار میدهیم سعی میکنیم مچ پای آسیب دیده را به سمت خارج بچرخانیم ولی با پای سالم جلوی حرکت آنرا بگیریم. در حرکت دیگر دو پا را کنار هم جفت کرده و سعی میکنیم مچ پای آسیب دیده را به طرف داخل بچرخانیم ولی با پای سالم جلوی حرکت آنرا بگیریم .

 

 

برای تقویت عضلاتی که مچ پا را به خارج میچرخانند میتوان نرمش زیر را انجام داد. در حالیکه پنجه پای آسیب دیده را در حلقه انتهایی یک طناب گذاشته ایم و طناب را از زیر پای سالم عبور داده و با دست میگیریم سعی میکنیم تا مچ پای آسیب دیده را به سمت خارج بچرخانیم .

 

بلند شدن روی پنجه

سر هر دو پا بایستید در حالیکه با هر د دست خود پشت یک صندلی را برای حفظ تعادل گرفته اید. روی هر دو پنجه پا بلند شوید و پنج ثانیه در همان حال باقی بمانید سپس به آرامی دوباره پاشنه پاها را به روی زمین برگردانید. این حرکت را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید. وقتی توانایی شما بیشتر شد میتوانید با یک پای خود بلند شوید .

 

 

یک قدم به بالا

سر پا بایستید و کف پای مشکل دار را بر روی یک پله یا یک بلوک به ارتفاع 12-8 سانتیمتر که در کنار پا است قرار دهید. پای دیگر هم بر روی زمین باشد . بر روی پایی که بر روی پله است بلند شوید. سپس به آرامی به سر جای اول برگردید. این حرکات را در سه مرحله ده تایی تکرار کنید .

 

 

تمرینات تعادلی

سر پا کنار یک صندلی بایستید بطوریکه پای مشکل دار شما از صندلی به دور باشد. پای سالم را از زمین بلند کنید و فقط بر روی پای مشکل دار بایستید. در حالیکه دستی که از صندلی دور است را به جلو کشیده اید تنه خود را به سمت جلو متمایل کرده و پای سالم شما به سمت عقب برود. سپس به آرامی به سر جای خود برگردید. حرکت را ده مرتبه تکرار کنید. سپس در حالیکه دستی که از صندلی دور است را به طرف صندلی کشیده اید تنه خود را به سمت صندلی متمایل کرده و پای سالم شما به سمت عقب برود. سپس به آرامی به سر جای خود برگردید. حرکت را ده مرتبه تکرار کنید .

 

طناب زنی

برای پنج دقیقه با هر دوپا و سپس برای پنج دقیقه روی یک پا طناب بزنید .


.

تمرینات با Wobble board

این وسیله از یک دایره چوبی یا پلاستیکی درست شده که زیر آن یک نیم کره قرار دارد. گاهی بجای دایره از یک صفحه مستطیلی استفاده میشود. نرمش با استفاده از این وسیله آخرین مرحله تقویت عضلات مچ پا است. در این نرمش ها نه تنها عضلات ساق تقویت میشوند بلکه توانایی تعادل و کارکرد اعصابی که حس موقعیت مفصلی را عهده دارند هم بهبود میابد .

  • در حالیکه پا ها را در دو طرف کنار دایره قرار داده اید روی دایره قرار بایستید. دایره را به سمت جلو و عقب و سپس چپ و راست خم کنید. هر حرکت را سی مرتبه تکرار کنید .

 

 

  • در حالیکه پا ها را در دو طرف کنار دایره قرار داده اید روی دایره قرار بایستید و سپس در حالیکه یک سمت دایره روی زمین است دایره را سه مرتبه در جهت عقربه های ساعت و سی مرتبه در خلاف آن بچرخانید .

 

 

  • در حالیکه پا ها را در دو طرف کنار دایره قرار داده اید روی دایره قرار بایستید و سعی کنید به مدت دو دقیقه نگذارید هیچ جایی از محیط دایره با زمین تماس پیدا کند .

 

 

  • در حالیکه پا ها را در دو طرف کنار دایره قرار داده اید روی دایره قرار بایستید. دایره را در جهت عقربه های سایت و سپس در خلاف آن بچرخانید ولی در هیچ حالی اجازه ندهید محیط دایره با زمین تماس پیدا کند .

 

 

  • وقتی توانستید تمام تمرینات بالا را براحتی انجام دهید فقط با یک پای مشکل دار روی دایره بایستید و حرکات گفته شده را انجام دهید .

 

 

  • وقتی توانستید تمام تمرینات بالا را براحتی انجام دهید فقط با یک پای مشکل دار روی دایره بایستید و چشمان خود را ببندید و حرکات گفته شده را انجام دهید .
توسط: admin بدون دیدگاه

انواع ضایعه و آسیب نخاعی(قطع نخاع)،درمان و توانبخشی چند رشته‌ای

آسیب وارده به طناب نخاعی موجب ضایعه نخاعی می‌شود. این آسیب بسیار جدی است و می‌تواند جوانب مختلف زندگی روزانه فرد را تحت شعاع قرار دهد. طناب نخاعی مسئول ارسال پیام از مغز به تمام قسمت‌های بدن و از بدن به مغز می‌باشد. اگر طناب نخاعیدستخوش آسیب شود ممکن است عملکرد بخشی از بدن و یا تمام بدن مختل شود. نتیجه این امر از دست دادن کامل احساس و قدرت تحرک در بدن است. قطع نخاع در نزدیکی گردن موجب فلج شدن قسمت اعظم اندام بدن می‌شود.

ضایعه نخاعی که شامل آسیب‌دیدگی طناب نخاعی و یا اعصاب واقع در انتهای کانال نخاعی است اغلب موجب تغییرات دائمی در قدرت، احساس و سایر عملکردهای بدن می‌شود.

انواع ضایعه نخاعی

2 نوع مهم ضایعه قطع نخاع عبارتند از:

  •  قطع نخاع کامل: در این حالت بدن فاقد عملکرد حسی و حرکتی است. در قطع نخاع کامل معمولا هر دو سمت بدن به یک اندازه درگیر عوارض ناشی از این ضایعه می‌گردند. قطع نخاع کامل ممکن است در هر سطحی از طناب نخاعی رخ دهد.
  •  قطع نخاع ناقص: در این حالت بدن به طور کامل قدرت تحرک و احساس خود را از دست نمی‌دهد. افرادی که دچار قطع نخاع ناقص می‌شوند یکی از پاهایشان تحرک دارد، در برخی از اندام احساس دارند و عملکرد یک سمت بدن آن‌ها بیشتر از سمت دیگر است. قطع نخاع ناقص ممکن است در هر سطحی از طناب نخاعی رخ دهد.

انواع فلج

فلج و از کارافتادگی ناشی از ضایعه نخاعی شامل:

  •  تتراپلژی: این عارضه که به کوادری پلژی نیز معروف است، اندام فوقانی (بازو، دست) و اندام تحتانی را تحت تاثیر قرار می‌دهد.
  •  پاراپلژی: افراد مبتلا به پاراپلژی حس و حرکت تنه یا اندام تحتانی خود را از دست می‌دهند.

سطح

ضایعه نخاعی گردنی C1-C8

آسیب طناب نخاعی گردنی با از کار انداختن و تضعیف دست و پاها منجربه ضایعه کوادری پلژی یا به عبارتی تتراپلژی می‌شود. این ناحیه از ستون فقرات کنترل کننده سیگنال‌های پشت سر، گردن، شانه، بازو، دست و دیافراگم است. از آن‌جایی که ناحیه گردن بسیار حساس و منعطف است درمان ضایعه نخاع گردنی کمی دشوار است. در چنین شرایطی استفاده از بریس و یا انواع ابزار تثبیت کننده گردن کمک شایانی به درمان خواهد کرد. آسیب دیدگی نخاع ممکن است تمام نواحی بدن یا نیم تنه فوقانی را تحت تاثیر قرار دهد. در برخی مواقع، ضایعه نخاعی گردن با فقدان حس فیزیکی، مشکلات تنفسی، عدم توانایی تنظیم دمای بدن، روده، مثانه و اختلال در علمکرد جنسی همراه است.

ضایعه نخاعی سینه‌ای T1-T12

به دلیل نقش محافظتی قفسه سینه این نوع ضایعه نخاعی به ندرت اتفاق می‌افتد. ضایعه نخاعی سینه‌ای (پاراپلژی) موجب فلج، تضعیف و از دست دادن حس پاها، روده، مثانه و اختلال عملکرد جنسی می‌شود. لازم به ذکر است که این نوع ضایعه در بسیاری از موارد پاها و دست‌ها را تحت تاثیر قرار نمی‌دهد. این قسمت از ستون فقرات کنترل‌کننده سیگنال‌های برخی از عضلات کمر و بخشی از شکم هستند. در چنین شرایطی پوشیدن بریس موجب ثابت نگهداشتن تنه و تقویت عضلات مرکزی بدن می‌شود.

ضایعه نخاعی کمری L1-L5

این نوع آسیب موجب از کارافتادن و تضعیف پاها می‌شود (پاراپلژی). از علائم قطع نخاع کمری می‌توان به: از دست دادن حس فیزیکی، اختلال در روده و مثانه و اختلال عملکرد جنسی اشاره کرد. در چنین حالتی معمولا عملکرد بازو، دست‌ها و شانه‌ها درگیر این عارضه نمی‌شوند. طناب نخاعی کمری کنترل‌کننده علائم اندام تحتانی شکم، کمر، باسن، برخی از اندام خارجی دستگاه تناسلی و قسمت‌هایی از پاها هستند. ضایعه نخاعی کمری اغلب از طریق جراحی و آتل بندی ستون فقرات قابل درمان هستند.

ضایعه نخاعی خاجی S1-S5

آسیب دیدگی نخاع ساکرال یا خاجی موجب اختلال در عملکرد روده، مثانه و همچنین عملکرد جنسی می‌شود. این نوع ضایعه موجب از کار افتادن یا تضعیف ران و پاها می‌شود. طناب نخاعی خاجی کنترل‌کننده سیگنال‌های ران، قسمت تحتانی پاها و اندام تناسلی است.

علل ضایعه نخاعی

حوادث غیرقابل پیش‌بینی و یا ضربات سنگین ممکن است موجب آسیب دیدگی طناب نخاعی شود. در این قسمت به معرفی مواردی که منجر به قطع نخاع می‌شود می‌پردازیم:

  •  ضربه گلوله یا چاقو
  •  شیرجه در آب کم عمق و اصابت به کف استخر
  •  آسیب ناشی از حوادث رانندگی خصوصا به سر، گردن، صورت، کمر و قفسه سینه
  •  سقوط از ارتفاع زیاد
  •  آسیب سر و ستون فقرات در ورزش
  •  برق‌گرفتگی
  •  چرخش شدید قسمت میانی نیم تنه

علائم

برخی از علائم ضایعه نخاعی عبارتند از:

  •  اختلال در راه رفتن
  •  از دست دادن کنترل مثانه یا روده
  •  عدم توانایی در تحرک دست و پاها
  •  احساس بی‌حسی یا گزگز اندام
  •  کرختی
  •  سردرد
  •  درد، فشار و خشکی کمر و گردن
  •  نشانه‌های شوک
  •  موقعیت غیرطبیعی سر

عوامل خطرزا در ضایعه نخاعی

با وجود این‌که آسیب دیدگی طناب نخاعی معمولا ناشی از حوادث بوده و ممکن است برای هرکسی رخ دهد اما عوامل خاصی هم وجود دارند که خطر چنین ضایعه ای را افزایش می‌دهند:

  • جنسیت: قطع نخاع در بین مردان بیشتر مشاهده می‌شود.
  • سن: ضایعه نخاعی در سنین 16 تا 30 سال بیشتر رخ می‌دهد. افراد در این سنین بیشتر در معرض خطر قطع نخاع هستند.
  • پیری: افراد سالخورده به دلیل عدم کنترل و افتادن‌های مکرر بیشتر در معرض ضایعات نخاعی هستند.
  • رفتارهای خشونت آمیز: شیرجه در آب‌های کم‌عمق یا انجام ورزش بدون پوشش ایمنی و اقدامات احتیاطی موجب آسیب دیدگی طناب نخاعی می‌شود. تصادفات رانندگی یکی از علت‌های مهم ضایعه نخاعی در افراد کمتر از 65 سال شناخته شده است.
  • مشکلات مفصلی یا استخوان: درصورتی که فردی به بیماری‌هایآرتروز یا پوکی استخوان مبتلا باشد با کوچکترین آسیب ممکن است دچار قطع نخاع شود.

تشخیص ضایعه نخاعی

آزمایشاتی که برای تخشیص آسیب دیدگی طناب نخاعی انجام می‌شوند شامل:

  • اشعه ایکس: با اشعه ایکس می‌توان هر نوع آسیب وارده به ستون فقرات ازجمله شکستگی، اسپوندیلولیزیس و تغییرات دژنراتیو را به وضوح مشاهده کرد.
  • سی‌ تی‌ اسکن و ام آر‌ آی: از این طریق می‌توان وضعیت ستون فقرات و ساختارهای آن را به دقت بررسی کرد. هر نوع تغییر در وضعیت ستون فقرات با اسکن یا ام‌ آر‌ آی قابل تشخیص است. سی‌تی و ام‌ آر‌ آی کمک می‌کند تا علل قطع نخاع از جمله سرطان استخوان، متاستاز، پوکی استخوان و شکستگی مهره‌ها تشحیص داده شود.
  • سونوگرافی: با سونوگرافی می‌توان طناب نخاعی و بافت‌های نرم آسیب دیده اطراف آن را بررسی کرد.

آیا درمانی برای ضایعه نخاعی وجود دارد؟

در حال حاضر هیچ درمان قطعی برای ضایعه نخاعی وجود ندارد. بسیاری از پزشکان و دانشمندان تمام زندگی حرفه‌ای خود را به کشف درمان قطع نخاع وقف کرده‌اند. خوشبختانه اخیرا شاهد پیشرفت‌های زیادی در زمینه درمان ضایعه نخاعی در حوزه پزشکی هستیم. امیدورایم این پیشرفت‌ها منجر به درمان آسیب دیدگی‌های طناب نخاعی گردد.

اقدامات اورژانسی

اقدامات محتاطانه پزشکی تاثیر چشمگیری در کاهش آسیب ضایعات نخاعی سر و گردن دارد. لازم به ذکر است که درمان قطع نخاعی از صحنه حادثه آغاز می‌شود. پرسنل اورژانس با حضور در صحنه حادثه ابتدا سعی می‌کنند با استفاده از محافظ‌های گردنی مخصوص به آرامی ستون فقرات بیمار را ثابت کرده و سپس بدون اتلاف وقت بیمار را با برانکارد به بیمارستان منتقل می‌کنند.

دارو

یکی از گزینه‌های دارویی که در درمان ضایعه نخاعی حاد استفاده می‌شود متیل پردنیزولون داخل وریدی است. اگر این دارو ظرف 8 ساعت اولیه آسیب مصرف شود موجب بهبود خفیف در برخی از بیماران می گردد. متیل پردنیزولون موجب درمان قطعی ضایعه نخاعی نمی‌شود اما با کاهش آسیب سلول‌های عصبی و همچنین کاهش تورم اطراف ناحیه آسیب موجب بهبود نسبی در بیمار می‌گردد. داروها معمولا جهت کنترل برخی از تاثیرات ناشی از ضایعه نخاعی استفاده می‌شوند. داروهای مسکن و کنترل کننده اسپاسم عضلانی، کنترل کننده مثانه و روده و عملکرد جنسی در چنین شرایطی به بیماران قطع نخاع تجویز می‌شود.

تثبیت

ترکشن معمولا برای بی‌حرکت کردن و تراز ستون فقرات استفاده می‌شود. در برخی موارد ممکن است نیاز به استفاده از محافظ‌های گردنی باشد. البته ناگفته نماند که تخت‌های مخصوص و سفت نیز کمک شایانی به تثبیت ستون فقرات خواهد کرد.

جراحی

جراحی معمولا جهت خارج کردن استخوان های شکسته، اشیای خارجی، فتق دیسک کمر یا مهره‌های شکسته که به ستون فقرات فشار وارد می کنند انجام می‌شود. در برخی موارد جراحی جهت ثابت نگهداشتن ستون فقرات و پیشگیری از تغییر شکل و درد صورت می‌گیرد.

درمان مداوم

بعد از آسیب اولیه و تشخیص ضایعه نخاعی، پزشکان سعی می‌کنند از بروز مشکلات ثانویه نظیر: افت سلامت، انقباض عضلات، زخم، مشکلات روده و مثانه، عفونت‌های دستگاه تنفسی و لخته شدن خون در بیمار پیشگیری کنند. طول دوره بستری بیمار به شرایط و مشکلات سلامتی بیمار بستگی دارد. اگر بیمار شرایط لازم جهت ادامه درمان را داشته باشد به مراکز توانبخشی و کار با تجهیزات توانبخشی ارجاع داده می‌شود.

توانبخشی

اعضای تیم توانبخشی هنگامی‌که بیمار در مراحل اولیه بهبود می‌باشد درمان را آغاز می‌کنند. اعضای تیم شامل پزشک، متخصص کاردرمانی، پرستار توانبخشی، روانپزشک، مددکار، متخصص تغذیه، متخصص بازآفرینی، متخصص فیزیوتراپی و آسیب‌های نخاعی می‌باشند. درمانگران در طول مراحل اولیه توانبخشی معمولا به حفظ، تقویت عمکرد عضلات، بازسازی مهارت‌های حرکتی و یادگیری تکنیک‌های مختلف برای انجام کارهای روزانه می‌پردازند. آموزش تاثیرات ناشی از قطع نخاع، پیشگیری از عوارض جانبی، بازسازی زندگی شخصی و افزایش کیفیت زندگی در حیطه کاری تیم توانبخشی می‌باشد. بیماران در طول توانبخشی مهارت‌های جدید را کسب کرده و نحوه استفاده از تجهیزات و تکنولوژی‌هایی که موجب تحرک و استقلال آن‌ها می‌شود را می‌آموزند. مزایای دوره توانبخشی عبارتند از: تشویق به انجام فعالیت و سرگرمی‌های دلخواه، حضور در اجتماع، مشارکت در ورزش و بازگشت به کار و تحصیل اشاره کرد.

تجهیزات پزشکی مدرن

تجهیزات پزشکی مخصوص افراد قطع نخاعی کمک می‌کنند تا این افراد قدرت حرکت را بازیافته و بتوانند زندگی مستقلی داشته باشند. برخی از تجهیزات ممکن است موجب بازسازی عملکرد بیمار شوند. این تجهیزات شامل:

  • صندلی‌های چرخ دار مدرن: ویلچرهای مدرن و سبک امروزه تحرک را برای افراد مبتلا به ضایعه نخاعی بیشتر و راحت‌تر کرده است. برخی از بیماران به صندلی‌های چرخ دار برقی نیاز دارند. برخی از ویلچرها امکان بالا رفتن از پله‌ها، حرکت در سطوح ناهموار و حتی بالابردن بیمار تا ارتفاع زیاد را دارند.
  • کار با کامپیوتر: افرادی که قدرت تحرک دست آن‌ها محدود است کامپیوترها می‌توانند ابزار بسیار قدرتمندی باشند. کار با کامپیوتر برای این قبیل افراد به نسبت مشکل‌تر است. استفاده از کامپیوتر شامل انجام کارهای ساده نظیر استفاده از صفحه کلید تا کارهای پیچیده کامپیوتری است.
  • ابزار تحریک الکتریکی: این ابزار پیشرفته که اغلب به سیستم FES معروف است برای اعمال تحریک الکتریکی و ایجاد تحرک در بیمار استفاده می‌شوند. ابزار تحریک الکتریکی درحقیقت محرک‌های الکتریکی هستند که با کنترل عضلات دست و پاها امکان انجام حرکاتی نظیر ایستادن، راه رفتن، گرفتن و رها کردن اجسام را برای افراد قطع نخاع فراهم می‌کنند.

پیشگیری از ضایعه نخاعی

از آن‌جایی که ضایعات نخاعی اغلب ناشی از حوادث غیرقابل پیش‌بینی می‌باشد بهترین اقدام کاهش خطر آسیب‌دیدگی طناب نخاعی است. برخی از اقداماتی که موجب کاهش خطر می‌شوند شامل:

  •  بستن کمربند هنگام رانندگی
  •  پوشیدن لباس‌های محافظ هنگام ورزش
  •  اطمینان از عمق آب و وجود هر مانع نظیر سنگ قبل از شیرجه زدن

تاثیر ضایعه نخاعی بر روابط جنسی

لازم به ذکر است که بعد از آسیب نخاعی بیمار می‌تواند همچنان روابط جنسی را تجربه کند. البته ضایعه نخاعی ممکن است موجب تغییراتی در واکنش بدن شود. در چنین شرایطی کمک پرستاران و پزشکان مجرب تاثیر چشمگیری در درک بهتر وضعیت بدن و ادامه روابط جنسی خواهد کرد. داروهایی نظیر ویاگرا در مردانی که به دلیل ضایعه نخاعی دچار مشکلات جنسی هستند تاثیرمثبتی داشته است. لازم به ذکر است که زنان و مردان مبتلا به آسیب نخاعی می‌توانند تشکیل زندگی داده و صاحب فرزند شوند. ضایعه نخاعی تاثیری در بارداری زنان ندارد اما مردان ممکن است برای لقاح به کمک کلینیک‌های باروری نیاز داشته باشند.

آیا افراد مبتلا به ضایعه نخاعی می‌توانند صاحب فرزند شوند؟

تاثیر آسیب دیدگی نخاع بر روی باروری، تحریک و ارگاسم به موقعیت و شدت آسیب بستگی دارد. اختلال در عملکرد جنسی بعد از ضایعه نخاعی از موانع اصلی باروری در مردان و زنان است. مشکلاتی نظیر: عدم تمایل به میل جنسی و فقدان احساسات جنسی که موجب کاهش اعتماد به نفس در افراد می‌شود یکی از عوارض ضایعه نخاعی است. قطع نخاع در مردان منجر به اختلال در نعوظ و انزال می‌گردد. افرادی که مشکلات نعوظ دارند ممکن است نتوانند شریک خود را بارور کنند. در چنین مواقعی اقدامات درمانی و جایگزین نظیر پمپ آلت تناسلی و یا تحریک الکتریکی جهت تسهیل نعوظ یا انزال انجام می‌شود.

تاثیر ضایعه نخاعی گردن بر سیستم تنفسی

اختلالات تنفسی ناشی از آسیب دیدگی نخاع گردنی شامل اختلال در حجم ریه، ضعف عضلات تنفسی و مشکل سرفه کردن می‌باشد. شدت و موقعیت آسیب در طناب نخاعی کارکرد سیستم تنفسی را تحت تاثیر قرار داده و موجب اختلال در تنفس، سرفه کردن وبلعیدن می‌شود. این افراد ممکن است به دستگاه تهویه هوا نیاز داشته باشند. علاوه‌بر تمام موارد ذکر شده، عفونت تنفسی نیز یکی دیگر از مشکلاتی است که گریبان‌گیر افراد ضایعه نخاعی شده و اغلب منجر به مرگ آن‌ها می‌شود.

آیا افراد قطع نخاعی می‌توانند دوباره راه بروند؟

این مورد به سطح و شدت آسیب بستگی دارد. هرچه سطح و شدت آسیب کمتر باشد امکان تحرک و احساس بیمار بیشتر و شانس بهبود و بازیابی برخی حرکات بالاتر است.

آیا امکان کنترل دوباره مثانه و روده وجود دارد؟

اگر آسیب به صورت جزئی بوده و اندام تحتانی بدن دارای حس و حرکت باشد امکان بازیابی کنترل مثانه و روده وجود دارد. انجام آزمایشات مختلف کمک شایانی به تشخیص دقیق پزشکی می‌کند.

آیا امکان رانندگی وجود دارد؟

بله مگر این‌که آسیب نخاعی بسیار شدید (نوع C4 و یا بالاتر) باشد. تکمیل دوره‌های آموزش رانندگی با وسایل نقلیه مخصوص افراد قطع نخاعی تحت نظارت مربی رانندگی توانبخشی و گرفتن گواهینامه الزامی است.

توسط: admin بدون دیدگاه

آشمایی با طناب نخاعی

 

نخاع یا مغز تیره ، به بخشی از دستگاه عصبی مرکزی گفته می‌شود که در درونمجرای ستون مهره‌ها قرار دارد. بخش بالای آن در مجاورت اولین مهره گردن و انتهای آن در سطح دومین مهره کمری است. رنگ آن از بیرون سفید و قطر آن در حدود 1 سانتیمتر است طول آن در مرد و زن به ترتیب 45 و 42 سانتیمتر است.

 

دید کلی

نخاع به صورت یک استوانه طویل و نازک است و در مقطع آن ماده سفید در بخش خارجی و ماده خاکستری در بخش داخلی‌تر قرار دارد. بخش سفید نخاع از اکسونهایی ساخته شده است که سطوح مختلف نخاع را بهم مربوط می‌سازند و ارتباط نخاع و مغز را تامین می‌کنند. رنگ سفید این بخش به علت وجود میلین در اکسونها است. تارهای عصبی بخش سفید به صورت دسته‌های عصبی قرار گرفته‌اند که برخی از آنها جریانهای عصبی را از مغز به سوی اندامها و برخی دیگر امواج عصبی را از اندامها به سوی مغز می‌برند.

راههای بالا رو و پایین رو نخاع یعنی راههای که پیامهای حسی را به مغز یا پیامهای حرکتی را به عضلات بدن می‌برند به صورت گروههای تارهای عصبی جداگانه در کنار هم در طول نخاع قرار دارند و هر کدام بخشی از بافت نخاع را تشکیل می‌دهند. به عنوان مثال ، هر یک از راههای حسی مربوط به لامسه ، گرما ، سرما ، درد و راههای حرکتی بخش معینی از ماده سفید نخاع را اشغال کرده‌اند.

img/daneshnameh_up/a/a1/Spinal_Cord_PC271498.jpg

 

ساختمان نخاع

اعصاب نخاعی

در انسان 21 جفت عصب نخاعی وجود دارد. اعصاب نخاعی به ترتیب از گردن تا کمر قرار دارند و هر یک از آنها به قسمت خاصی از بدن مربوطند. این اعصاب به ترتیب شامل 8 زوج گردنی ، 12 زوج کمری ، 5 زوج خاجی و 1 زوج دنبالچه‌ای است. هر عصب نخاعی پس از آن که از نخاع خارج شد به انشعاباتی تقسیم می‌شود و هر شاخه از آن به بخشی از بدن منتهی می‌گردد. اعصاب کمری و خاجی و دنبالچه‌ای تقریبا به صورت عمودی از نخاع بیرون می‌آیند و یک دسته تارعصبی به نام دم اسب Cauda equine بوجود می‌آورند. ریشه‌های خلفی نخاع از تارهای عصبی حسی و ریشه‌های قدامی آن از تارهای عصبی حرکتی تشکیل شده است و قطع شدن آنها به ترتیب باعث ایجاد بی‌حسی یا فلج در اندامهای وابسته می‌شود.

گانگلیونها

در مسیر هر یک از ریشه‌های خلفی در نزدیکی نخاع یک برجستگی به نام عقده نخاعی Spinal ganglion وجود دارد. نخاع در دو ناحیه از طول خود قطر بیشتری دارد. یکی در ناحیه گردن که از چهارمین مهره گردنی تا اولین مهره پشتی است و برجستگی گردنی خوانده می‌شود و اعصابی که به گردن و دستهامی‌روند از آن ریشه می‌گیرند. دیگری در ناحیه کمر که از دهمین مهره پشتی تا اولین مهره کمری ادامه می‌یابد و برجستگی کمری نام دارد و اعصاب پاها از آن ریشه می‌گیرند.

مخروط نخاعی

انتهای نخاع یعنی بخشی که مجاور مهره‌های اول و دوم کمری قرار دارد به تدریج باریک می‌شود و مخروط نخاعی (Conus medullaris) نامیده می‌شود. مخروط نخاعی بوسیله یک رشته پیوندی در انتهای ستون مهره‌ها به استخوان دنبالچه‌ای چسبیده است.

img/daneshnameh_up/b/b3/spinal_cord_nerve_cells_4w.jpg

 

ماده سفید و خاکستری

در مقطع نخاع ، ماده خاکستری که در وسط ماده سفید قرار دارد، تقریبا به شکل حرف H به نظر می‌رسد. یعنی دارای دو نیمه جانبی است که بوسیله یک بخش رابط به یکدیگر مربوطند. رنگ خاکستری این بخش نشانه فقدان میلین و وجود اجسام سلولی نورونها در آن است. در وسط ماده خاکستری مجرای مرکزی نخاع قرار دارد. قطر این مجرا در انتهای نخاع ، یعنی در ناحیه مخروط نخاعی بیشتر است. ماده خاکستری در دو طرف مجرای مرکزی نخاع به دو نیمه قدامی و خلفی تقسیم می‌شود که به ترتیب شاخهای قدامی و شاخهای خلفی ، نامیده می‌شوند.

اجسام سلولی نورونها در بعضی نواحی ماده خاکستری با هم تجمع شده و هسته‌های بخش خاکستری نخاع را می‌سازند. قسمت جلویی ماده خاکستری نقش حرکتی دارد و نورونهای حرکتی عضلات مخطط اسکلتی و نورونهای حرکتی عضلات صاف احشایی به ترتیب در بخشهای پیشین و پسین آن قرار دارند. بخش خلفی ماده خاکستری نخاع عمل حسی دارد و پیامهای آورنده مختلف از نواحی پوستی ، عضلات و احشایی دریافت می‌دارد.

پرده‌های نخاع

سخت شامه

پرده سختی است متشکل از بافت همبندی متراکم که سطح خارجی آن در مجاورت پریوست استخوانها قرار گرفته است. در نخاع ، سخت شامه بوسیله فضایی به نام فضای اپیرورال از پریوست جدا شده و اتصال آن به پریوست محدود به یک سری لیگامان موسوم به لیگامانهای دندانه‌ای است. فضای اپیرورال محتوی شبکه وریدی ، بافت همبند شل و بافت چربی است.

عنکبوتیه

پرده ظریفی است از الیاف کلاژن و الاستیک که فاقد رگهای خونی است. قسمتی از عنکبوتیه که در مجاورت سخت شامه قرار دارد به صورت پرده‌ای صاف می‌باشد که توسط استطاله‌های ظریفی شبیه تارهای عنکبوت با نرم شامه مرتبط می‌گردد. فضای موجود بین این استطاله‌ها فضای زیر عنکبوتیه را تشکیل می‌دهند که حاوی مایع مغزی نخاعی و محل عبور رگهای خونی است. عنکبوتیه در همه جا توسط سلولهای پهن و سنگفرشی پوشیده شده است.

نرم شامه

لایه ظریفی از بافت همبند شل و پر عروق می‌باشد که عمدتا از الیاف کلاژن و الاستیک تشکیل شده و بوسیله سلولهای پوششی پهن و سنگفرشی پوشیده شده است. اگر چه نرم شامه در مجاورت نزدیک بافت عصبی قرار گرفته ، ولی بوسیله زواید سلولهای گلیال از بافت عصبی جدا شده و در تماس مستقیم با آن نمی‌باشد. این پرده ظریف در تمام چینهای بافت عصبی مرکزی نفوذ کرده و همراه با رگهای خونی به درون بافت عصبی نیز راه می‌یابد.

مایع مغزی نخاعی (CSF)

سیستم عصبی مرکزی در درون مایعی به نام مایع مغزی نخاعی قرار گرفته که این مایع هم به عنوان یک ضربه گیر ، سیستم عصبی مرکزی را در مقابل ضربات مکانیکی حفظ می‌نماید و هم برای فعالیتهای متابولیکی آن ضروری است. حجم این مایع که عمدتا از رگهای خونی شبکه کروئید و به مقدار کمتر از عروق نرم شامه و بافت مغزی نشات می‌گیرد، بین 80 تا 150 میلی‌لیتر متغیر می‌باشد. مقدار مایع مغزی نخاعی در شرایط مننژیت افزایش می‌یابد. با برداشت مایع مغزی نخاعی و تجزیه آن می‌توان به عامل ایجاد کننده مننژیت پی‌برد.

سد خونی مغزی

تزریق مواد رنگی به دستگاه گردش خون نشان می‌دهد که مواد رنگی در همه بافتها غیر از سیستم عصبی مرکزی قابل ردیابی است. این امر بیانگر نوعی سد بین خون و سیستم عصبی مرکزی می‌باشد که اصطلاحا سد خونی مغزی نام گرفته است.

img/daneshnameh_up/3/31/spinal.1.JPG

 

ساختمان تشریحی ماده خاکستری نخاع

شاخ پشتی ماده خاکستری

شاخ پشتی ماده خاکستری یک ناحیه حسی است که نورونهای حسی موجود در آن بوسیله سیناپس با رشته‌های حسی وارده به آن اطلاعات دریافت شده از محیط را به سایر قسمتهای نخاع و یا مراکز بالاتر منتقل می‌کنند. رشته‌های حسی وارده به شاخ پشتی ، در واقع آکسون نورونهای حسی موجود در گانگلیونهای نخاعی هستند، که از طریق ریشه‌های پشتی وارد نخاع می‌گردند.

شاخ شکمی ماده خاکستری

شاخ شکمی ماده خاکستری ، در مقایسه با شاخ پشتی یک ناحیه حرکتی می‌باشد که حاوی جسم سلولی نورونهای حرکتی سوماتیک است و آکسون آنها از طریق ریشه‌های قدامی نخاع را ترک کرده و به ارگانهای عامل ختم می‌گردند.

شاخ جانبی

جسم سلولی نورونهای اتونوم در ناحیه میانی ماده خاکستری و قسمتی به نام شاخ جانبی قرار گرفته که آکسون آنها همراه با آکسون نورونهای حرکتی سوماتیک از طریق ریشه‌های شکمی ، نخاع را ترک کرده و در گانگلیونهای اتونوم با نورونهای پس گانگلیونی سیناپس می‌یابند. از نظر هیستولوژیک ، شاخهای پشتی و شکمی حاوی سلولهای گلیال و جسم سلولی نورونها می‌باشند. ولی جسم سلولی موجود در شاخهای پشتی مدور ، کوچک و جسم سلولی موجود در شاخهای شکمی از نوع چند وجهی و بزرگ می‌باشد. از طرف دیگر ، شاخهای پشتی باریک و بلند و شاخهای شکمی ، پهن و کوتاه می‌باشند.

ساختمان تشریحی ماده سفید نخاع

ماده سفید نخاع از رشته‌های میلین‌دار و بدون میلین و سلولهای گلیال تشکیل شده‌اند، که دارای شیار باریک در قسمت خلفی ، به نام شیار میانی – خلفی و یک شیار نسبتا عریض و حاوی نرم شامه در قسمت قدامی به نام شیار میانی قدامی می‌باشد. ماده سفید را در حد فاصل شاخهای پشتی ستونهای خلفی ، در طرفین قسمت میانی ماده خاکستری ستونهای جانبی و در مجاورت شاخهای شکمی ، ستونهای قدامی می‌نامند.

انعکاسهای نخاعی

نخاع علاوه بر نقشی که در انتقال پیامهای عصبی به سطوح بالاتر و پایین‌تر دارد، خود مرکز عصبی اعمال بسیاری است که بدون نیاز به پیامهای مغزی صورت می‌گیرند. این اعمال انعکاسها یا بازتابهای نخاعی هستند که به واسطه یک مسیر عصبی بنام قوس نخاعی انجام می‌شوند. ساده‌ترین قوس نخاعی که در انعکاسهای تک سیناپسی دیده می‌شود شامل یک نورون حسی و یک نورون حرکتی است که در نخاع با یکدیگر سیناپس می‌کنند. ولی اغلب انعکاسها از نوع چند سیناپسی است که در مسیر عصبی یک یا چند نورون رابط در بین نورونهای حسی و حرکتی وجود دارد.

در هر انعکاس نخاعی ، موج عصبی حاصل از تحریکی که بر تار عصبی حسی وارد می‌شود از راه ریشه خلفی به نخاع می‌آید و پس از آنکه به عصب حرکتی منتقل گردید از راه ریشه قدامی نخاع به اندام عمل کننده (عضله یا غده) می‌رسد. قطع ارتباط با مغز بر اثر حالت شوکی که ایجاد می‌کند ابتدا باعث از بین رفتن یا تضعیف کلیه انعکاسهای نخاعی می‌شود ولی پس از مدتی اعمال مذکور دوباره ظاهر می‌گردد. مهمترین انعکاسهای نخاعی عبارتند از: انعکاسهای کششی عضلات ، انعکاسهای محافظتی ، انعکاسهای خاراندن ، انعکاسهای نگاهدارنده وحرکتی ، انعکاسهای ایجاد کننده اسپاسمهای عضلانی و انعکاسهای خودکار

توسط: admin بدون دیدگاه

سندرم شانه شناگران

بیماری شانه شناگران

 

شانه شناگران واژه ای است که جهت بیان مشکلات و درد شانه در شناگران حرفه ای و شنا گرانی که به صورت رقابتی فعالیت می کنند بکار می رود. ورزش شنا از این حیث که در آن از اندام فوقانی جهت حرکت به جلو استفاده می شود ورزش غیر معمولی است، همین امر یعنی استفاده از اندام فوقانی جهت جهت حرکت بخصوص در محیطی آبی ( که نسبت به هوا مقاومت بیشتری دارد ) سبب می گردد آسیب های ناشی از استفاده بیش از اندازه از اندام فوقانی مثل همین شانه شناگران و …. فرکانس بروز زیادی داشته باشد.

 

فرکانس

میزان بروز آسیب های شانه در ورزشکاران شنا بین 67 – 3 % تخمین زده می شود. در آمریکا میزان بروز درد شدید شانه در ورزشکاران رشته ورزشی شنا که به صورت مرتب و حرفه ای شنا می کنند حدود 35 % تخمین زده شده است.

آناتومی کارکردی شنا

کمربند شانه ای از سه استخوان ترقوه، کتف و بازو شکل می گیرد. همچنین این کمربند شامل 2 مفصل گلنوهومرال ( بین کتف و بازو ) و مفصل اکرومیوکلاویکولار ( بین کتف و ترقوه ) و رباط ها و تاندونها و عضلات متعدد است. رباط های متعددی در کمربند شانه ای وجود دارند. رباط ها که کار پایداری استاتیک مفاصل را بر عهده دارند سبب اتصال و پایداری استخوان های دو طرف مفصل در شرایط استراحت می گردند. رباط های مهم شانه رباط های مفصل هلنوهومرال هستند که سبب پایداری مفصل بین انتهای فوقانی بازو و استخوان کتف می شوند. ضعف همین رباط ها از علل در رفتگی مکرر شانه است.عضلات اصلی شانه را عضلات چرخاننده بازو شکل می دهند که متشکل از 4 عضله اند که در پشت کتف قرار دارند و همگی به یک تاندون مشترک ختم می شوند. این عضلات عمل پایداری دینامیک مفصل شانه طی انجام حرکات مختلف و تقویت کپسول مفصل شانه را بر عهده دارند و شایعترین عضلات تاندون هایی هستند که در شنا دچار آسیب دیدگی می شوند.عضلات دیگری هم بر روی شانه و حرکات آن موثرندکه به عضلات قدرتی شانه معروفند و بیشترین نقش را در کنار زدن آب و حرکت به جلو ایفا می کنند. این عضلات عبارتند از عضله پشتی بزرگ، عضله سینه ای بزرگ و عضله دلتوئید. بر عکس عضلات چرخاننده بازو آسیب دیدگی عضلات قدرتی شانه چندان شایع نیست.

آسیب های ورزشی شانه و بازو

کلینیک درد شانه

بیومکانیک ورزشی

به صورت بیومکانیکی می توان تمامی انواع شنا ( کرال سینه، کرال پشت، قورباغه و پروانه ) را به دو فاز تقسیم بندی نمود:

فاز حرکت به جلو و فازریکاوری ( ترمیم و کسب انرژی )

انقباض شدید و قوی عضلات قدرتی در فاز حرکت به جلو سبب پیشروی حداکثر به سمت جلو می شود. در حالیکه در فاز ریکاوری انعطاف پذیری مفصلی و عضلانی حداکثر برای ریکاوری سریعتر و کاراتر لازم است. افزایش انعطاف پذیری و دامنه حرکات مفصلی در تمامی روشهای شنا مفید است اما سبب افزایش لغزندگی مفصلی بدلیل شل شدن رباط ها و کپسول مفصلی شنا می شود. این لغزندگی و شلی مفصلی را باید عضلات چرخاننده بازو جبران کنند و سر استخوان بازو را در خلال حرکات ورزشی شنا در داخل حفره مفصلی شانه نگه دارند. لذا لازم است عضلات چرخاننده بازو در افراد شناگر تقویت شوند چراکه در صورت عدم انجام این امر احتمال در رفتگی ها و آسیب های شانه ، شانه شناگران افزایش خواهد یافت.

شرح حال

• ورزشکاران نوجوان اغلب با یک شرح حالی از جهش رشدی اخیر، افزایش شدت یا مدت ورزش شنا مراجعه می کند.

• توجه به خصوصیات درد در شناگران

درد در آغاز معمولا بلافاصله پس از شروع شنا و به استخر رفتن آغاز می گردد.

اگر با وجود درد شناگر به ورزش ادامه دهد درد تشدید می شود و گاهی شانه مقابل را هم درگیر می کند و گاهی در فعالیت های غیر از شنا هم رخ می دهد.

وقتی شناگر به خاطر درد مدتی شنا نکند درد رفع می شود ولی با شروع مجدد شنا اگر عضلات چرخاننده بازو تقویت نشده باشند رخ می دهد.

درد معمولا عمقی و محل آن گنگ است و یک نقطه خاصی نیست.

گاهی درد در یک حالت خاص از مسیر حرکت دست یا در یک وضعیت خاص دست رخ می دهد.

 احساس یک کلیک ( تق ) تکرار شونده یا گیر کردن دردناک شانه احتمال آسیب در ناحیه labral حفره مفصلی شانه را مطرح می کند.

توانبخشی سندرم خروجی قفسه سینه

سندرم خروجی قفسه سینه

معاینه بالینی

• از بیمار بخواهید محل درد را نشان دهد وی معمولا بر روی ناحیه خلفی کتف دست می گذارد. به صورت کمتر شایع بر روی محل اتصال عضله دلتوئید به بازو و در ناحیه قدامی کتف دست می گذارند. اگر بر روی قسمت خلفی کتف دست بگذارید معمولا بیانگر تاندونیت عضلات گرداننده بازو ( عضلات روتاتورکاف ) می باشد.

• معاینه دامنه حرکات شانه :

لازم است دامنه حرکات هر دو شانه بررسی گردد و با هم مقایسه گردد.

از بیمار بخواهید دست خود را جلو بیاورد و بالا ببرد ( 180 درجه ) این حرکت و تست دامنه حرکات در مفصل گلنوهومرال و مفصل بین کتف و قفسه سینه را بررسی می کند.

ازبیمار بخواهید دست ها را از طرفین بازکند ( 90 درجه ) این عمل دامنه حرکات مفصل گلنوهومرال را چک می کند.

 از بیمار بخواهید در حالی که دست در حالت تست قبلی قرار دارد 90 درجه خم کند و سپس ساعد را به سمت جلو خم کند.

از بیمار بخواهید در حالیکه دست ها در طرفین باز است آرنج را 90 درجه خم کند و سپس ساعد را به سمت عقب ببرد. این تست چرخش به خارج مفصل شانه را چک می کند.

از بیمار بخواهید دست ها را به پشت قفسه سینه ببرد و زائده خارجی مهره های پشتی را لمس کند. این تست دامنه حرکات مفصل های گلنوهومرال ( مفصل شانه )، مفصل بین کتف و قفسه سینه ( مفصل اسکاپولوتوراسیک ) را چک می کند.

• معاینه قدرت عضله شانه :

برای معاینه قدرت عضلات چرخاننده بازو در حالیکه بازو در وضعیت نرمال و آویزان و ساعد 90 درجه خم شده است با گرفتن ساعد از بیمار بخواهید ساعد را به سمت داخل بچرخانید ( این تست عضله ساب اسکاپولاریس را چک می کند.) و سپس از وی بخواهید ساعد را در برابر مقاومت شما به سمت خارج بچرخاند ( این تست عضلات اینفرااسپینیاتوس و ترس مینور را چک می کنید )

 برای معاینه عضله سوپراسپیناتوس ( از عضلات چرخاننده بازو ) در حالیکه ساعد باز است و دست به سمت داخل چرخیده است دست را 30 – 45 درجه به جلو آورده و سپس در برابر مقاوم دست پزشک سعی می کنیم دست را به بالا بیاوریم عدم توانایی یا تاخیر در انجام این تست این عضله ضعف دارد . در صورت شک به ضعف عضله دوباره این تست را در حالیکه دست به سمت خارج چرخیده است انجام می دهیم.

• معاینه پایداری شانه :

 در حالیکه شانه و بازو آویزان است و فرد نشسته است مفصل شانه را با دست به سمت جلو بکشید و ببینید چقدر جلو می آید و پایداری لازم را دارد یا خیر. همین کار را با اعمال کشش به سمت عقب انجام دهید و پایداری شانه را بسنجید.

در حالیکه دست 90 درجه از جانب بدن دور شده است و در حالت چرخش به خارج قرار دارد. از عقب نیرویی به سمت جلو به مفصل شانه وارد کنید و ببینید که آیا مفصل دچار بیرون زدگی یا ناپایداری می شود یا خیر . در اغلب شناگران این تست منجر به مقداری احساس ناراحتی می گردد اما بیرون زدگی و ناپایداری حس نمی گردد.

 در اغلب شناگران مبتلا به شانه شناگران درجات متوسط یا خفیفی از شلی مفصلی وجود دارد که سبب می گردد درجات مختلف مفصل شانه کمی ناپایدار باشد.

• معاینه میزان شل بودن مفصل شانه :

اگر ناپایداری و شلی قسمت تحتانی مفصل شانه وجود داشته باشد علامت ی به نام علامت ” علامت ناودان ” در هنگامی که بازو به پائین کشیده می شود در حد فاصل قسمت فوقانی سر استخوان بازو و لبه خارجی استخوان کتف ایجاد می شود. این علامت نشانه شلی قسمت تحتانی مفصل شانه که آنرا به 3 درجه تقسیم بندی می کنند.

1) درجه 1 : ناودان کمتر از یک انگشت پهنا دارد.

2) درجه2 : ناودان درحد قطر یک انگشت پهنا دارد.

3) درجه3 : ناودان بیش از قطر یک انگشت پهنا دارد.

 ورزشکار را از نظر شل بودن عمومی رباط های بدن بررسی نمائید چرا که در برخی افراد به صورت ژنتیکی رباط های شلی دارند و مفاصل آنها ناپایدار است معمولا در این افراد زانو و آرنج بیش از حد باز می شود و می توان انگشت شست یا میانی را روی دست به عقب خم کرد.

• ورزشکار را از نظر آسیب به labrum بررسی نمائید:

 چنانچه در فاز ریکاوری بعد از حرکت رو به جلوی دست در امتداد سر ( در فاز بازگشت دست به کنار بدن ) فرد احساس تق یا کلیک داشته باشد احتمال آسیب به لابروم های فوقانی یا تحتانی مفصل شانه زیاد است.

با انجام تست O-Brien می توان آسیب لابروم فوقانی را تشخیص داد. در این تست در حالیکه دست در حالیکه ساعد باز است و در زاویه 90 درجه در جلوی بدن قرار است به سمت داخل چرخانده می شود به گونه ای که انگشت شست در پائین قرار گیرد. در این حالت اعمال نیروی عمودی به سمت پائین سبب ایجاد درد در شانه می گردد که این درد اگر دست به سمت خارج چرخش پیدا کند دیگر وجود ندارد.

بورسیت شانه

علل مسبب درد شانه در ورزشکاران

ورزش درمانی افزایش دامنه حرکات شانه

علل درد شانه در رشته ورزشی شنا

• در اثر استفاده زیاد از شانه برای حرکت به جلو در آب عضلات چرخاننده کتف زودتر از عضلات قدرتی شانه خسته می شوند و در نتیجه عمل حمایتی آنها روی مفصل شانه کاهش می یابد و در نتیجه سر استخوان بازو در داخل مفصل شانه دچار حرکت نابجا و لقی می شود که این امر منجر به آسیب عضلات چرخاننده بازو، آسیب تاندون عضله دو سر بازویی و آسیب لابروم های مفصلی می شوند که هر سه از علل درد شانه در شناگران هستند.

• لغزندگی و شلی مفصل در قسمت فوقانی مفصل سبب می گردد که تاندون عضلات چرخاننده بازو بین سر بازو و زائده آکرومیون شانه ( استخوان کتف ) تحت فشار قرار گیرند که این امر منجر به تاندونیت این تاندون ها ( التهاب تاندون ) می شود و از سویی امکان دارد که منجر به التهاب بورس آکرومیون که سبب تسهیل حرکات تاندون ها در این محل می شود گردد و بورسیت شانه رخ دهد که هم تاندونیت عضلات چرخاننده بازو و هم بورسیت شانه از علل دیگر درد شانه در ورزش شنا می باشد.

بررسی تصویری

• رادیولوژی ( رادیوگرافی ) : یک عکس رادیوگرافی ساده قدامی- خلفی ، نمای دهانه خروجی ، نمای y.scapuler و نمای آگزیلاری می تواند در هر ورزشکاری که دارای درد به مدت بیش از 6 هفته پس از استراحت هستند انجام شود. این عکس های رادیوگرافی در رد سایر علل که سبب درد شانه می شوند مفید هستند این علل عبارتند از: شکستگی های فشاری، عفونت ها و تورم ها و اجسام شناور و کنده شدن در مفصل.

• ام آرآی :

بهترین روش ارزیابی در شانه شناگران است. این روش بخصوص در ارزیابی آسیب های عضلات و تاندون های چرخاننده بازو مفید است.

در اغلب موارد شانه شناگران ام آرآی نرمال است. اگر در بورس شانه مایع دیده شود احتمالا بورسیت شانه وجود دارد و اگر در تاندون سوپرااسپیناتوس افزایش سیگنال دیده شود آسیب و تاندونیت چرخاننده بازو مطرح است.

در موارد آسیب یا کندگی لابروم انجام ام آرآی با تزریق گادوینیوم داخل مفصل به مراتب حساس تر از انجام ام آرآی ساده است.

درمان طبی

• فاز حاد :

درمان درفاز حاد متمرکز به رفع درد است. لازم است وزشکار برای مدتی پرداختن به شنا را متوقف کند. همچنین اگر ازداروهای ضد التهابی غیر استروئیدی مثل ناپروکسن استفاده شود درد و التهاب زمینه ای زودتر برطرف می گردد. دومین هدف درمانی در این فاز بازیابی مجدد قدرت عضلات چرخاننده بازو است. انجام این امر مستلزم یک برنامه منظم تمرینی زیر نظر متخصص پزشکی ورزشی یا یک کایروپرکتر ماهر است که در آن فرد از وزنه های 1 یا 2 کیلوگرمی استفتده میکند و هر حرکت را حدود 20 – 12 مرتبه در هر ست تمرینی انجام میدهد. گاهی لازم است برای کاهش درد و تسریع بهبودی ازاولتراسوند و تحریک الکتریکی و … استفاده شود. اگربعد از 6 هفته بعد از استراحت و توانبخشی درد برطرف نشد فرد نیازمند جراحی است. جهت انجام جراحی لازم است فرد زیر بیهوشی ازنظر شلی کپسول مفصل معاینه شود و گاهی آرتروسکوپی تشخیص قبل از جراحی انجام گردد. در جراحی گاهی کپسول مفصلی را ترسیم و محکم می کنند. گاهی در ورزشکاران مسن از تزریق کورتون استفاده می شود ولی این امر در جوانان و نوجوانانکاربرد چندانی ندارد.

• فاز بهبودی :

چنانچه جراحی تحکیم کپسول مفصلی انجام شده باشد لازم است فرد به مدت 6 – 4 هفته ازگردن آویز استفاده کند و بازو بی حرکت باشد تا محل ترمیم کپسول مفصلی بهبود یابد. پس ازاین مدت تمرینات تقویت کننده عضلات چرخاننده بازو شروع می شود. در این زمان باید حرکات غیر فعال دامنه حرکات مفصلی محدود شده باشد تا به کپسول فشار وارد نیاید. معمولا پس از 3 ماه حدود 75 – 50 % حرکات شانه نرمال می شود و پس از 6 ماه 100 % ازحرکات و دامنه حرکات شانه نرمال می شود. تمرینات شنا زمانی می تواند شروع گردد که حدود 80 % از دامنه حرکات مفصل شانه نرمال شده باشد. فرد می تواند به رقابت های شنا برگردد که 12 – 6 ماه از زمان جراحی گذشته باشد.

• فاز نگه دارنده :

این فاز فاز نهایی درمان است و در آن فرد ورزشکار باید به صورت منظم برنامه تمرینی مناسب تجویز شده توسط پزشک کایروپرکتر را انجام دهد. باید یک ارزیابی مجدد از نحوه انجام تکنیک های شنا توسط مربی انجام گردد و نقایص یا اشتباهات احتمالی درانجام حرکات ورزشی ورزشکار اصلاح گردد تا دوباره دچار آسیب مجدد نشود.

ورزش درمانی برای بهبود دردهای کتف

آسیب اعصاب شانه

آسیب شانه و ژیمناستیک

بازگشت به رقابت ورزشی

بازگشت تدریجی وزشکار به رقابت و تمرین زمانی می تواند انجام شود که فرد درد نداشته باشد ، دامنه حرکات مفصل شانه نرمال شده باشد و قدرت عضلات چرخاننده بازو مثل شانه سالم شده باشد.

پیشگیری

انجام یک برنامه تقویتی مناسب بر روی عضلات چرخاننده بازو در فصل غیر ورزشی و شروع و افزایش تدریجی شدت فعالیت های ورزشی در فصل مسابقات ورزشی می تواند از آسیب های شانه در این ورزش جلوگیری کند. کلید اصلی جلوگیری ازآسیب انجام درست تکنیک های ورزشی است.

پیش آگهی ( دور نمای آسیب دیدگی )

چنانچه در زمان مناسب به فرد استراحت داده شود و یک برنامه توانبخشی مناسب انجام گردد پیش آگهی خوب است. جراحی اغلب چندان نیاز نیست مگر در موارد شدید یا موارد عود کننده.

 منبع:دکتر دانیال شریفی رضوی

توسط: admin بدون دیدگاه

تنیس البو

تنیس البو

بیماری تنیس البو چیست ؟

تنیس البو یا آرنج تنیس بازان اختلالی شایع است که ممکن است با احتمال بالا در طول زندگی هر فرد اتفاق بیافتد. در این اختلال، تاندون مشترک اکتانسورهای و سوپیناتورهای آرنج و مچ دست ، دچار التهاب شده و موجب اشکال در حرکات و درد میگردد به طوریکه در زمانی که التهاب بسیار زیاد باشد، فرد حتی قابلیت به دست گرفتن اشیا را نیز از دست میدهد. این التهاب معمولا در اثر کارهای تکرار شونده مثل تایپ کردن مدوام یا انجام ورزشهایی مثل تنیس، یا در اثر ضربه و شوک، مانند بلند کردن ناگهانی اشیا سنگین مثل چمدان مسافرتی ایجاد میشود.  بیماری تنیس البو در زمره ی بیماریهای التهابی عضلانی قرار گرفته و خط اول درمان، کاهش التهاب و درد افراد مبتلا میباشد. گام بعدی شناخت دقیق منشا آسیب و از بین بردن فشار برروی تاندون بوده و سپس درمانگر اقدام به تقویت عضلات مربوطه خواهد نمود.

آرﻧﺞ ﺗﻨﯿﺲ بازان(ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ و درﻣﺎن – ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ درﻣﺎن )

تنیس البو بعضا با نام آرنج تنیس بازان شناخته میشود. در این مشکل، تاندون عضلات اکستانسور و سوپیناتور قسمت آرنج و مچ دست دچار التهاب میشوند.هنگامی که این اختلال ایجاد میشود فرد دچارتجربه ی درد زیاد در ناحیه آرنج یا مچ دست خواهد شد. همچنین این درد موجب مهار شدن عضلات اطراف شده و حالت ضعف را در آنها به وجود می آورد و برای رفع تنیس البو ودرمان آن باید به پزشک ارتوپد مراجعه نمود. احتمالا پزشک برای شما داروهای ضد درد و التهاب تجویز کرده و برای تاثیر بخشی  به درمان، بریس مخصوص تنیس البو را توصیه خواهد کرد. استفاده از بریس در روزهای اولیه باید مداوم باشد تا فشار از روی تاندون برداشته شود. از جمله درمانهای دیگر می توان به کایروپرکتیک، سوزن خشک و شاک ویو اشاره نمود.

درد ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ  (دردﻫﺎی ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

از آنجایی که اختلال اصلی در تنیس البو به تاندونهای مشترک عضلات سوپیناتور و اکستانسور باز میگردد و محل قرار گیری این تندونها در قسمت خارجی آرنج میباشد لذا درد تنیس البو در محل خارجی آرنج و همچنین در طول مسیر عضلات اکستانسور و سوپیناتور حس‌ میگردد.در زمانی که التهاب بسیار زیاد است دردهای تنیس البو به صورت تیرکشنده به سمت اندامهای بالا یعنی بازو ،‌شانه و اندام پایینتر یعنی مچ و انشگتان ایجاد میشود.
در مواقع حاد،درد به صورت همیشگی بوده و بسیار زیاد است در صورتیکه‌در هنگام مزمن شدن تنیس البو، درد تنها با فشار زیاد بر روی تاندون ایجاد میشود و فرد ممکن‌است علایمی همچون خشکی و درد ملایم همیشگی در ناحیه داشته باشد.در این حالت میتوان فردی را مثال زد که همواره در حال بلند کردن اجسام سنگین مثل چمدان است، در این فرد به علت ضربه ی تکرار شونده، التهاب به وجود آمده و مشکل مزمن میشود.

ﺟﺮاﺣﯽ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ  (ﻋﻤﻞ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

یکی از اختلالاتی که به دنبال درد و مشکل ایجاد میگردد، پروسه ی مزمن شدن است.در این پروسه، درد فرد متفاوت شده و کاهش میابد اما از سمت دیگر حرکات فرد را محدود کرده و بیمار از انجام حرکات جدید و سنگین ترس خواهد داشت. در 6 ماه اولیه ، درمان به صورت کانسرواتیو یا مراقبتی است یعنی در این فاز ، پزشک با استفاده از کایروپرکتیک، دارو ، تجویز بریس سعی در کنترل علایم دارد . در صورتیکه  از درد و علایم تنیس البو بیش از 6 تا 12 ماه بگذرد، پزشک گزینه ی جراحی تنیس البو را توصیه مینماید. در جراحی تاندون معیوب خارج شده و با اتصال مجدد عضله ی سالم به قسمت آرنج ، پایان میاید.این عمل تنیس البو هم به صورت عمل باز و هم به صورت آرتروسکوپی قابل انجام است.

آﺳﯿﺐ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ (ﺗﯿﭙﯿﻨﮓ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ – آرﺗﺮوز ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

در دنیای امروزه یکی از لوازمی که در محل کار بسیار استفاده میشود، رایانه ها هستند. یکی از عوارض استفاده از رایانه، تاثیر شدید و مخرب بر روی عضلات مچ و دست است.  به طور مثال، یکی از اختلالات ایجاد شده، آسیب تنیس البو است. البته کار با رایانه تنها مثالی از دلایل ایجاد این مشکل است.گاها ممکن است به اشتباه این درد با درد آرتروز اشتباه گرفته شود.. در حالیکه این کلمه تعریفی غلط از تنیس البو بوده و این مشکل منشایی عضلانی دارد نه مفصلی. یکی از راههای درمانی که در کایروپرکتیک کاربرد بسیاری دارد، استفاده از تیپینگ در تنیس البو است. این تیپینگ که با استفاده از کینزیوتیپ و توسط متخصص کایروپرکتر  با اهداف مختلفی همچون آزاد سازی عضله، کاهش مهار عضله، کاهش التهاب و درد و به منظور ساپورت و نگهدارنده، زده میشود.

درﻣﺎن ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ ﭼﯿﺴﺖ؟ (ﺗﻨﻴﺲ اﻟﺒﻮ درﻣﺎن – داروی ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ)

همانطور که گفته شد، بسیاری از افراد با مشکل تنیس البو درگیر هستند حال درمان تنیس البو چیست؟آیا داروی خاصی برای تنیس البو وجود دارد؟و آیا این درمانها مقطعی هستند یا همیشگی؟
تنیس البو درمان های متعددی داشته که عبارتند از درمانهای دارویی که شامل استفاده از مسکن و کورتون و بعضا تزریق به داخل تاندون عضله بوده، درمان کایروپرکتیک شامل کاهش درد و  التهاب با استفاده از درمانهای دستی، تمرینات برداشتن فشار از روی موضع، استفاده از دستگاههایی مانند مگنت، دیاترمی، لیزر برای بالا بردن میزان ترمیم و افزایش جریان خون، استفاده از تیپینگ ، استفاده از درمان سوزن خشک و … ، استفاده از بریسهای ساپورتیو و نگهدارنده ی مخصوص تنیس البو و جراحی. جراحی آخرین مرحله ی درمان است و در صورتیکه اختلال به وجود آمده به موارد زیر جواب ندهد، پزشک تصمیم به انجام جراحی میگیرد.

ﻣﺸﮑﻞ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ

تنیس البو یا آرنج تنیس بازان پدیده ای شایع است که معمولا در افرادی که زیاد با دست خود، کار میکنند دیده میشود. این کارها میتواند شامل بلند کردن هرروزه ی اجسام سنگین باشد تا تایپ کردن یا نوشتن همیشگی. در این حالت تاندونهای اکستانسور و سوپناتور درگیر شده و موجب میشود تا فرد در عضلات روی دستش و قسمت خارجی آرنجش احساس درد کند. مشکل تنیس البو مشکلی عضلانی است که اگر به موقع درمان نشود موجب میگردد که این اختلال قدیمی شده و حالت مزمن به خود بگیرد. که در این حالت درمان زمانبرتر شده و باید تهاجمی تر باشد. یعنی در این مرحله برای رفع مشکل باید از ماساژهای تخصصی، سوزن خشک و یا جراحی استفاده کرد. لذا توصیه میگردد که درمان در همان مراحل اولیه انجام شود تا مشکلات بعدی برای فرد به وجود نیاورد.

کایروپرکتیک ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ (آﺗﻞ و ﺑﺎﻧﺪ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ –  ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ ﺳﺎﭘﻮرت – اﺳﭙﻠﯿﻨﺖ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ – ﺑﺮﯾﺲ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ)

یکی از مهمترین و اساسی ترین درمانها،کایروپرکتیک برای رفع اختلال تنیس البو است. در ابتدا کایروپرکتر با توجه به علایم و معاینه ی بالینی، محل دقیق درگیری را مشخص کرده و سپس به درمان میپردازد. در ابتدا، برای برداشتن فشار از روی قسمت درگیر،برای شما اسپلینت تنیس البو یا بریس تنیس البو تجویز میشود. استفاده از تنیس البو ساپورت در کاهش درگیری و التهاب کمک شایانی می نماید و بیمار را برای فازهای بعدی درمان آماده میسازد.در فازهای بعدی از دستگاههای الکتروتراپی،مگنت، لیزر، اولتراسوند و شاک ویو در جهت بهبود علایم میتوان استفاده نمود. همزمان با استفاده از دستگاهها از تکنیکهای دستی و تمرین درمانی برای افزایش جریان خون و ترمیم بافتی و همچنین تقویت و بالا بردن تحمل بافتی استفاده میشود.آتل و باند تنیس البو توسط کایروپرکتر تجویز شده و در مراحل حاد حتما باید استفاده گردد.

ﻋﻠﺖ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ  (ﻋﻠﻞ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ – ﻋﻮارض ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ –  ﻋﺎرﺿﻪ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

تنیس البو به علت فشار بیش از حد به تاندونهای اکستانسوری و سوپیناتوری به وجود می آید.علت تنیس البو میتواند به علت ضربات تکرار شونده ی سبک مثل تایپ کردن مدام با کامپیوتر، مشاغل که در آنها نویسندگی زیاد است، بلند کردن اجسام نیمه سنگین به صورت تکرار شونده،مثل کارگرانی که در کارخانه ها کار میکنند و حتی تنیسورها که ضربات تکرار شونده از آرنج خود وارد میکنند، باشد. عارضه تنیس البو نیز میتواند به علت فشار و ضربه ی سنگین ناگهانی هم انجام شود، بلند کردن یک مرتبه ی اجسام و وزنه های سنگین یکی از این دلایل است. علل تنیس البو کاملا مشخص بوده زیرا عارضه تاندونی- عضلانی است و مستقیما بر خود ساختار فیبری تاندونها تاثیر گذاشته است. در صورتیکه این مشکل به درستی درمان نشود، دارای عوارضی چون درد در حین انجام فعالیت و محدودیت حرکتی، می باشد.

ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻋﻼﺋﻢ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ (ﺗﺸﺨﯿﺺ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

زمانی که فرد به این عارضه مبتلا میشود، اصلی ترین علامت آن درد میباشد. درد مداوم در مراحل حاد، نشانگر التهاب به وجود آمده است. سپس زمانی که عارضه مزمن تر میشود درد در حین کشش و یا حرکات مقاومتی نمایانگر صحیح بودن تشخیص تنیس البو است. همچنین در تشخیص علایم تنیس البو، میزان محدودیت حرکتی و میزان ضعف عضلات اکستانسور و سوپیناتور نیز تاثیرگذار است. هنگامی که پزشک یا درمانگر شما به تشخیص قطعی رسید، استفاده از ساپورتها و بریسهای مخصوص تنیس البو را توصیه کرده و  سپس با توجه به میزان علایم شما، درمان مورد نظر را که شامل دارودرمانی، کایروپرکتیک و جراحی است را انتخاب می نماید. در صورتیکه تنیس البو به درستی درمان نشود و به صورت مقطعی بهبود یابد، درصد بازگشت زیادی داشته و دوباره علایم را در فرد ایجاد میکند.

 ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺳﻨﺪرم ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ  (ﺳﻨﺪروم ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ –  ﻣﺘﺨﺼﺺ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ )

سندرم به گونه ای از بیماری کفته میشود که دارای مجموعه ای از اختلالات باشد.زمانی که تنیس البو مزمن میشود و از این مزمن شدن زمان زیادی گذشته باشد میتوان آنرا با نام سندرم تنیس البو یاد کرد اما در مراحل اولیه تنیس البو تنها یک اختلال است. هنگامی که در حرکات باز کردن مچ و انگشتان و آرنج خود دچار درد و ناراحتی شدید به متخصص ارتوپد مراجعه نمایید.از آنجایی که تنیس البو در زمره ی بیماریهای عضلانی اسکلتی میگنجد، لذا متخصص تنیس البو همان پزشک ارتوپد میباشد. یکی از مراکزی که در پیشگیری از بیشتر شدن آسیب و رفع علایم و اختلال به شما کمک مینماید، مراکز کایروپرکتیک هستند. کایروپرکترها با مانورهای افزایش جریان خود در ناحیه مورد نظر، به ترمیم بافت کمک شایانی میکنند.

ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ  (ﺗﻤﺮﯾﻦ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ – ﻧﺮﻣﺶ ﺗﻨﯿﺲ اﻟﺒﻮ)

هنگامی که مشکل و علایم رفع شد، کایروپرکتر باید از این اطمینان پیدا کند که اگر فرد با همان فشار قبلی همان حرکات یا حرکات سنگینتر را انجام دهد، بازهم دچار مشکل تنیس البو نخواهد شد. در همین راستا به منظور تثبیت اثر درمان باید تمرینات تنیس البو انجام گردد تا عضلات و مفاصل درگیر به ثبات، تحمل و قدرت کافی رسیده باشند تا احتمال بروز دوباره ی آسیب بسیار پایین بیاید. تمرینات تنیس البو با توجه به علایم و مشکلات شما طراحی میشود و به علت اینکه بدن هر فرد با دیگری متفاوت است، طراحی تمرین درمانی هر فرد باید به صورت یونیک و خاص برای خود او انجام شود. این برنامه ی تمرینی شامل بالا بردن قدرت و استقامت عضلات اندام فوقانی، تنه و گردن بوده  و همچنین بر روی ثبات کلی مفاصل مچ، آرنج و شانه نیز تاکید ویژه ای دارد.
توسط: admin بدون دیدگاه

سردرد تنشی چیست؟ علل ایجاد و راه‌های درمانش کدام است

 

بیشتر سردرد‌ها تنشی هستند. این گونه سردردها تمایل دارند که هر چند وقت یک بار اتفاق بیافتند. اگر شما تحت فشار و یا استرس باشید فاصله زمانی بروز این گونه سردردها کوتاه‌تر می‌شود. معمولا این گونه سردردها نشانه چیز خطرناکی نیستند. اما می‌توانند بسیار دردناک و آزاردهنده باشند و باعث اختلال در زندگی روزمره شوند.

 بیشتر سردردها تنشی هستند. این گونه سردردها تمایل دارند که هر چند وقت یک بار اتفاق بیافتند. اگر شما تحت فشار و یا استرس باشید فاصله زمانی بروز این گونه سردردها کوتاه‌تر می‌شود. معمولا این گونه سردردها نشانه چیز خطرناکی نیستند. اما می‌توانند بسیار دردناک و آزاردهنده باشند و باعث اختلال در زندگی روزمره شوند.
سردرد تنشی چیست؟
سردرد های تنشی می‌توانند از 30 دقیقه تا یک هفته طول بکشند.
اگر شما در طول یک ماه بیش از 15 روز و به مدت سه ماه متوالی سردرد داشتید، ممکن است شما به سردرد تنشی مزمن مبتلا شده باشید. این گونه سردرد می‌تواند به استرس و افسردگی منجر شود که افسردگی و استرس به نوبه خود می‌توانند منجر به بروز سردرد بیشتری شوند.
حدود 4 نفر از هر 100 نفر در ایالت متحده آمریکا به سردرد تنشی مزمن مبتلا هستند. علائم آن می‌تواند از کودکی شروع شود اما بیشتر افراد در سنین میانسالی با این مشکل مواجه می‌شوند.
برخی از افراد به صورت همزمان از سردرد تنشی و سردرد میگرنی رنج می برند.
علل سردرد تنشی چه چیزهایی هستند؟
پزشکان هنوز مطمئن نیستند که چه چیزی باعث سردرد تنشی می شود. کارشناسان پیش از این گمان می کردند که تنش یا اسپاسم عضلات گردن، سر و صورت در بروز این سردرد ها نقش دارند. در حال حاضر آنها فکر می کنند که تغییراتی در مواد شیمیایی مغز ممکن است به بروز اینگونه سردرد ها بیانجامد.
سردرد های تنشی یکی از شایعترین انواع سردرد هستند. این گونه سردردها می توانند به علت استرس، افسردگی، گرسنگی و یا فشار های عضلانی بروز کنند. سردرد تنشی ممکن است به صورت ناگهانی و یا به صورت آرام آرام رخ بدهد.
علائم سردرد تنشی چه چیزهایی هستند؟
علائم سردرد های تنشی عبارتند از:
• سردرد ثابت است و ضربانی نیست. معمولا درد و فشار در هر دو طرف سر احساس می شود.
• احساس فشار در سر به گونه ای که شما حس می کنید که سر شما در داخل یک گیره قرار دارد و به آن فشار وارد می شود.
• احساس درد در شقیقه ها، پشت سر و گردن
این درد با سردرد میگرنی متفاوت است. سردرد میگرنی معمولا به صورت ضربانی است و در یک طرف سر رخ می دهد.
سردرد های تنشی تمایل دارند که هر چند وقت یک بار بروز کنند، به ویژه اگر تحت فشار های کاری و استرس باشید.
درد سردرد های تنشی معمولا آنقدر شدید نمی شود که در کار و یا زندگی اجتماعی شما اختلالی جدی ایجاد کند. البته ممکن است برای برخی افراد بسیار شدید و یا طولانی باشد.
تشخیص سردرد تنشی چگونه است؟
پزشک برای تشخیص سردرد تنشی معمولا شما را معاینه می کند و بعد چند سوال در مورد سلامت و سبک زندگی شما می پرسد.
سردرد تنشی چیست؟
درمان سردرد تنشی چگونه است؟
اکثر افراد برای درمان سردرد تنشی از قرص های مسکن بدون نسخه استفاده می کنند. اما اگر شما بیش از سه نوبت در طول هفته از این قرص ها استفاده کنید ممکن است با سردرد ارجاعی مواجه شوید. این نوع از سردرد با سردرد تنشی متفاوت است. این نوع سردرد معمولا زمانی شروع می شود که قرص های مسکنی که مصرف کرده اید اثر خود را از دست بدهند، که همین قضیه باعث می شود شما مجبور به مصرف قرص های مسکن بیشتری شوید. بعد از مدتی، اگر شما قرص های مسکن مصرف نکنید با سردرد مواجه خواهید شد.
در صورتی که شما با سردرد تنشی مواجه باشید ممکن است پزشک دارو های ویژه ای را برای شما تجویز کند.
سردرد تنشی چیست؟
آیا می توان از سردرد تنشی پیشگیری کرد؟
برخی از افراد حتی بعد از مصرف دارو نیز باز مقداری احساس سردرد می کنند. اما با درمان سردرد تنشی احتمالا تعداد دفعات بروز آن کمتر شده و هنگامی که بروز می کنند نیز احتمالا بسیار شدید و آزار دهنده نخواهند شد.
برای پیشگیری از سردرد تنشی می توانید اقدامات زیر را انجام دهید:
• سعی کنید استرس را کاهش دهید
• مطمئن شوید که خواب، ورزش و تغذیه شما کافی، سالم و برطبق یک برنامه منظم باشد.
• مطمئن شوید که حالت بدن شما در هنگام نشستن، بلند شدن، ایستادن و راه رفتن مناسب است.
• سعی کنید در هنگام استفاده از کامپیوتر به چشم های خود فشار نیاورید.
• اگر با اضطراب و افسردگی مواجه هستید سعی کنید برای درمان آنها اقدام کنید.
• سعی کنید از سردرد های خود یادداشت برداری کنید. هر دفعه که احساس سردرد می کنید تاریخ، ساعت و کاری را که انجام داده اید و حس می کنید منجر به سردرد شما شده است و همچنین حسی که قبل از شروع سردرد داشته اید را بنویسید. این یادداشت ها می توانند به شما و پزشک کمک کنند تا بتوانید دلیل سردرد را پیدا کنید. پزشک می تواند از روی این یادداشت ها طرح درمانی مناسبی را برای شما آماده کند.
توسط: admin بدون دیدگاه

سردردهای سرویکوژنیک چیست؟

سردردهای با منشأ گردنی. چنین سردردهایی از پس سر و گردن شروع شده و تا جلوی سر پیش می رود. دردهای با منشأ گردنی می توانند سبب سردرد شوند. در این حالت درد گردن به سوی پیشانی حرکت می کند،‌ جایی که حدوداً ۱۰برابر یا بیشتر تقویت و سبب سردرد می شوند. این نوع درد با قرار داشتن در یک وضعیت ثابت برای ساعت های طولانی افزایش پیدا می کند.

سردردهای سرویکوژنیک,سرویکوژنیک,سردرد

۷۰درصد از افرادی که سردردهای متناوب دارند، از علائم گردنی به همراه سردرد خود شاکی هستند،‌ در درمان آن ها باید بر روی ناحیه گردن تمرکز نمود. به سردردهایی که از اختلالات عضلانی- اسکلتی ستون فقرات گردنی نشات می گیرد، سردردهای سرویکوژنیک می گویند. دلیل بروز این نوع سردرد‌ها را ناشی از وضعیت نامناسب قرارگرفتن گردن است و دلایل مختلفی مانند کار طولانی با کامپیوتر و مطالعه با وضعیت نامناسب سبب بروز این دردها است.

میزان فراوانی این درد‌ها را در میان بانوان بیشتر است و برای درمان این دردها کایروپرکتیک شامل تکنیکهای دستی بر روی مهره های گردنی، تزریق، دارودرمانی و جراحی است. سردردهای سرویکوژنیک به بیشتر داروهایی که به طور شایع برای انواع دیگر سردرد به کاربرده می شود جواب نمی دهد. در سال های اخیر به درمان های با دست به عنوان یک راه درمان مؤثر در این نوع سردرد اشاره شده است.

با اصلاح وضعیت قرار گرفتن گردن این نوع سردرد ها بهبود می یابد،‌ ‌هنگامی که ساختارهای مختلف موجود در ناحیه گردن مثل استخوان ها، مفاصل، عضلات، اعصاب و عروق دچار آسیب یا اختلال شود، منجر به سر درد می شوند.

وقتی سر و گردن به مدت طولانی در یک وضعیت نامناسب قرار گیرد، نیروها و فشارهای بیش از حد و نابجا به ساختارهای گردن وارد می شود.  در برخی از افراد پشت میزنشین و برخی از کاربران رایانه سر نسبت به گردن و شانه به سمت جلو متمایل می شود. این وضعیت جلو رفتن سر می تواند مهره های بالایی گردن را فشرده و اعصاب این ناحیه را تحریک کند و سبب ایجاد سردرد شود. وضعیت های نامناسب در طولانی مدت موجب سفتی و کوتاهی عضلات پشت سر و پشت گردن می شود و معمولاً نقاطی به صورت گره یا باندهای سفت در داخل این عضلات به وجود می آیند که دردناک و حساس به لمس هستند.

سردردهای سرویکوژنیک,سرویکوژنیک,سردرد

این نقاط می تواند سبب انتشار درد به نواحی سر و دست ها شوند،‌ چنین سردردهایی از پس سر و گردن شروع شده و تا جلوی سر پیش می رود. در معاینه افراد مبتلا به سردردهای با منشأ گردنی مشاهده می شود که دامنه حرکتی گردن محدودتر از حد طبیعی است و این بیماران در گردن خود احساس سفتی دارند. قدرت و تحمل بعضی از عضلات گردن و کتف کاهش و برخی از عضلات دچار گرفتگی و اسپاسم می شود.

برخی عوامل و شرایط، مانند سرمای محیط و فشارها و ناراحتی های روحی- روانی در افزایش شدت علائم بیماری مؤثر هستند. بنابراین یکی از روش های پیشگیری از بروز این اختلال، اجتناب از قرارگیری در معرض این عوامل است.

توسط: admin بدون دیدگاه

قوز پشت در جوانان

قوز پشتی در نوجوانان و علل آن

28112491211831586912118214518420523263317

قوز پشت یا کیفوز که با گردی شانه و افتادگی کتف و شانه‌ها همراه است، مشکلی شایع میان نوجوان و به خصوص دختران به شمار می‌رود.

وضعیت نامناسب نشستن و انجام فعالیت‌های دستی یا وضعیت نامناسبی که نوجوانان در زمان بلوغ می‌گیرند، منجر به ایجاد این حالت می‌شود.

اگر حالت قوز بیش از حد معمول و همراه با درد و اختلالات عصبی باشد، به آن بیماری شورمن می‌گویند که نوع ساختاری این اختلال است. این بیماری به درمان‌های جدی و حتی در موارد نادری جراحی نیاز پیدا می‌کند.

ولی در اکثر مواقع اختلال با اصلاح وضعیت، توجه به وضعیت بدن هنگام کار کردن و انجام ورزش‌های کششی شانه، کتف و نواحی فوقانی ستون فقرات برطرف می‌شود.

در شرایطی که قوز پشت علل وضعیتی دارد، استفاده از وسایل طبی تحت عنوان قوزبندها چندان توصیه نمی‌شود. استفاده از این لوازم باعث می‌شود فرد نتواند ساختار طبیعی بدن را حف۰کند و عضلات در وضعیتی نامناسب قرار می‌گیرد. به همین دلیل توصیه می‌شود تنها با انجام ورزش‌های مناسب و تقویت عضلات، این حالت را برطرف کنیم.

قوزپشتی در سنین نوجوانی و جوانی هم اتفاق می‌افتد و علت آن ممکن است بیماری‌هایی باشد که در این سنین اتفاق می‌افتد و به آن کیفوز جوانی می‌گویند و معمولاً با درد همراه است و درمان آن ورزش و موارد دیگر است.

علل قوز پشتی

بد قرار گرفتن  وضعیت بدن بخصوص در هنگام نشستن که غالباً با سعی و کوشش در قرار دادن بدن در وضعیت صحیح اصلاح می شود.

ضعف عضلات در بیماری های عضلانی بدن

قوز که در مواردی مانند در رفتگی لگن و خمیدگی طبیعی ستون مهره ها دیده می شود.

شکستگی ستون مهره ها در اثر تصادف یا تومور

علل مادرزادی

درمان قوز پشتی

پزشک معمولا از درمان های غیر جراحی و جراحی برای درمان قوز پشتی استفاده می کند.

اگر فرد مبتلا به قوز پشتی همچنان در حال رشد باشد، ممکن است پزشک معالج از بریس های خاصی (قوزبند) برای درمان قوز پشتی استفاده کند.استفاده از این بریس ها معمولا تا زمان اتمام رشد در پایان بلوغ ادامه می یابد.

همچنین میتوان از درمان های دستی کایروپرکتیک برای درمان قوز پشت استفاده کرد

توسط: admin بدون دیدگاه

دردهای ماشه ای با تریگر پوینت

تریگر پوینت یا نقاط ماشه ای در واقع گره‌های انقباض عضلات هستند که در نقاط متعددی از بدن جایی که عصب به فیبر‌‌های ماهیچه‌ای متصل شده‌اند قرار دارند. اگر تا به حال این دردها را تجربه کرده‌ باشید دردی عمیق در عضله را حس کرده‌اید که از یک محدوده کوچک شروع می‌شود، با فشار و انقباض عضلانی بیشتر می‌شود و ممکن است گسترش یابد.

 

این درد در تار‌های عضلانی اطراف هم احساس می‌شود. از طرفی 2 نوع درد در این نواحی وجود دارد یکی درد ناشی از انقباض این نقاط و دیگری درد در کیسه‌ی عضله و یا دیگر بافت‌های نرم مثل پوست، لیگامنت و تاندون‌ها که به درد فیبروز معروف بوده است.

در بعضی از افراد، دردهای عضلانی می‌تواند مستمر باشد و مشکلات قابل توجهی را به‌بار بیاورد. امروزه این نوع دردها، میوفاسیال یا دردهای مزمن عضلانی که در ارتباط با نقاط ماشه ای هستند، شناخته می‌شود. “میو” پیشوندی است برای اشاره به عضله و “فاسیا” لایه‌های بافت همبندی است که عضلات را در بر می‌گیرد.

درد نقاط ماشه ای به هیچ عنوان درد اسپاسم، کشیدگی و پارگی عضلات نیست. درد اسپاسم عضله شامل یک انقباض شدید در کل عضله است اما درد نقطه تریگر پوینت یک نقطه‌ی کوچک است که به شدت تیر می‌کشد. کشیدگی و پارگی عضله نیز ناشی از آسیب فیزیکی تلقی می‌شود. شاید تا به حال این دردها را تجربه کرده باشید، در این مطلب از مجله علم ورزش با ما همراه شوید تا با علل و راه‌های درمان آن آشنا شوید.

تریگر پوینت یا نقاط ماشه ای چیست؟
این نقاط از این روی به نقاط ماشه ای معروف شده‌اند که در زمان کشیدن ماشه و رها شدن گلوله و برخورد با هدف فشار و درد ضربه‌ای بسیار زیادی وارد می‌کنند، به‌گونه‌ای که شما نمی‌دانید درد حاصل از سوختگی است و یا اصابت با بدن؟ نقاط ماشه ای معمولاً درد را به قسمت‌های دیگری از بدن نیز می‌فرستند. ممکن است شما سر ‌درد داشته باشید اما واقعاً مشکلی در سر وجود نداشته باشد بلکه این درد توسط نورون‌های عصبی نقاط ماشه‌ای پشت گردن به سر فرستاده شده است. هیچ گاه منشاء درد را دقیقاً در جایی که هست فرض نکنید.

درد ناشی از نقاط ماشه ای اکثراً عمیق، مداوم و کسل کننده است که ممکن است در زمان استراحت به صورت نهفته با اعمال فشار نمود کنند و یا همراه با فعالیت و در هر حالتی ادامه یابند. دامنه درد آن از شدت‌های کم تا درد‌های بسیار شدید و وامانده‌ ساز ادامه خواهد ‌داشت.

علت بروز تریگر پوینت چیست؟
کوتاه شدن عضلات در امتداد مفصل که باعث افزایش فشار و دردهای تیرکشنده می‌شود. اگر عضله‌ای نتواند در زمان مناسب ترمیم شود، وارد چرخه معیوبی خواهد شد که به دلیل اسپاسم ناشی از جراحت و یا کشش، باعث پولاریزه شدن غشا سیتوپلاسمیک می‌شود و به تدریج در روند تولید کلسیم در بدن، اسپاسم مداوم شروع خواهد‌ شد و این اسپاسم، دلیلی بر انقباض بیشتر عروق خونی است، در نتیجه عضله که جهت رهایی از این اسپاسم نیازمند خونرسانی است از خونرسانی اولیه هم بازمانده، در نتیجه این تأخیر در خونرسانی، شرایط را پیچیده‌تر می‌کند و چرخه معیوب ادامه خواهد یافت.

علائم درد نقاط ماشه ای
محدود شدن دامنه حرکتی، سر درد ضربه‌ا‌ی یا تنشی، محدود شدن نوع فعالیت و حرکت، سوزش قلب و آریتمی قلبی، بی حسی و ضعف در عضله، علامت پرش که بسیار بروز می‌کند و شخص با درد شدید از جا می‌پرد و خود را عقب می‌کشد و یا به صورت غیر ارادی تکان می‌خورد. علامت پرش نشان دهنده التهاب شدید نقاط ماشه ای است.

نقاط دردناک ماشه ای به صورت یک گره عضلانی است که با تحریک، آن نقطه به طور ناگهانی منقبض خواهد‌ شد. در تشخیص نقاط ماشه‌ای نکته حائز اهمیت تفکیک آن‌ها از دردهای اسکلتی عضلانی مزمن است. این دردها به طور معمول با لمس کردن باعث بروز التهاب می‌شوند اما بیمار خودش را عقب نمی‌کشد. متأسفانه این 2 نوع درد علائم مشابه دارند و فقط با معاینه دقیق قابل تشخیص می‌باشند.

طراحی سایت ، طراح وب سایت