آدرس: تهران - شریعتی - پایین تر از پل صدر
همین امروز با ما تماس بگیرید 9024770808 (+98)

گردن درد

گردن ‌درد یکی از دلایل رایج مراجعه به پزشک است. گردن ‌درد می‌تواند ناشی از برخی اختلالات یا بیماری‌ها باشد که هریک از بافت‌های گردن شامل اعصاب، استخوان‌ها، مفاصل، رباط‌ها یا ماهیچه‌ها را درگیر می‌کند. ماهیچه‌های گردن ممکن است به دلیل قرار گرفتن در وضعیت نامناسب، مانند نشستن در وضعیت نامناسب پشت میز، تحت فشار قرار گیرند. آرتروز نیز یکی از علل شایع گردن ‌درد است.

گردن ‌درد به ندرت می‌تواند نشانه‌ای از یک مشکل جدی باشد. اما اگر گردن ‌درد همراه با بی‌حسی یا از دست دادن قدرت بازوها یا دست‌ها باشد یا اگر درد به شانه یا پایین بازو تیر بکشد، باید به پزشک مراجعه کنیم.

 

علائم و نشانه‌های گردن ‌درد

  • دردی که اغلب با نگه داشتن سر در یک وضعیت، مثلا هنگام رانندگی یا کار با کامپیوتر، برای مدت طولانی بدتر می‌شود.
  • گرفتگی و اسپاسم عضلانی
  • کاهش توانایی حرکت سر
  • سردرد

 

چه زمانی برای گردن ‌درد باید به پزشک مراجعه کنیم؟

بیشتر دردهای گردن با درمان خانگی به تدریج بهبود می‌یابند. در صورت عدم بهبودی، باید به پزشک مراجعه کنیم. اگر گردن ‌درد شدید، ناشی از آسیب‌دیدگی، مانند تصادف یا زمین خوردن باشد باید فوراً به اورژانس مراجعه کنیم.

در صورت بروز هریک از موارد زیر، باید به پزشک مراجعه کنیم:

  • درد گردن شدید باشد.
  • چندین روز بدون بهبودی ادامه داشته باشد.
  • به بازوها تیر‌ بکشد.
  • با سردرد، بی‌حسی، ضعف یا گزگز همراه باشد.

 

علل درد گردن

گردن انعطاف‌پذیر است و وزن سر را تحمل می‌کند، بنابراین ممکن است در برابر آسیب‌ها و شرایطی که باعث درد و محدودیت حرکت می‌شود، آسیب‌پذیر باشد. علل گردن درد عبارتند از:

کشیدگی‌های عضلانی: استفاده‌ی بیش از حد از گردن، مانند ساعت‌ها خم ‌شدن بیش از حد روی رایانه یا گوشی همراه، اغلب باعث کشیدگی عضلات می‌شود. حتی موارد جزئی، مانند مطالعه در رختخواب یا دندان قروچه، می‌تواند عضلات گردن را تحت فشار قرار دهد.

آسیب مفاصل: درست مانند سایر مفاصل بدن، مفاصل گردن نیز با افزایش سن دچار فرسودگی می‌شوند. استئوآرتریت باعث از بین رفتن غضروف‌های بین استخوان‌ها (مهره‌های گردن) می‌شود. سپس تغییرات استخوانی ناشی از تخریب غضروف، بر حرکت مفصل تأثیر می‌گذارد و باعث درد می‌شود.

تحت فشار قرار گرفتن عصب: فتق (بیرون‌زدگی) دیسک یا خارهای استخوانیِ مهره‌های گردن می‌تواند بر روی اعصابِ منشعب از نخاع فشار بیاورد.
خارهای استخوانی، برآمدگی‌های استخوانی هستند که در امتداد لبه‌های استخوان ایجاد می‌شوند. خارهای استخوانی اغلب در جایی که استخوان‌ها با یکدیگر در تماس‌اند، تشکیل می‌شوند.

دیسک‌ها،‌ بالشتک‌‌های الاستیکی بین تک تک مهره‌ها هستند. آنها به عنوان ضربه‌گیر، مهره‌های ستون فقرات را در کنار هم نگه می‌دارند و تحرک جزئی در ستون فقرات را ممکن می‌کنند. فتق دیسک زمانی اتفاق می‌افتد که بخشی از قسمت مرکزی دیسک به علت پارگی قسمت محیطی دیسک، روی ریشه‌های اعصاب نخاعی فشار بیاورد.

آسیب‌ها: تصادف‌ها اغلب باعث می‌شوند که سر به طور ناگهانی به سمت عقب و سپس به جلو حرکت کند و درنتیجه، بافت‌های نرم گردن (عضله، عصب، رباط) تحت فشار قرار گیرند.

بیماری‌ها: برخی بیماری‌ها نیز می‌توانند باعث درد گردن شوند. بیماری‌هایی مانند:

  • آرتریت روماتوئید: یک بیماری خودایمنی و التهابی که در آن سیستم ایمنی بدن، به مفاصل حمله و باعث تخریب آن‌ها می‌شود.
  • مننژیت: التهاب غشاهای محافظ و پوشاننده مغز و نخاع در زمینه عفونت، ضربه، تومور، مصرف بعضی داروها و غیره.
  • سرطان

 

پیشگیری از گردن ‌درد

بیشتر موارد گردن‌ درد با وضعیت نامناسب گردن و نیز آسیب به گردن در زمینه افزایش سن مرتبط است. برای کمک به پیشگیری از گردن ‌درد، بهتر است سعی کنیم سر خود را در مرکز ستون مهره‌ها نگه داریم. برخی تغییرات ساده در برنامه روزانه ممکن است به ما در این زمینه کمک کند. باید سعی کنیم:

  • وضعیت بدنی مناسبی داشته باشیم. هنگام ایستادن و نشستن مطمئن شویم که شانه‌هایمان در یک خط مستقیم در امتداد دو طرف لگن هستند و گوش‌ها مستقیماً در امتداد شانه‌ها قرار دارند.
  • استراحت‌های مکرر داشته باشیم. در مسافرت‌های طولانی یا ساعت‌های طولانی کار با رایانه، باید از جای خود بلند شویم، راه برویم و گردن و شانه‌های خود را بکشیم.
  • میز، صندلی و کامپیوتر خود را طوری تنظیم کنیم که صفحه نمایش (مانیتور) در سطح چشم و زانوها کمی پایین‌تر از باسن باشند. از دسته‌های صندلی برای تکیه دادن دست‌ها استفاده کنیم.
  • هنگام صحبت، از قرار دادن تلفن بین گوش و شانه خودداری کنیم و به جای آن از هدست یا بلندگو استفاده کنیم.
  • در صورت سیگار کشیدن، آن را ترک کنیم. سیگار کشیدن می‌تواند ما را در معرض خطر بیشتر ابتلا به گردن درد قرار دهد.
  • از حمل کیف‌های سنگین با بند روی شانه خودداری کنیم؛ چرا که وزن آن می‌تواند به گردن فشار بیاورد.
  • در وضعیت مناسبی بخوابیم. سر و گردن ما باید با بدنمان هم‌راستا باشند. بهتر است یک بالش کوچک زیر گردن خود قرار دهیم، به پشت خوابیده و ران‌ها را نیز روی بالش‌ها قرار دهیم، این کار باعث صاف شدن عضلات ستون مهره‌ها می‌شود.

 

تشخیص گردن‌ درد

پزشک پس از گرفتن شرح‌حال، ما را معاینه می‌کند. او حساسیت به درد، بی‌حسی، ضعف عضلانی و همچنین دامنه حرکات ما را بررسی می‌کند.

پزشک ممکن است برای بررسی دقیق‌تر علت گردن درد، درخواست عکسبرداری کند. روش‌های عکسبرداری عبارتند از:

  • گرافی ساده با اشعه ایکس می‌تواند مناطقی در گردن را نشان دهد که در آن، اعصاب یا نخاع ممکن است توسط خارها یا سایر تغییرات استخوانی تحت فشار باشند.
  • سی‌تی اسکن تصاویر گرفته شده از جهات مختلف را ترکیب می‌کند تا نماهای مقطعی دقیقی از ساختارهای داخلی گردن ایجاد کند.
  • ام‌آرآی (MRI) که از یک میدان مغناطیسی قوی برای ایجاد تصاویر دقیق از استخوان‌ها و بافت نرم، از جمله نخاع و اعصاب نخاعی استفاده می‌کند.
    معمولا مطالعات تصویربرداری، تکمیل‌کننده‌ی شرح حال دقیق و معاینه فیزیکی هستند و برای تعیین علت درد استفاده می‌شوند.

آزمایش‌های دیگر

  • الکترومیوگرافی (EMG): اگر پزشک مشکوک باشد که گردن درد شاید به دلیل فشار بر عصب باشد، ممکن است انجام EMG را پیشنهاد کند. در این روش، با وارد کردن سوزن‌های ظریف از طریق پوست به داخل عضله و انجام آزمایش‌هایی برای اندازه‌گیری سرعت هدایت عصبی، عملکرد صحیح یک یا چند عصب خاص مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.
  • آزمایش خون: آزمایش خون می‌تواند شرایط التهابی یا عفونی که ممکن است باعث درد گردن شود را نشان دهد.

 

روش‌های درمان گردن درد

شایعترین انواع گردن درد خفیف تا متوسط، معمولاً در عرض دو یا سه هفته با خودمراقبتی بهبود می‌یابند. اگر درد گردن ادامه یابد، پزشک ممکن است درمان‌های دیگری را توصیه کند.

 

درمان دارویی گردن درد

پزشک ممکن است داروهای مسکن قوی‌تر (نسبت به داروهایی که بدون نسخه قابل تهیه هستند) و شل‌کننده‌های عضلانی و در بعضی موراد داروهای ضدافسردگی‌ را برای تسکین درد تجویز کند.

درمان درد گردن با فیزیوتراپی

فیزیوتراپیست می‌تواند به ما تمریناتی برای اصلاح وضعیت بدن و تقویت عضلات گردن آموزش دهد. همچنین با استفاده از گرما، یخ، تحریک الکتریکی و سایر روش‌ها به کاهش درد و جلوگیری از عود آن کمک کند.

جراحی و سایر روش‌ها

• تزریق داروهای ضدالتهابی (کورتیکواستروئید): در این روش برای کمک به کاهش درد، پزشک داروهای ضدالتهابی را در نزدیکی ریشه‌‌های عصبی، در فضای مفصلی ستون فقرات گردنی یا در عضلات گردن تزریق می‌کند. گاهی داروهای بی‌حس‌کننده، مانند لیدوکائین، نیز برای تسکین درد گردن تزریق می‌شوند.
• جراحی: جراحی، به ندرت برای درمان گردن‌درد لازم می‌شود. جراحی ممکن است گزینه‌ای برای تسکین فشار بر ریشههای اعصاب نخاعی باشد.

روش‌های درمان خانگی و مراقبت از گردن درد

اقدامات خودمراقبتی که می‌توانیم برای تسکین گردن ‌درد انجام دهیم، عبارتند از:

  • مسکن‌های بدون نسخه: می‌توانیم با مشورت پزشک یا داروساز از مسکن‌های بدون نسخه مانند ایبوپروفن، ناپروکسن و استامینوفن استفاده کنیم.
  • گرما و سرمای متناوب: به کمک کیسه یخ یا یخ پیچیده شده در حوله، به مدت حداکثر 20 دقیقه، چندین بار طی روز التهاب را کاهش دهیم. همچنین می‌توانیم به کمک دوش آب گرم یا پد گرم‌کننده، درد را تسکین دهیم.

درمان با ورزش و حرکات اصلاحی

زمانی که شدیدترین حالت درد فروکش کرد، می‌توانیم تمرینات کششی ملایم را روزانه شروع کنیم. برای انجام این تمرینات می‌توانیم از پزشک یا فیزیوتراپیست راهنمایی بگیریم.

روش‌های غیردارویی درمان گردن درد

  • تحریک الکتریکی عصب از طریق پوست (TENS): در این روش، الکترودهایی بر روی پوست در نزدیکی نواحی دردناک قرار می‌گیرند و با ارسال تکانه‌های الکتریکی ضعیف، درد را تسکین می‌دهد.
  • کشش: ایجاد کشش به کمک وزنه، قرقره یا کیسه‌ی هوا، تحت نظارت یک متخصص و فیزیوتراپیست، ممکن است برخی از دردهای گردن، به ویژه دردهای مربوط به تحریک ریشه عصبی را تسکین دهد.
  • بی‌حرکتی کوتاه مدت: یک گردن‌بند طبی نرم (کلار) با حمایت از گردن و برداشتن فشار از روی ساختارهای گردن به تسکین درد کمک می‌کند. با این حال، اگر بدون مشورت پزشک برای بیش از سه ساعت متوالی یا برای بیش از یک تا دو هفته استفاده شود، ممکن است بیش از اینکه مفید باشد، باعث آسیب شود.

درمان‌های جایگزین گردن درد

درمان‌های جایگزین عبارتند از:

  • طب سوزنی: این کار باید توسط پزشک با استفاده از سوزن‌های استریل انجام شود. در این روش، سوزن‌های نازکی در نقاط مختلف بدن وارد می‌شوند. ممکن است برای اثربخشی بهتر، نیاز به چندین جلسه طب سوزنی داشته باشیم.
  • ماساژ: این کار باید زیر نظر پزشک یا فیزیوتراپیست و یا توسط فرد آموزش‌دیده انجام شود.

پزشک می‌تواند در مورد مزایا و خطرات استفاده از درمان‌های جایگزین ما را راهنمایی کند.

علت و درد مفصل شانه، کتف و بازو و درمان آن

پر تحرک ترین مفصل بدن، مفصل شانه است. این مفصل شانه را به عقب و جلو حرکت داده و همچنین اجازه ی حرکت دایره ای به بازو می دهد.

با این حال، داشتن تحرک زیاد، پیامد هایی هم دارد، مثلا ممکن است سبب افزایش مشکلات بی ثباتی یا گیر افتادگی بافت نرم و اسکلت شانه شده و ایجاد درد کند. شانه درد ممکن است تنها هنگام حرکت دادن شانه احساس شده و یا همیشگی باشد. همچنین ممکن است درد به صورت موقت ایجاد شده یا دائمی بوده و به درمان پزشکی نیاز داشته باشد.

این مقاله، قصد بررسی تعدادی از علل و راه های درمان درد شانه را دارد. برای اطلاعات بیشتر می توانید به پزشک خود مراجعه کنید.

فهرست مطالب

علت ها و دلایل

اکثر مشکلات مربوط به شانه و علت شانه درد  در یکی از چهار گروه زیر طبقه بندی می شوند:

  • التهاب (بورسیت یا تاندونیت) یا پارگی تاندون ها
  • بی ثباتی
  • آرتروز
  • ترک یا شکستگی استخوان

بورسیت

بورس ها یا کیسه های سینوویال، کیسه های کوچک و حاوی مایعی هستند که در کل بدن در محل مفاصل ، ازجمله مفصل شانه وجود دارند. این کیسه ها نقش کاهش اصطکاک بین استخوان ها و ساختمان های مجاور از جمله عضلات را ایفا می کنند.

بعضا، استفاده ی بیش از حد از شانه باعث التهاب و باد کردن بورس بین تاندون شانه و قسمتی از استخوان کتف و عارضه ای به نام “بورسیت” را به وجود می آورد. بورسیت معمولا همراه با التهاب تاندون شانه پدیدار می شود. بافت های متعدد موجود در شانه ممکن است ملتهب شده و ایجاد درد کنند، بدین صورت بسیاری از کار های روزمره مانند شانه کردن مو ها یا لباس پوشیدن ممکن است دشوار شوند.

تاندونیت (التهاب تاندون همراه با پارگی های کوچک)

تاندون رشته ای است که استخوان را به ماهیچه متصل می کند. عارضه ی تاندونیت بیشتر در اثر از بین رفتن تاندون به مرور زمان ایجاد می شود.

تاندونیت به طور کلی دو نوع دارد:

  • حاد: فعالیت هایی مثل پرتاب بیش از حد توپ یا کار در بالای سر می توانند منجر به تاندونیت حاد شوند.
  • مزمن: بیماری های تخریبی مانند آرتروز شانه یا افزایش سن، می توانند تاندونیت مزمن را ایجاد کنند. آرتروز شانه یکی از بیماری‌های بالینی است که درآن غضروف مفصل شانه (در محلی که استخوان بازو به استخوان کتف متصل می‌شود) دچار فرسایش و ساییدگی می‌شود. در حالت عادی، سطح استخوان‌های مفصلی با غضروف پوشیده شده است و این سطح تا حدی هموار و لیز است که سایش بین استخوان‌های مفصلی از سایش اسکی روی یخ نیز کمتر است. در بیماری آرتروز، است غضروف مفصلی به تدریج آسیب می‌بیند و درنتیجه استخوانی که در زیر آن قرار دارد بیرون می‌زند. به علت آرتروز شانه درد، خشکی مفصل و عدم کارایی مناسب آن در نتیجه‌ی سایش استخوان‌ها بر روی هم ایجاد می‌شود. در اغلب موارد، هدف از درمان آرتروز شانه، کاهش درد بیمار و کمک به ترمیم شدن غضروف فرسایش سافته و صدمه دیده از طریق مدالیته‌های درمانی فیزیوتراپی است.

بیشترین تاندون هایی که در شانه آسیب می بینند عبارتند از 4 تاندون عضلات گرداننده ی شانه و یکی از تاندون های ماهیچه ی دوسر بازو. عضلات گرداننده ی شانه از چهار عضله ی کوچک و تاندون هایشان تشکیل شده که قسمت بالایی استخوان بازو را پوشانده و آن را در مفصل شانه نگه می دارند. عضلات گرداننده ی شانه باعث حرکات و ثبات شانه می گردند.

پارگی تاندون

پارگی یا از هم گسیختگی تاندون ها ممکن است در اثر یک آسیب شدید یا آثار تخریبی بالا رفتن سن ایجاد شوند، مانند استفاده ی بیش از حد برای مدت طولانی و یا یک جراحت ناگهانی. پارگی تاندون شانه ممکن است کوچک بوده یا به قدری بزرگ باشند که تاندون را به دو قسمت جدا تقسیم کنند. در بیشترین موارد پارگی کامل، تاندون از محل اتصال به استخوان پاره می شود. آسیب به تاندون های عضلات گرداننده ی شانه و عضلات دو سر بازو، از شایع ترین این نوع آسیب ها می باشند.

گیر افتادگی شانه

گیر افتادگی شانه زمانی اتفاق می افتد که بالای تیغه شانه به هنگام بالا بردن بازو و دور شدن آن از بدن، بر بافت های نرم زیرین خود فشار وارد کند. هنگام بالا رفتن بازو، زایده ی اخرمی به روی تاندون و بورس های عضلات گرداننده ی شانه کشیده شده و روی آن ها اثر منفی می گذارد. این می تواند منجر به بورسیت و تاندونیت شده که باعث درد و محدودیت حرکتی شود. در طول زمان، گیر افتادگی های حاد حتی ممکن است باعث پاره شدن تاندون های شانه بشوند.

بی ثباتی

بی ثباتی شانه هنگامی رخ می دهد که انتهای استخوان بازو از مفصل شانه به بیرون رانده شود. این عارضه ممکن است به دلیل یک جراحت یا استفاده ی بیش از حد به وجود بیاید.

در رفتگی شانه ممکن است جزئی بوده و گوی انتهای استخوان بازو تا اندازه ای از مفصل شانه خارج شده باشد. به این عارضه در رفتگی ناقص می گویند. در رفتگی کامل در اثر خارج شدن کامل گوی از محل خود در مفصل شانه ایجاد می شود.

با ضعیف یا پاره شدن رباط ها، تاندون ها و ماهیچه های اطراف شانه، در رفتگی به طور مکرر به وجود می آید. در رفتگی های مکرر، ناقص یا کامل، دردناک بوده و باعث سستی و لرزش دست هنگام بالا بردن یا دور کردن بازو از بدن می شوند. با تکرار این در رفتگی ها احتمال آرتروز در مفصل نیز، افزایش می یابد.

آرتروز

درد شانه ممکن است در اثر آرتروز نیز ایجاد شود. انواع مختلفی از آرتروز وجود دارند که شایع ترین نوع آن در شانه استئوآرتریت است که با نام آرتروز پیری نیز شناخته می شود. علائم بیماری از جمله التهاب، درد و گرفتگی و خشکی شانه معمولا از سنین میانی شروع شده و با گذر زمان به تدریج پیشرفت می کنند.

استئوآرتریت ممکن است در اثر آسیب های ناشی از ورزش یا کار بوده یا به دلیل فرسودگی مزمن و پیری به وجود آید. انواع دیگر آرتروز ممکن است در اثر پارگی های روتاتورکاف (عضلات گرداننده ی شانه)، عفونت یا التهاب (غشا ی سینوویال) ایجاد شوند.

معمولا افراد برای کاهش درد آرتروز، از حرکت دادن شانه خودداری می کنند که این عمل در برخی موارد باعث سفت شدن و گرفتگی بافت های نرم مفصل شده محدودیت دردناکی در حرکت ایجاد می کند.

ترک یا شکستگی استخوان

ترک های شانه معمولا در استخوان های ترقوه، بازو و کتف دیده می شوند.

این عارضه در بیماران مسن، معمولا در اثر افتادن از ارتفاعات کم و در بیماران جوان تر در اثر آسیب های شدید تر مثل تصادف رانندگی یا حوادث ورزشی ایجاد می شود.

ترک ها معمولا باعث درد بسیار شدید، التهاب و کبودی در ناحیه ی شانه می شوند.

تشخیص

اولین قدم برای ارزیابی درد شانه ، بررسی کامل سوابق پزشکی است. پزشک ممکن است سوالاتی در مورد زمان شروع درد، سابقه ی تکرار و نحوه ی درمان آن و سوالاتی دیگر در مورد سلامت عمومی و مشکلات مربوط به شانه از شما بپرسد. یک معاینه ی جامع به منظور تشخیص علل درد شانه مورد نیاز می باشد. پزشک بدن شما را به منظور پیدا کردن موارد غیر عادی مانند التهاب، تغییر شکل، ضعف عضلانی یا حساسیت به لمس معاینه می کند. او همچنین میزان تحرک و قدرت شانه ی شما را بررسی می کند. پزشک ممکن است آزمایشات مختلفی از قبیل عکس برداری با اشعه ی ایکس، تست ام آر آی (MRI) و یا سی تی اسکن (CT scan) را برای کمک به تشخیص علت درد شانه یا دیگر مشکلات تجویز کند.

راه ها و روش های درمان

برای رفع درد شانه راه های بسیار متفاوتی وجود دارند، که میزان اثر گذاری هر کدام نه تنها به خود شخص بلکه به علت درد شانه ی وی نیز بستگی دارد. مثلا برای درمان درد آرتروز چند روش ترکیبی به کار می رود. با مشورت با پزشک خود مطمئن شوید که بهترین برنامه ی درمان برای شما طراحی شده است.

دارو درمانی

دارو های زیادی برای درمان و از بین بردن درد شانه و آرتروز به کار می روند، که ممکن است نیاز به تجویز پزشک داشته یا مصرف آن ها آزاد باشد. دارو های رایج عبارت اند از: دارو های ضد التهاب، کورتیکواستروئید ها، دارو های خواب.

کایروپرکتیک

در کایروپرکتیک برای تسریع بهبودی از یک سری روش های فیزیکی استفاده می شود. اگر قرار است تحت درمان کایروپرکتیک قرار بگیرید، پزشک کایروپرکتر باید برای شما روش و نحوه ی درمان را توضیح بدهد.

درمان های احتمالی شامل موارد زیر می باشند:

  • تمرینات مخصوص شانه. برای مثال، اگر از بی ثباتی شانه رنج می برید، تمریناتی برای تقویت شانه به شما داده خواهد شد.
  • ماساژ. در این روش کایروپرکتر با دست خود روی شانه ی شما کار می کند.

تزریق کورتیکواستروئید

اگر درد شانه ی شما بیش از حد شدید باشد، ممکن است با مسکن های خوراکی نتوان آن را درمان کرد.

با هر بار تزریق کورتیکواستروئید به درون یا اطراف مفصل شانه، می توان به مدت چند هفته درد آن را تسکین داد و تحرک را به آن باز گرداند. با این حال، این تزریقات درمان قطعی نبوده و با گذشت زمان ممکن است علائم بیماری باز گردند.

برخی از متخصصین معتقدند که تزریقات کورتیکواستروئید باید تا حد ممکن به تعویق انداخته شوند، و مدارک کمی مبنی بر کارآمد بودن این روش درمان موجود است. با این حال، این تزریقات درد شانه را کاهش داده و بدین گونه بیمار را قادر به انجام بهتر تمرینات فیزیوتراپی و بازتوانی می کند.

تزریق هیالورونات

هیالورونات یک داروی دیگر است که می توان با تزریق آن به شانه، از درد کاست. تحقیقات زیادی نشان می دهند که هیالورونات بر کاهش درد تاثیر گذار است. با وجود این، موسسه ی ملی تعالی سلامت و مراقبت (NICE) استفاده از هیالورونات برای درمان استئوآرتریت (عارضه ای که روی مفاصل اثر می گذارد) را توصیه نمی کند. به عقیده ی این موسسه، هیالورونات اثر کمی داشته و استفاده از کورتیکواستروئید انتخاب بهتری است، بنابراین، احتمالا از هیالورونات برای درمان درد شانه استفاده نمی شود.

عمل جراحی

بیشتر مشکلات مربوط به شانه بدون نیاز به جراحی بهبود می یابند، ولی می توان به فرایند بهبودی برخی از آن ها با کمک جراحی سرعت بخشید. اگر نیازی به جراحی باشد، معمولا می توان آن را به روش لاپاروسکوپی انجام داد که در آن برش کوچکی ایجاد می شود و زمان بهبودی پس از عمل نیز معمولا کمتر است.

درد شانه

آناتومی شانه

آناتومی شانه

این تصویر از شانه اجزاء اصلی مفصل را برجسته می کند

شانه شما از سه استخوان تشکیل شده است: استخوان بازو (Humerus)، تیغه شانه (استخوان کتف)، و استخوان یقه (استخوان ترقوه).

سر یا گوی استخوان بازو در حفره (سوکت) گرد تیغه شانه فیت میشود. این حفره به نام حفره گلنوئید شناخته میشود. ترکیبی از ماهیچه ها و تاندون ها استخوان بازو را در مرکز حفره (سوکت) شانه نگه میدارند، این بافت ها عضلات چرخاننده بازو (روتاتور کاف) نامیده میشوند، آنها گوی استخوان بازو (استخوان هومروس) را میپوشانند و آن را به تیغه شانه (استخوان کتف) شما متصل میکنند.

علل درد شانه

به طور کلی درد های شانه به دو دسته تقسیم بندی می شوند:

  • شکستگی ها و دررفتگی ها
  • بیماری های شانه

آقای دکتر محمدرضا گیتی در این ویدیو در مورد عوامل درد شانه صحبت می کنند:

شکستگی ها و دررفتگی ها

  • دررفتگی قدامی شانه

شایع ترین دررفتگی مفصلی در انسان، دررفتگی شانه می باشد. دررفتگی شانه در اکثر موارد قدامی و به ندرت خلفی است. در دررفتگی  قدامی، گردی طبیعی شانه از بین رفته و به صورت خط مستقیم در آمده و انتهای شانه نیز تیز شده است. حرکات شانه کاملا محدود و دردناک است. محدودیت واضح در چرخش بازو به داخل وجود دارد. برای تشخیص قطعی دررفتگی باید عکس رادیولوژی گرفته شود. بی حسی روی قسمت بیرونی شانه می تواند نشانه آسیب عصبی باشد. جا انداختن هر چه زودتر این دررفتگی ضروری است.  در موارد زیر ممکن است جراحی نیز نیاز باشد:

  • دررفتگی که نتوان به طور بسته جا انداخت.
  • دررفتگی همراه با شکستگی که جا به جایی دارد، باشد.
  • قطعه بزرگی از حفره گلنوئید شکسته که باعث ناپایداری آن گردد.
  • دررفتگی شانه همراه با زخم باز
  • دررفتگی خلفی شانه

شیوع این نوع در رفتگی از در رفتگی قدامی شانه کمتر است. اکثرا تشخیص این نوع در رفتگی مشکل می باشد. انقباض عضلانی در بیماران مبتلا به صرع و یا در اثر شوک درمانی یا برق گرفتگی بیشتر می تواند سبب این دررفتگی شود. وضعیت شانه در این دررفتگی چرخش به داخل کامل است، به گونه ای که بیمار اجازه کوچکترین چرخش به خارج را نمی دهد. عکس رادیولوژی شانه به تشخیص این بیماری کمک می کند.

  • شکستگی-دررفتگی مفصل شانه

دررفتگی شانه با شکستگی برجستگی بزرگ استخوان بازو معمولا به راحتی به روش بسته جا انداخته می شود در صورتی که پس از جا انداختن در رفتگی قطعه شکسته به جای اولیه برگشته باشد، بی حرکت کردن شانه کفایت می کند ولی اگر قطعه شکسته جا به جا باشد باید آن را با عمل جراحی باز جا انداخته و با پیچ ثابت نمود. دررفتگی شانه با شکستگی سر و گردن استخوان بازو غالبا احتیاج به عمل جراحی دارد.

  • دررفتگی مکرر در مفصل شانه

این بیماری در افراد جوان و افراد کمتر از چهل سال شایع است در رفتگی مکرر قدامی مفصل شانه به مراتب بیش از دررفتگی مکرر خلفی دیده می شود. دور کردن بازو و چرخش آن به بیرون موجب وحشت بیمار از در ررفتن مجدد شانه می شود که به آزمایش وحشت که علامت اختصاصی این بیماری است، شهرت دارد. درمان غیر جراحی دررفتگی مکرر شانه بی فایده بوده و باید آن را با عمل جراحی درمان نمود. عمل جراحی یا به صورت باز یا به کمک آرتروسکوپ خواهد بود.

دررفتگی مفصل شانه

بیماری های شانه

آقای دکتر محمدرضا گیتی در این ویدیو در مورد بیماری های مفصل شانه صحبت می کنند:

  • تورم تاندون عضله دو سر بازو

تاندون سر بزرگ عضله دو سر، درون ناودان دو سر استخوان بازو قرار دارد و گاه در اثر فعالیت شدید دچار درد و تورم می شود. این بیماری بیشتر در افراد ۳۰ تا ۴۰ ساله وجود دارد. درد در ناحیه شانه با چرخش ساعد به بیرون شدت می یابد. درمان این بیماری به صورت غیر جراحی می باشد.

  • پارگی تاندون عضله دو سر

پارگی تاندون عضله دو سر

انقباض ناگهانی عضله دو سر بازو می تواند موجب پارگی سر بلند عضله دو سر شود. این بیماری غالبا در افراد بین ۵۰ تا ۶۰ سال رخ می دهد. تاندون عضله ممکن است در بالا در قسمت تاندونی و در پایین در محل تاندونی عضلانی پاره شود. این پارگی در افراد مسن به دلیل تخریب تاندون و در افراد جوان در اثر بلند کردن جسم سنگین و انقباض ناگهانی به وجود می آید. پارگی بیشتر از بالا در محل تاندون دو سر بازویی می باشد. پارگی در بالا باعث پیدایش برجستگی در قسمت پایینی بازو و پارگی در پایین موجب پیدایش برجستگی در بالای بازو می گردد. قدرت خم کردن بازو و چرخش ساعد کاهش می یابد. معمولا ۱ تا ۲ روز بعد از پارگی خونمردگی در بازو به وجود می آید. حرکات شانه طبیعی است. عمل جراحی در اکثر افراد مسن ضروری نیست. اما در افراد جوان در صورت پارگی تاندون عضله دو سر بازو، احتیاج به عمل جراحی و ترمیم آن وجود دارد.

  • آرتریت تخریبی مفصل میان ترقوه و کتف

این بیماری بیشتر در مردان به خصوص ورزشکاران و یا در افرادی که در معرض ضربه های مکرر به مفصل هستند دیده می شود. در این بیماری روی مفصل حساس بوده و حرکات شانه به خصوص باز کردن بازو بیش از ۹۰ درجه باعث درد شانه می شود. در عکس رادیولوژی که به تشخیص کمک می کند، کاهش فضای مفصلی دیده می شود. شروع درمان به صورت غیر جراحی می باشد اما در مواردی که درمان غیر جراحی موثر واقع نشود، برداشتن یک تا دو سانتی متر از انتهای بیرونی استخوان ترقوه به تسکین درد کمک می کند.

  • آرتریت تخریبی مفصل شانه

آرتریت تخریبی مفصل شانه

استئوآرتریت (آرتروز) مفصل شانه در مقایسه با سایر مفاصل کمتر دیده می شود. اکثر بیماران بالای ۵۰ سال سن دارند. در عکس رادیولوژی کم شدن فاصله مفصلی مشهود است. درمان به صورت غیر جراحی بوده ولیکن در صورتی که درمان های طبی مفید واقع نشده و درد و ناراحتی بیمار شدید باشد، اقدام به تعویض مفصل می نماییم.

  • آرتریت روماتوئید شانه

آرتریت رومانوئید ممکن است مفصل شانه، مفصل ترقوه و کتف و یا بورس اطراف شانه را گرفتار کند. گاه بیماری باعث پارگی کلاهک چرخاننده بازو و یا سر بلند تاندون عضله دو سر بازویی می گردد. حرکات شانه به خصوص حرکات چرخشی محدود و دردناک است. در عکس رادیولوژی کم شدن فاصله مفصلی، خوردگی غضروفی و پیدایش کیست های استخوانی دیده می شود. درمان بیماری اصلی (آرتریت روماتوئید) ضروری است. در صورت پیشرفت بیماری درمان های جراحی من جمله در مراحل آخر بیماری تعویض مفصل پیشنهاد می گردد.

  • سل مفصل شانه

سل شانه پس از درگیری ریه توسط این بیماری ایجاد شده و بر دو نوع تقسیم می شود:

  • نوع خشک: ترشحات چرکی وجود ندارد
  • نوع تر: ترشحات چرکی درون مفصل جمع شده و ممکن است به خارج سر باز کند

علاوه بر تورم مفصلی، از بین رفتن شدید عضلات نیز دیده می شود. در لمس، حساسیت در اطراف مفصل وجود داشته و حرکات در همه جهات محدود و دردناک است. شروع درمان به صورت دارودرمانی بوده ولی در مواردی که علی رغم درمان های طبی و بی حرکتی، بهبودی حاصل نشود و یا اینکه درد و ناراحتی ادامه یابد باید اقدام به منجمد کردن (آرترودز) مفصل شانه کرد.

  • رسوب کلسیم و ورم حاد کلاهک چرخاننده

رسوب کلسیم و ورم حاد کلاهک چرخانندهرسوب کلسیم و ورم حاد کلاهک چرخاننده

معمولا رسوب کلسیم در یک و نیم سانتی متری انتهای تاندون های عضلات کلاهک چرخاننده، جایی که از نظر خونرسانی فقیر است، رخ می دهد. این بیماری خود به خود خوب خواهد شد و معمولا پس از یک تا دو سال کلسیم رسوب یافته جذب شده و به جای آن نسج جوشگاهی تشکیل می شود. در عکس رادیولوژی رسوب کلسیم دیده می شود. مردان بیش از زنان دچار این بیماری می شوند. گاه رسوب کلسیم با التهاب همراه بوده که باعث درد شدید شانه می گردد. درد شدید و ناگهانی بوده و باعث بی حرکتی شانه می گردد. لمس برجستگی بزرگ شانه و حرکات شانه به خصوص حرکات چرخشی فوق العاده دردناک است. گذاشتن کیسه یخ و تجویز داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی کمک کننده خواهد بود. اگر درد بیمار مدت طولانی ادامه یابد عمل جراحی آرتروسکوپی به منظور خارج کردن کلسیم ضرورت پیدا می کند.

  • شانه منجمد یا کپسولیت چسبنده

به حالتی اطلاق می شود که حرکات مفصل شانه در همه جهات محدود شده و علت ایجاد آن  ایجاد فیبروز در کپسول مفصلی است. در خانم ها به مراتب شایع تر بوده و اغلب در دهه ۵ و ۶ زندگی دیده می شود. عوامل زمینه ای متعددی نظیر جراحی قلب، بیماری های اعمال جراحی مغز، برداشتن سرطان پستان، بیماری های مربوط به دیسک گردن، دیابت و غیره در پس زمینه این بیماران ممکن است وجود داشته باشد. به علاوه بسیاری از این افراد از لحاظ روانی و شخصیتی زمینه اضطراب یا افسردگی دارند. شانه یخ زده دارای سه مرحله است:

  • مرحله اول: با التهاب پرده مفصلی و شروع فیبروز در کپسول مفصل همراه است. بیمار از درد دائمی علی الخصوص شب ها شاکی است.
  • مرحله دوم: با محدود شدن پیشرونده حرکات شانه همراه بوده و درد در این مرحله ثابت است.
  • مرحله سوم: تدریجا حرکات شانه به حالت اولیه برمیگردد. ممکن است این مرحله تا دو سال یا بیشتر طول بکشد.

اولین حرکتی که در شانه منجمد محدود می شود چرخش داخلی شانه می باشد. اصل ثابت درمان در هر سه مرحله تشویق و آموزش صحیح بیمار در جهت تمرینات کششی شانه می باشد. اقدامات بعدی شامل تزریق کورتیکواستروئید، ماده بی حسی، آزاد کردن چسبندگی ها و آزاد کردن کپسول فیبروزه از طریق آرتروسکوپی است.

شانه منجمد یا کپسولیت چسبنده

  • سندروم گیر کردن تاندون های کلاهک چرخاننده

در جریان حرکات روزمره تاندون های کلاهک چرخاننده در معرض گیر کردن بین قسمت فوقانی استخوان بازو و زائده استخوان کتف می باشند. عواملی نظیر شکل غیر طبیعی زائده استخوان کتف، فعالیت های مکرر و ورزش هایی نظیر تنیس و شنا موجب افزایش گیر کردن تاندون ها شده که نهایتا باعث ایجاد التهاب تاندون، تورم بورس زیر زائده استخوان کتف، تخریب و اختلال عملکرد تاندونی می شود. این بیماری معمولا بعد از ۴۰ سالگی دیده می شود. آرتروگرافی و ام آر آی جهت تشخیص پارگی تاندون های کلاهک چرخاننده ضروری است. برای درمان سندروم گیر کردن تاندون های کلاهک چرخاننده ابتدا کاهش فعالیت، داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی، فیزیوتراپی و تزریق کورتیکواستروئید توصیه می شود. در صورت موثر واقع نشدن این درمان ها، لازم است بیمار تحت عمل جراحی قرار گیرد.

  • پارگی کلاهک چرخاننده

پارگی کلاهک چرخاننده می تواند به دنبال یک ضربه حاد ایجاد شود ولی اکثرا این پارگی به صورت مزمن و به علت گیر کردن این تاندون بین زائده استخوان کتف و برجستگی بزرگ بازو ایجاد می شود. مهم ترین علامت این بیماری درد شانه است. معمولا درد در جلوی شانه است و ممکن است به بازو تیر بکشد. امروزه روش انتخابی برای بررسی پارگی های کلاهک چرخاننده ام آر آی است. در نصف موارد، درمان های غیر جراحی می تواند علائم بیماری را بهبود دهد. با درمان غیر جراحی درد و دامنه حرکتی شانه بهبود می یابد ولی تاثیری روی ضعف عضلانی ناشی از بیماری ندارد.  در صورت ادامه درد و برخی موارد دیگر، جراحی توصیه می گردد.

  • دردهای انتشاری شانه

آقای دکتر محمد رضا گیتی در این ویدیو در مورد دردهای انتشاری شانه صحبت می کنند

  • سندروم شانه ای دستی

یک ناراحتی دردناک شانه است که با درد، تورم و محدودیت انگشتان دست همراه است. این سندروم غالبا پس از ۳ تا ۶ ماه بهبود می یابد و ظرف یک تا دو سال برطرف می شود.

اکثر مشکلات شانه در چهار دسته اصلی طبقه بندی میشوند:

  • التهاب تاندون (بورسیت یا تاندونت) یا پارگی تاندون
  • آرتریت
  • شکستگی (استخوان شکسته)

سایر عللی که کم و بیش باعث درد در شانه می گردند عبارتند از تومور، عفونت، و مشکلات مربوط به اعصاب.

بورس ها کیسه های پر شده از مایعی میباشند که در مفاصل تمام بدن، از جمله در شانه قرار داده شده اند. آنها مانند بالشتک هایی بین استخوانها و بافتهای نرم فوقانی عمل میکنند و به کاهش اصطکاک بین ماهیچه های لغزنده و استخوان کمک میکنند.

گاهی استفاده بیش از حد از شانه باعث التهاب و ورم بورس میان روتاتور کاف و قسمتی از تیغه شانه که اکرومیون نامیده میشود میگردد. نتیجه شرایطیست که بعنوان التهاب بورس زیر سرشانه ای یا زیر اخرمی شناخته میشود.

التهاب بورس اغلب همراه با التهاب تاندون روتاتور کاف رخ میدهد. بافت های زیادی در شانه میتوانند دچار التهاب و درد شوند، بسیاری از فعالیت های روزانه مانند شانه کردن موها یا لباس پوشیدن میتواند سخت شود.

تاندون ریسمانیست که ماهیچه را به استخوان متصل میکند. بیشتر تاندونیت ها نتیجه التهاب در تاندون میباشند.

بطور کلی تاندونیت ها یکی از دو نوع ذیل میباشند:

  • حاد: پرتاب شدید توپ یا سایر فعالیت هایی که از بالای سر در حین کار یا ورزش انجام میشود، باعث تاندونیت حاد میگردد.
  • مزمن (شدید و دیرینه): بیماریهای تخریبی مانند آرتریت یا سایش و پارگی تکرار شونده به دلیل سن، میتوانند منجر به تاندونیت مزمن شوند.

بیشترین تاندونهایی که در شانه تحت تأثیر قرار میگیرند چهار تاندون روتاتور کاف و یکی از تاندونهای بی سپس (دوسر) میباشند. روتاتور کاف از چهار ماهیچه کوچک و تاندونهایشان که استخوان بالایی بازو را پوشش میدهند و آن را در حفره (سوکت) شانه نگه می دارند تشکیل میشود. روتاتور کاف به حرکت و پایداری شانه کمک میکند.

قطع و پارگی تاندون ممکن است پیرو آسیب حاد یا تغییرات تخریبی در تاندون بدلیل سن بالا، استفاده بیش از حد و طولانی مدت و سایش و پارگی، یا یک آسیب ناگهانی رخ دهد. این پارگی ها ممکن است جزئی باشند یا بطور کامل تاندون را از محل اتصالش به استخوان جدا نمایند. در اکثر موارد پارگی کامل، تاندون از محل اتصالش به استخوان کنده میشود. آسیب تاندون های روتاتور کاف و دو سر (بی سِپس) جزو آسیبهای بسیار شایع از این دست میباشند.

  • گیر افتادگی شانه

گیر افتادگی شانه وقتی رخ میدهد که قسمت بالای تیغه شانه (استخوان کتف) هنگامیکه شانه به سمت بیرون بدن کشیده میشود بر روی لایه های بافت نرم زیرینش فشار وارد میکند. وقتی که دست کشیده میشود، اکرومیون ساییده میشود یا گیر میکند به تاندونهای روتاتور کاف و بورس، که میتواند منجر به بورسیت یا تاندونیت که باعث درد و محدودیت حرکتی شود.

  • ناپایداری

ناپایداری شانه زمانی اتفاق میافتد که گوی استخوان بازوی فوقانی (استخوان هومروس) در اثر فشار از حفره (سوکت) شانه خارج شده باشد. این اتفاق میتواند پیرو یک آسیب ناگهانی یا استفاده بیش از حد رخ دهد.

دررفتگی میتواند جزئی باشد، وقتیکه گردی سر استخوان هومروس بصورت جزئی از حفره (سوکت) شانه خارج شده باشد، که ساب لاکسیشن (Subluxation) نامیده میشود. در رفتگی کامل بدین معنیست که گوی سر استخوان هومروس از سوکت شانه (حفره گلنوئیدی) بطور کامل خارج شده باشد.

وقتیکه رباط ها (لیگامان ها)، تاندون ها و ماهیچه های اطراف شانه شل یا  پاره میشوند، در رفتگی میتواند بارها و بارها رخ دهد. دررفتگی های مکرر که ممکن است جزئی یا کامل باشند، در هنگام بالا بردن بازو و حرکت دادن آن باعث درد و ناپایداری میشوند. تکرار دررفتگی های جزئی (ساب لاکسیشن) یا دررفتگی های کامل باعث افزایش ریسک ابتلا به آرتریت مفصل میشود.

  • آرتریت شانه

آرتریت شانه

درد شانه همچنین می تواند از آرتریت ناشی شده باشد. انواع زیادی از آرتریت وجود دارد، شایع ترین نوع آرتریت در شانه، آرتروز می باشد که بعنوان آرتریت “ساییدگی و پارگی” نیز شناخته میشود. علائمی مانند ورم، درد، و سفتی بطور معمول از سنین میانسالی آغاز میشود. آرتروز به آرامی گسترش میابد و درد ناشی از آن در گذر زمان بدتر میشود.

آرتروز، ممکن است مربوط به ورزش یا آسیب های کاری یا ساییدگی و پارگی مزمن باشد. سایر انواع آرتریت میتواند مربوط به پارگی روتاتور کاف، عفونت، یا یک التهاب پوشش مفصل باشد.

اغلب مردم تلاش خواهند کرد تا از حرکت های شانه پرهیز کنند که درد ناشی از آرتریت کاهش یابد، گاهی این امر باعث سفت و سخت شدن بافت های نرم مفصل میشود که منجر به یک محدودیت دردناک حرکتی می گردد.

آقای دکتر محمد رضا گیتی در این ویدیو در مورد درمان آرتروز شانه صحبت می کنند:

شکستگی ها استخوان های شکسته هستند. شکستگی های شانه معمولاً استخوان ترقوه، استخوان بازو (استخوان هومروس)، و استخوان کتف (تیغه شانه) را درگیر میکنند.

شکستگی شانه با توجه به سن و سال بیماران غالباً از سقوط از یک ارتفاع ناشی شده است. در بیماران جوانتر، شکستگی شانه اغلب از یک آسیب با انرژی بالا مانند تصادف با موتور سیکلت یا یک آسیب برخوردی ورزشی ناشی میشود.

شکستگی ها غالباً باعث درد شدید، ورم، کبودی و یا کوفتگی در اطراف شانه میشوند.

نحوه تشخیص درد شانه با معاینه پزشک

در مورد یک آسیب حاد که باعث درد زیادی شده است، در اسرع وقت بدنبال مراقبت های پزشکی (مراجعه به پزشک) باشید. اگر درد شدت کمی داشت، ممکن است مناسب باشد که چند روزی استراحت کنید، که شاید زمان مشکل را حل کند؛ اگر درد ادامه پیدا کرد، به پزشک مراجعه کنید.

پزشک ارزیابی های کاملی انجام خواهد داد تا دلایل درد شانه را تعیین و در صدد تدارک راههای درمان آن برآید.

گام اول در ارزیابی، بررسی کامل سوابق پزشکی میباشد. پزشک ممکن است زمان و چگونگی آغاز درد را جویا شود، یا اینکه آیا قبلاً هم چنین اتفاقی افتاده بود و اگر بلی، چگونه درمان شده بود، و پرسش های دیگری که در تعیین وضعیت کلی سلامتی بیمار و دلایل احتمالی مشکل شانه میتوانند کمک کننده باشند. از آنجائیکه بیشتر مشکالات شانه با برخی فعالیت ها تشدید و با برخی از فعالیت ها تسکین میابند، سوابق پزشکی میتوانند بعنوان یک ابزار ارزشمند در فهمیدن منشاء درد باشند.

یک سری معاینات جامع برای فهمیدن دلایل اصلی درد شانه بیمار مورد نیاز است. پزشک بدنبال ناهنجاری های فیزیکی، ورم، تغییر شکل یا ضعف ماهیچه، و نواحی حساس خواهد بود. او طیف حرکتی و قدرت شانه را ملاحظه خواهد کرد.

آزمایشات

  • عکس رادیولوژی: این عکس ها هرگونه آسیب در استخوان های تشکیل دهنده شانه شما را نشان خواهند داد.
  • ام آر آی و مافوق صوت: این بررسی های تصویری، تصاویر بهتری از بافت های نرم خلق میکنند. ام آر آی ممکن است به پزشک کمک کند تا آسیبهای وارده به رباط ها (لیگامان ها) و تاندون هائیکه شانه را احاطه کرده اند تشخیص دهد.
  • سی تی اسکن: این ابزار برای تولید نماهای بسیار جزئی از استخوان های شانه، عکس برداری رادیولوژی (X-Rays) را با تکنولوژی کامپیوتری ترکیب میکند.
  • بررسی ها یا مطالعات الکتریکی: پزشک ممکن است برای بررسی عملکرد اعصاب، گرفتن آزمایشی مانند نوار عصب و عضله (EMG) را پیشنهاد دهد.
  • آرتروگرافی: در خلال این عکس برداری رادیولوژی، بمنظور نمایش بهتر مفصل و ماهیچه ها و تاندون های اطراف آن یک مایع حاجب به داخل شانه تزریق میگردد. این روش ممکن است با روش عکس برداری ام آر آی نیز ترکیب شود.
  • آرتروسکوپی: در این فرایند جراحی، پزشک به وسیله یک دوربین مجهز به فیبر نوری به داخل مفصل نگاه میکند. آرتروسکوپی ممکن است آسیب های بافت نرم که در معاینات بالینی، عکس رادیولوژی و سایر آزمایشات مشخص نشده اند را نشان دهد. علاوه بر کمک در پیدا کردن عامل درد، آرتروسکوپی ممکن است در اصلاح مشکل نیز کمک کند.

روش های درمان درد شانه

درمان درد شانه به سه دسته کلی درمان های حمایتی، مداخله ای و جراحی تقسیم می شود.

درمان های حمایتی

درمان خانگی شانه درد

درمان های حمایتی شامل استراحت، استفاده از گرم کردن و سرد کردن موضع، اصلاح سبک زندگی، استفاده از داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی و… می شود. برخی دیگر از انواع درمان های حمایتی شامل موارد زیر می شود:

  • تغییر فعالیت ها. بطور کلی درمان همراه است با استراحت، جایگزینی فعالیت ها، و فیزیوتراپی جهت کمک به افزایش قدرت و انعطاف پذیری شانه. راه حل های متداول مانند پرهیز از فشار بیش از حد یا زیاده روی در فعالیت هاییکه بطور معمول انجام نمی شود می تواند به پیشگیری از درد شانه کمک کند.
  • روغن سیاه دانه
  • روغن اکالیپتوس
  • نمک اپسوم
  • زردچوبه
  • فلفل
  • آب درمانی

درمان های مداخله ای

شایعترین درمان های مداخله ای برای درد شانه شامل موارد زیر است:

  • تجویز دارو. پزشک ممکن است برای کاهش التهاب و درد دارو تجویز نماید. اگر دارو برای تسکین درد تجویز شود، میبایست دقیقاً طبق دستور مصرف شود. همچنین ممکن است پزشک برای تسکین درد تزریق داروهای بی حسی یا کرتون ها را پیشنهاد دهد.
  • تزریق پی آر پی PRP
  • اوزون درمانی
  • طب سوزنی
  • تزریق هیالورونیک اسید

درمان های جراحی

ممکن است برای حل برخی از مشکلات شانه جراحی نیاز باشد. اگرچه که بخش بزرگی از بیماران با درد شانه به به روش های درمانی ساده مانند جایگزینی فعالیت ها، استراحت، تمرینات ورزشی، و داروها جواب می دهند.

انواع مشخصی از مشکلات شانه، مانند در رفتگی های مکرر و برخی از پارگی های روتاتور کاف، ممکن است با تمرین ورزشی حل نشوند. در این موارد ممکن است جراحی در زمانی نسبتاً زود پیشنهاد شود.

جراحی میتواند به روش آرتروسکوپی جهت بیرون کشیدن بافت زخم یا ترمیم بافت های پاره شده باشد، یا به روشهای سنتی جراحی باز برای بازسازی های بزرگ تر یا تعویض کامل مفصل شانه.

برخی از انواع جراحی های شایع جهت درمان بیماری های شانه شامل موارد زیر است:

  • استئوتومی
  • آرترودز (خشک کردن مفصل)
  • آرتروپلاستی (بازسازی مفصل) که شامل موارد زیر است:
  1. برداشتن قسمتی از مفصل که به تدریج با نسوج فیبروز جایگزین گردد
  2. تعویض نیمی از مفصل
  3. تعویض کامل مفصل (تعویض مفصل شانه)
  4. پیوند استخوان
  5. یکسان کردن طول اندام
  • آرتروسکوپی شانه

آرتروسکوپی شانه

پیشگیری از آسیب و درد شانه

در زندگی روزمره، شانه شما به طور جدی در حال ورزش است. تقریبا با هر تکان شما، شانه شما نیز تکان می خورد. شما از آن برای بلند کردن اجسام، دست یابی و رسیدن به اجسام یا حتی پرتاب توپ استفاده می کنید. شما می توانید اجسام را از بالا گرفته یا از روی زمین بردارید.

شما می توانید همه این کارها را انجام دهید زیرا یک شانه سالم با وسعت حرکتی زیاد دارید که این خود نکته مثبتی است. اما تمام این حرکات به معنی آن است که روش های بیشتری برای آسیب دیدن شما وجود دارد. شانه مفصلی است که بیش از مفاصل دیگر آسیب می بیند.

شایع ترین مشکلات از تکرار بیش از حد یک حرکت برای طولانی مدت و همچنین حرکت زیاد دست در بالای سر (مثل نقاشی یا نصب پرده) ناشی می شود.

اما شانه شما ممکن است از راه های دیگری نیز آسیب ببیند:

  • سن: روند سایشی و گسستنی طبیعی که با افزایش سن ایجاد می شود می تواند به شانه شما آسیب بزند.
  • استئوآرتریت (آرتروز): غضروف (بافت پوشاننده لغزنده و محکم) که از مفصل شما محافظت می کند، از بین می رود.
  • آسیب کلاهک چرخنده: کلاهک چرخنده گروهی از عضلات و تاندون ها هستند که شانه را کنار هم نگه می دارد.
  • بورسیت: بالشتک های پر از مایع که از مفصل شما محافظت می کنند، متورم می شوند.
  • دررفتگی: استخوان های بازوی شما از شانه جدا می شوند (به طور طبیعی شبیه گوی و کاسه در هم چفت می شوند.) این مسئله می تواند بسیار دردناک باشد.
  • شانه منجمد: کپسول بافت پیوندی که شانه را کنار هم نگه می دارد ضخیم شده و دور مفصل تنگ می شود و حرکات را محدود می کند.

پیشگیری از آسیب به شانه

پیشگیری از آسیب و درد شانه

خبر خوب آن است که مشکلات شانه اغلب بدون جراحی درمان می شوند. با این حال، بهترین کار در قدم اول پیشگیری است. در زیر چند راه برای این کار آورده شده است:

به بدن خود گوش دهید: اگر بعد از هر فعالیت به درد شانه دچار می شوید، آن را نادیده نگیرید. اگر درد جدی است و از بین نمی رود، به پزشک مراجعه کنید. نیازی نیست در برابر درد مقاومت نشان دهید. ممکن است با این کار شرایط را بدتر کنید.

سر فرم باقی بمانید: فرم فیزیکی بدن خود را با ورزش منظم و رژیم غذایی سالم در حالت خوبی حفظ کنید. این راه، راهی برای خوب ماندن است و کمک می کند تا از آسیب جلوگیری کنید.

درست ورزش کنید: پیش از ورزش، گرم کنید. اگر مدتی است ورزش نکرده یا فعالیت نداشته اید، به آرامی شروع کنید. یاد بگیرید وزنه ها را چگونه بلند کنید. وزنه بسیار سنگین بلند نکنید.

سر کار مراقب باشید: مراقب باشید تا شانه خود را سر کار آسیب نزنید.

  • در هنگام نشستن و ایستادن وضعیت خوبی داشته باشید.
  • برای بالا بردن اجسام نکات ایمنی را رعایت کنید. صاف بایستید و پاهای خود را خم کنید.
  • هر ساعت چند دقیقه استراحت کنید. قدم بزنید و حرکات کششی انجام دهید.
  • اگر سر میز کار می کنید، اطمینان پیدا کنید که سطح میز شما طوری باشد که به راحتی بتوانید از کامپیوتر خود استفاده کنید.

برای رسیدن به اجسامی که بدان ها نیاز دارید، به خود کشش وارد نکنید: برای رسیدن به اجسامی که در ارتفاع هستند از یک چهارپایه استفاده کنید. اجسامی که از آنها استفاده می کنید را در قفسه های پایین تر یا در کشو قرار دهید.

بهبودی

اگر به شانه خود آسیب زدید، با انجام این کارها باید بهتر شوید:

  • استراحت و یخ گذاری کلید بهبودی هستند. هر چند ساعت یخ بگذارید.
  • از پزشک خود برای استفاده از داروهای ضد درد بدون نیاز به نسخه مثل آسپرین، ایبوپروفن یا ناپروکسن مشورت بگیرید.
  • اگر پزشک شما توصیه به فیزیوتراپی کرد، حتما آن را انجام دهید.
  • شانه بند گردنی نپوشید. باید دست شما برای حرکت آزاد باشد. فقط بیش از حد آن را تکان ندهید.

آرتروز گردن چیست؟

یکی از شایع‌ترین بیماری‌های شغلی که در برخی از شغل‌ها مانند دندان‌پزشکی بیشتر مشاهده می‌شود بیماری آرتروز گردن است. اعصاب دست‌ها در گردن از میان مهره‌ها خارج می‌شوند و به سمت انتهای دست‌ها می‌روند که به علت بیماری آرتروز گردن یا دیسک گردن و علل دیگر امکان دارد به آن‌ها فشار واردشده و بیمار احساس گردن درد با انتشار به بازو و ساعد و همچنین احساس بی‌حسی کند.

عصب‌های حسی مهم که به سروصورت می‌رسند از گردن عبور می‌کنند. ستون فقرات گردن دارای هفت مهره است که قابلیت حرکت‌کردن دارند و باعث می‌شوند بتوانیم گردن خود را به اطراف حرکت دهیم. گردن می‌تواند به‌دلیل نرم و قابل انحنابودن به‌راحتی هنگام زمین‌خوردن یا حوادث آسیب ببیند و به‌دلیل اینکه رگ‌های مهم و حساس مغز از گردن عبور می‌کنند صدمه‌دیدن گردن باعث قطع‌شدن جریان خون و همچنین مشکلات حسی می‌شود.

صدادادن مهره‌های گردن نوعی صدای ترق و تروق یا شبیه کلیک‌کردن است که هنگام چرخاندن سر به طرفین ایجاد می‌شود. این صدا، شبیه به صدایی است که هنگام چرخاندن انگشت‌ها به‌وجود می‌آید. بسیاری از مردم عادت دارند پس از بیدارشدن از خواب یا پس از کار طولانی پشت میز، گردن خود را برای ازبین‌بردن فشار عضلانی بپیچانند. اگرچه افراد پس از چرخاندن گردن و ایجاد این صدا احساس راحتی می‌کنند، اما تکرار این کار برای سلامتی مضر است. این کار باعث گردن‌درد و آرتروز گردن می‌شود.
علایم آرتروز گردن را بشناسید
علائم آرتروز گردن
آرتروز گردن به‌طورمعمول بیشتر کارمندان که کارشان پشت میز است یا به‌عبارت‌دیگر افراد کم‌تحرک و ثابت‌نشین را مبتلا می‌کند. از علائم آرتروز گردن می‌توان به درد شانه و کتف اشاره کرد که تا نواحی بالای کمر و پشت سر منتشر و باعث فشار روی ریشه‌های عصبی می‌شود و می‌تواند دردهای انتشاری در مسیر عصب تا نوک انگشتان را ایجاد کند. درصورتی‌که به علل آرتروز گردن فشار روی نخاع ایجاد شود علائمی مانند ضعف عضلات و نداشتن توانایی درحرکت ظریف انگشتان به‌وجود می‌آید.عوامل آرتروز گردن

از عوامل ایجادکننده آرتروز گردن می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
1. ضربه‌ها (شکستگی‌ها) و آرتروز گردن
2. بیماری‌های التهابی مفاصل و آرتروز گردن
3. عفونت‌های مفصلی و آرتروز گردن
عوارض آرتروز گردن
1.کم‌شدن انعطاف‌پذیری گردن بعد از عمل جراحی یا درمان آرتروز گردن یک از عوارض این بیماری است
2.در صورت عدم درمان آرتروز گردن با پیشرفت این بیماری ممکن است راه رفتن افراد مبتلابه بیماری به‌صورت غیرطبیعی یا اسپاتیک درآیدپیشگیری از آرتروز گردن

برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد هر وقت احساس گردن‌درد داشتید پیشانی‌تان را با کف دست فشار دهید. استرس یا ناراحتی می‌تواند باعث ایجاد سفتی عضلات گردن و گردن‌درد شود. شما می‌توانید این درد را با نرمش‌های ساده رفع کنید؛ همچنین ورزش در محل کار می‌تواند در پیشگیری از آرتروز گردن و درمان گردن‌درد تأثیر زیادی داشته باشد.
برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد روی یک صندلی بنشینید و مقداری به‌سمت جلو خم شوید و آرنج خود را روی میز قرار دهید.سرتان را میان دو شانه قرار دهید. پیشانی خود را با دست بگیرید و مقداری فشار دهید و این حالت را به مدت سه تا پنج ثانیه حفظ کنید و برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد سه تا پنج بار این حرکت را انجام دهید.
برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد موقع دیدن تلویزیون شانه‌هایتان را بالا و پایین کنید. روی لبه یک صندلی بنشینید و ستون فقرات را به‌طورکامل صاف کنید؛ به‌صورتی‌که بلندتر به‌نظر بیایید. شانه‌ها را تا حد امکان بالا ببرید و پس‌ازآن تا جایی که می‌توانید پایین بیاورید.برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد زمانی که بیشتر از 45 دقیقه کار می‌کنید یا جلوی کامپیوتر می‌نشینید یا رانندگی می‌کنید دقیقه‌ای ورزش کنید.
به‌طورمعمول موقع رانندگی و نشستن‌های ثابت و طولانی‌مدت سرمان را جلو می‌آوریم که این کار یکی از علل ایجاد آرتروز گردن و گردن‌درد است؛ به همین علت برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد بهتر است هر ده دقیقه یک‌بار از پشت میز بلند شوید و کمی بایستید و گردن و شانه‌ها را کمی چرخانده و نرمش دهید. برای پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد موقع تایپ‌کردن بهتر است وضعیت مناسب بدن را حفظ کنید و به‌صورت مکرر به این کار مشغول نباشید. بالش مناسب خواب نیز در پیشگیری از آرتروز گردن و گردن‌درد تأثیر بسیار زیادی دارد.

سیاتیک یا دیسک کمر؟

از آنجایی که اغلب افراد تعریف دقیقی از این دو بیماری ندارند و نام آنها را جابجا استفاده می کنند. این مطلب را به دردهای کمر و ارتباط آنها با دیسک های بین مهره ای و عصب سیاتیک اختصاص دادهایم. بدن انسان دارای 24 مهر ستون فقرات است؛  7 مهر در ناحیه گردن، 12 مهره متصل به دنده در ناحیه قفسه سینه و 5 مهره در ناحیه کمر. در امتداد مهره ها نیز استخوان خاجی و دنبالچه قرار گرفته است. میان هر یک از مهره های ستون فقرات، یک دیسک قرار دارد که مانند ضربه گیر، فشارهای وارد شده به ستون مهره ها را جذب و خنثی می کند. هر دیسک دارای یک هسته متحرک به نام «نوکلئوس پالپوزوس» است که حالت ژله مانند دارد.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟

این هسته با حلقه های فیبری غضروفی پوشیده شده و محافظت می شود درواقع دیسک مانند یک واشر ضخیم است که در مرکز آن یک عدسی متحرک قرار دارد. در زمان تولد تقریبا 80 درصد از محتوای دیسک را آب تشکیل می دهد، اما با بالارفتن سن به تدریج از آب موجود در دیسک کاسته می شود و خاصیت ارتجاعی آن کاهش می یابد. فشار عمودی نیروی جاذبه بر ستون فقرات و فعالیت هایی مانند بلندکردن اشیای سنگین، وضعیت های نادرست ایستادن، نشستن و خوابیدن و حوادث، تصادفات و… نیز احتمال درگیری و آسیب دیسک را بالا می برند.

درگیری دیسک 5 مرحله دارد

درگیری دیسک های بین مهره ای در 5 مرحله اتفاق می افتد؛ از جمله برجستگی خفیف (بالجینگ)، برجستگی شدید (پروتروژن)، بیرون زدگی متوسط (اکستروژن)، بیرون زدگی کامل (هرنیشن) و جداشدگی (سکوئستریشن)، در مرحله بالجینگ، هسته مرکزی دیسک دچار صدمه نشده و فیبر پوشاننده خود را پاره نکرده است. درواقع، فقط مقداری فشار به نخاع وارد می کند.

در مرحله پروتروژن، فشار هسته دیسک به بیرون بیشتر است، اما همچنان حلقه های فیبری پوشاننده خود را پاره نکرده و به بیرون راه نیافته است. در مرحله اکستروژن، هسته دیسک حلقه های فیبری دور خود را پاره  کرده و تا حدودی بیرون زده است. در مرحله هرنیشن بیرون زدگی محتوای دیسک افزایش یافته است. در مرحله سکوئستریشن نیز بخشی از محتوای دیسک جدا و وارد کانال نخاع شده است.دردی که از کمر به پا می زند

مهم ترین علامت درگیری دیسک کمر، درد در ناحیه کمر است که می تواند به عمق باسن، پشت ران و پشت زانو منتشر شود. خیلی اوقات نیز این درد از زانو رد می شود و به پشت پاشنه پا و انگشت های پا می رسد. درد ناشی از درگیری دیسک کمر عمیق است و در صورت تحریک سیستم عصبی با علائم کرخی، گزگز شدن و بی حسی پاها همراه می شود. بعضی از بیماران نیز علائم درگیری دیسک کمر را به صورت خشکی، سردی یا داغی در ناحیه پا یا خالی شدن پاها تجربه می کنند.
تفاوت سیاتیک و دیسک کمر
عصب سیاتیک طولانی ترین عصب بدن انسان است که از ناحیه کمری آغاز می شود و تا انتهای پا امتداد دارد. این عصب که خود از اتصال چند ریشه عصبی (S3-L4) تشکیل شده است از پشت باسن عبور کرده و نواحی مختلف پا را از لحاظ حسی و حرکتی، عصب دهی می کند. بیرون زدگی، پارگی یا ورود محتوای ژلاتینی دیسک های بین مهره ای به کانال نخاع می تواند با ایجاد فشار بر عصب سیاتیک باعث ایجاد درد و علائمی مانند گزگز و بی حسی در پاها و انگشتان پا شود.
دروافع 90 درصد از دردهای سیاتیک به دلیل بیرون زدگی دیسک های کمر ایجاد می شوند. با این حال، وجود علائم سیاتیک همیشه دلیل بر بیرون زدگی دیسک کمر نیست. عصب سیاتیک در حدود 17 درصد از افراد از داخل عضله پیریفورمیس (عضله ای کوچک در عمق لگن و باسن) عبور می کند، بنابراین گرفتگی یا کوتاه شدن این عضله می تواند با تحریک عصب سیاتیک باعث ایجاد درد و علائم درگیری عصب شود.
خیلی از این افراد هنگام نشستن روی باسن دچار تشدید درد می شوند. عدم تعادل در عضلات سمت چپ و راست کمر نیز در بعضی موارد می تواند با کشش مهره ها به سمت خود باعث تحریک عصب سیاتیک در ناحیه کمر و علائم ناشی از آن شود. حوادث، ضربه و تصادفات از دیگر دلایلی هستند که با آسیب به عصب سیاتیک می توانند درد و ناراحتی در نواحی پا ایجاد کنند. لازم به ذکر است بعضی از بیماری های متابولیک مثل دیابت هم می توانند باعث علائمی مانند گزگز و مورمور در پاها شوند، در حالی که هیچ ارتباطی با درگیری سیاتیک ندارند.
 دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
عوامل درگیری دیسک کمر

عوامل مختلفی در بیرون زدگی و درگیری دیسک کمر دخیل هستند. چاقی، بلندکردن اشیای سنگین، شیوه نادرست خم شدن، وضعیت های نامناسب بدن هنگام نشستن، ایستادن و خوابیدن، ورزش نکردن، ورزش غیراصولی، تصادف و حوادث، ناهنجاری های مادرزادی، گودی بیش از حد یا کمتر از حد کمر، بارداری و جابجایی، سابلاکسیشن و سرخوردگی مهره ها روی یکدیگر همگی از عوامل موثر در درگیری دیسک های بین مهره ای و درد و ناراحتی ناشی از آن هستند. استرس و اضطراب نیز با افزایش ترشح هورمون کورتیزول و افزایش التهاب در بدن به طور غیرمستقیم باعث تشدید دردهای دیسک کمر می شوند. استعمال دخانیات از دیگر عواملی است که به طور غیرمستقیم بر دردهای ناشی از درگیری دیسک تاثیر می گذارد.تشخیص از طریق معاینه و ام آر آی

مشکلات دیسک کمر معمولا با معاینه قابل تشخیص هستند، اما برای ارزیابی دقیق محل و میزان بیرون زدگی دیسک باید تصویربرداری ام آر آی یا رادیولوژی انجام شود. یکی دیگر از راه های تشخیص میزان درگیری دیسک و تاثیر آن بر سیستم عصبی، گرفتن نوار عصب و عضله است، به خصوص زمانی که تنگی کانال نخاعی ایجاد شده باشد. البته گرفتن عکس رادیولوژی و نوار عصب و عضله حتما باید بجا باشد. در غیر این صورت اطلاعات مهمی به پزشک نمی رساند. برای تشخیص میزان قدرت عضلانی بیمار و برابر بودن آن در سمت راست و چپ، معاینه کفایت می کند. اگر در معاینه مشخص شود قدرت عضلانی از حد لازم کمتر است، گرفتن نوار عصب و عضله ضروری خواهدبود.درمان را پشت گوش نیندازید

درگیری و درد ناشی از دیسک کمر حتما باید مورد بررسی و درمان قرار بگیرد. در غیر این صورت، درگیری عصب و ورود به مراحل پیشرفته ممکن است حتی فرد را دچار تحلیل کامل عضلات پا و فلجی کند. درگیری دیسک کمر را می توان در چند مرحله تحت درمان قرار داد. اولین راهکار درمانی، استراحت مطلق 10 روزه و استفاده از کمپرس یخ است. در این شرایط فرد به غیر از فعالیت هایی مثل اجابت مزاج نباید حرکت دیگری داشته باشد. اگر درد با این روش تسکین پیدا نکند، می توان تحت نظرپزشک از داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی یا استروییدی مثل کورتون استفاده کرد. خیلی اوقات برای تسکین دردهای سیستم عصبی ناشی از دیسک کمر از داروهایی مثل گاباپنتین هم استفاده می شود.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
مصرف مایعات را افزایش دهید

افرادی که دچار درد و درگیری دیسک کمر شده اند باید حتما مصرف مایعات را افزایش دهند تا دیسک به تدریج رطوبت رسانی شود. از آنجایی که دیسک بدون سرخرگ است، در حالت عادی نمی تواند مایعات را از طریق خون به خود جذب کند. بنابراین باید با کمک دستگاه های فیزیوتراپی و درمان های مستقیم، جریان خون را در ناحیه افزایش داد تا به رطوبت رسانی و بهبود دیسک کمک شود. برای حفظ رطوبت در دیسک، محور حرکتی مهره ها نیز باید حفظ شود. برای این منظور می توان از روش های درمانی کایروپراکتیک، فیزیوتراپی و توانبخشی کمک گرفت.وقتی جراحی دیسک ضرورت دارد

اگر بیرون زدگی دیسک کمر باعث تنگی کانال نخاع، درگیری شدید سیستم عصبی عضلات و تحلیل و ضعف کامل عضلانی شده باشد، فرد نیاز به جراحی پیدا می کند. البته در این موارد نیز توصیه می شود قبل از اقدام به جراحی، متخصص کایروپراکتیک فرد را ویزیت کند، شاید بتوان با روش های غیرتهاجمی این مشکل را به تدریج بهبود بخشید.پیشگیری از آسیب های دیسک کمر

حفظ وضعیت مناسب بدن حین راه رفتن، ایستادن، نشستن و خوابیدن، خودداری از خم و راست شدن به شیوه نادرست، تقویت عضلات و انعطاف پذیری آنها با ورزش اصولی منظم، انجام حرکات اصلاحی تجویزشده از سوی پزشک، استفاده از مایعات به اندازه کافی و اصلاح گودی بیش از حد یا کمتر از حد کمر و… به پیشگیری از درگیری دیسک کمر کمک می کنند.
خیلی اوقات افراد بعد از خم شدن به سمت زمین برای برداشتن اشیا یا بستن بند کفش و… دچار درد دیسک کمر می شوند، بنابراین آشنایی با شیوه درست خم شدن روی زمین از اهمیت ویژه ای برخوردار است. برای این منظور باید حتما به جای خم شدن از کمر، به شیوه اسکات از زانو خم شوید و خود را به زمین نزدیک کنید. اگر هم توانایی این حرکت را نداشته باشید باید حتما ضعف بدن را با کمک پزشک متخصص برطرف کنید.درگیری دیسک همیشه درد ندارد
کمردرد ناشی از درگیری دیسک اوایل معمولا قدری خفیف است که فرد به آن توجهی نمی کند. این درد اغلب با خواب و استراحت شبانه برطرف می شود و دوباره با انجام فعالیت های مختلف تا انتهای روز ظاهر خواهدشد. روند بهبود درد با خواب برای مدتی ادامه پیدا می کند تااینکه به تدریج درگیری دیسک افزایش می یابد. میزان درد ناشی از درگیری دیسک به آناتومی بدن فرد نیز بستگی دارد. برای مثال اگر کانال نخاع گشاد باشد، بیرون زدگی دیسک ممکن است دردی برای فرد ایجاد نکند، اما اگر این کانال تنگ باشد حتی یک بیرون زدگی خفیف دیسک هم می تواند باعث درد شدید شود. گاهی اوقات هم افراد مبتلا به درگیری دیسک کمر دچار درد نی شوند و آن را فقط با گزگز شدن و بی حسی در پا تجربه می کنند.  درواقع، این موضوع به محل درگیری دیسک بستگی دارد.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
شاید این درد ناشی از دیسک یا سیاتیک نباشد

کمردرد همیشه بر اثر درگیری دیسک یا سیاتیک اتفاق نمی افتد. برای مثال «نشانگان فاست» یکی از عواملی است که با درگیری مفصل مهره کرم باعث ایجاد درد کمر می شود. گرفتگی های عضلانی کمر و بیماری هایی مثل سرطان پروستات و مشکلات کلیه نیز می توانند باعث انتشار درد به کمر شوند. قوس زیاد یا کم کمر از دیگر عوامل درد در این ناحیه است که می تواند در آینده خطر درگیری دیسک های بین مهره ای را افزایش دهد. تشخیص این موارد بسیار مهم است زیرا می توان با درمان به موقع از تبدیل شدن آنها به درگیری دیسک پیشگیری کرد.رابطه شغل و دیسک کمر

علاوه بر دیسک های بین مهره ای ناحیه کمر، درگیری دیسک های ناحیه گردن نیز می توانند برای افراد مشکل ساز شوند. درگیری دیسک گردن معمولا در خانم ها شایع تر است و درگیری دیسک کم در آقایان بیشتر دیده می شود. البته باید در نظر داشت که تقریبا 80 درصد از افراد جامعه کمردرد را در طول زندگی خود تجربه می کنند که اغلب به دنبال مشکلات دیسک ایجاد می شود. شغل های متفاوت نیز ممکن است درگیری های متفاوتی در دیسک های بین مهره ای ایجاد کنند.
برای مثال آرایشگران بیشتر دچار درگیری دیسک گردن و وزنه برداران و کارگران شاغل در مکان های کم ارتفاع مثل کانال کولر بیشتر دچار درگیری دیسک کمر می شوند. افزایش سن یکی دیگر از عوامل موثر بر درگیری دیسک است. به همین دلیل بیشتر افراد بالای 40 سال، علائم درگیری دیسک را تجربه می کنند.
دیسک یا سیاستیک؟ مساله این است؟
جراحی دیسک چگونه انجام می شود؟
جراحی آخرین راهکار برای درمان مشکلات دیسک های بین مهره ای است. درواقع، اگر بیمار با استراحت، درمان های غیرتهاجمی مثل روش های کایروپراکتیک و فیزیوتراپی و مصرف داروهای خوراکی و تزریقی بهبود نیابد، می تواند برای انجام جراحی تحت بررسی قرار بگیرد. جراحی دیسک های بین مهره ای روش های مختلفی انجام می شود که انتخاب هر یک از آنها به شرح حال و سن بیمار، میزان تخریب دیسک، درگیری اعصاب و تحلیل عضلات بستگی دارد. این روش ها عبارتند از:

لامینوتومی و لامینکتومی: در روش لامینوتومی، جراح مقدار از تیغه استخوانی لامینای مهره (قسمت پشتی قوس مهره ای) را می تراشد تا کانال نخاع گشاد و فشار دیسک بیرون زده از روی ریشه عصب برداشته شود. در روش لامینکتومی نیز تیغه لامینا به طور کامل برداشته می شود. این چراحی ها با بیهوش عمومی و ایجاد یک برش کوچک در پشت بیمار انجام می شوند. لازم به ذکر است در این روش ها، دیسک همچنان به صورت بیرون زده در جای خود باقی است. و فقط کانال نخاغ گشاد می شود.میکرودیسککتومی و دیسککتومی: در روش میکرودیسککتومی، جراح قسمتی از دیسک را که بر عصب فشار می آورد، خارج می کند. در روش دیسککتومی نیز کل دیسک مورد نظر از بدن خارج می شود. دیسککتومی با بیهوشی عمومی و یک برش کوچک در پشت بیمار انجام می شود. میکرودیسککتومی را می توان بدون بیهوشی و به صورت سرپایی در مطب نیز انجام داد.

استفاده از دیسک مصنوعی: در این روش، جراح دیسک مورد نظر را به طور کامل خارج و آن را با یک دیسک مصنوعی جایگزین می کند. این روش با بیهوشی کامل و برش در پشت بیمار انجام می شود. دیسک مصنوعی برای افرادی مناسب است که فقط در یک دیسک دچار مشکل هستند و از آرتروز و پوکی استخوان رنج نمی برند. برای مثال افراد جوانی که بر اثر تصادف یا حادثه دچار درگیری و آسیب در یکی از مهره ها شده اند، داوطلب مناسبی برای این جراحی هستند.

اسپاینال فیوژن: در این روش،  جراح مهره های درگیری را با پیچ به یکدیگر متصل و در جای خود ثابت می کند تا فشار از روی عصب برداشته شود. این روش زمانی انجام می شود که بیشتر از دو دیسک درگیر باشند و آرتروز شدید در بیمار دیده شود؛ یعنی دیسک به قدری تخریب شده باشد که مهره به راست یا چپ افتادگی پیدا کرده باشد. فیوژن مهره های کمری، محور حرکتی طبیعی را در ناحیه مورد نظر به طور دائم کاهش می دهد.

کایروپراکتیک دیسک کمر

برای درمان دیسک کمر، روشی که معمولاً از روش های فیزیوتراپی و کایروپراکتیک یا درمان دستی استفاده می شود که هر دو روش های بدون جراحی هستند. همه ی ما با مفهوم فیزیوتراپی آشنا هستیم و می دانیم که یعنی چه. همچنین از خطرات و لوازم آن تا حدودی آگاهی داریم. بنابراین در این مقاله سعی شده که با تعریف روش کایروپراکتیک، از مزایای کایروپراکتیک و عملکرد و نیز خطرات آن آگاه شویم. بدیهی است که پس از شرح روش ماساژ ورزشی (ماساژ دستی)به تفاوت کایروپراکتیک دیسک کمر با فیزیوتراپی پی خواهید برد. روش دیگر برای ارزیابی، درمان و پیشگیری از طیف وسیعی از بیماری‌ها و مشکلات فیزیکی، درمان استئوپاتی است؛ پزشک متخصص استئوپاتی، از ترکیبی از حرکات، کشش‌ها، ماساژ بافت نرم و تکنیک‌های درمان دستی بر روی عضلات و مفاصل استفاده می‌کند تا عملکرد آن‌ها را بهبود دهد، درد بیمار را تسکین دهد و همچنین روند بهبودی را تسریع بخشد.

کایروپراکتیک چیست؟

کایروپراکتیک دیسک کمر یک روش درمانی بدون عمل جراحی است که برای درمان بیرون زدگی دیسک کمراستفاده میشود. اما چگونه میتوانیم به روش کایروپراکتیک برای درمان دیسک کمر دسترسی پیدا کنیم؟ قبل ازاینکه درمورد کایروپراکتیک نکاتی را یاد آورشویم، باید بدانیم بیرون زدگی دیسک کمرچیست؟ ستون مهره های ناحیه کمر ازیک سری قطعه استخوان تشکیل شده است که به آن مهره گفته میشود.ساختارستون مهره ها ساختار سخت وبی انعطافی نیست این ناحیه به دلیل خاصیت انعطافی که دارد به راحتی قادربه خم شدن است  ودیسک هایی که بین ستون مهره ها قرار دارد  نرم هستند ونقش ضربه گیر را درستون مهر ها ایفا میکنند.هرکدام از این دیسک ها که دربین مهره ها قرارگرفته است صاف هستند ساختاراین دیسک ها به صورتی است که دارای یک مرکز نرم و ژله ای به نام ناکلس ویک پوسته خارجی قوی به نام انالس است.

زانودرد یکی از مشکلات رو به رشد در جامعه است و به همین دلیل روز به روز تعداد مراجعات افراد با مشکل زانودرد به کلینیک‌ها بیشتر می‌شود. بیشترین مشکلات مربوط به “فرسایش” و استئوآرتریت می‌باشند. همچنین، مشکلاتی چون آرتروز زانو قابل درمان نبوده ولی می‌توان با استفاده از روش‌های درمانی منحصر به‌فرد ما، علائم ناشی از این عارضه‌ها را کاهش داده و یا جلوی پیشرفت آن‌ها را گرفت. درمان‌های دستی و کایروپراکتیک زانو نیز برای درمان زانودرد و دیگر مشکلات مربوط به زانو بسیار موثرند.

بیرون زدگی دیسک کمر

درستون مهره  ها دیسک هایی دربین مهره های این ناحیه قرارگرفته است این دیسک ها برای جذب ضربه ها به ستون مهر ها ساخته شده اند. تصور کنید زمانیکه شما بالا وپایین میپرید اگر بدون هیچ نگهدارنده یا پشتیبان کننده مانند دیسک باشد چه اتفاقی برای مهره های شما خواهد افتاد ؟حالا مفصل کمر خود را ازکنارحرکت دهید شما متیوانید دوباره  تصورکنید اگر دیسک دربین مهر ها ی ستون فقرات شما قرارنداشت شما نمیتوانستید ستون مهر ه ها ی خود را حرکت دهید . دیسک هایی که بین مهره ها قرارگرفته درحالت طبیعی درجای خود قراردارد ودرصورتی که دیسک دچار پارگی،بیرون زدگی یا برآمدگی شود این دیسک ازجای خود لیزمیخورد وحرکت میکند.به این روندی که برا ی دیسک ایجاد میشود به اصطلاح بیرو ن زدگی دیسک گفته میشود. دیسک ها ازفیبرهای انالس(لایه خارجی سخت دیسک) وناکلس (مرکز ژله ای ونرم دیسک)ساخته شده اند(شکل ۱ را درپایین مشاهده کنید) زمانیکه لایه خارجی دیسک یعنی انالس دچار شکاف میشود مواد داخلی دیسک یعنی ناکلس به سمت بیرون فشار می آورد وباعث بیرون زدگی دیسک میشود.عوامل مختلفی میتواند باعث بیرون زدگی دیسک شود.

شکل 2

به عنوان مثال فشارهای زیادی که بررروی دیسک براثر نحوه غلط قرارگیری بدن درموقعیت های متفاوت واضافه وزن ایجاد میشود می تواند یکی ازدلائل بیرون زدگی دیسک باشد. درحقیقت بیرون زدگی دیسک کمر میتواند براثر ترکیبی ازچند عامل ایجاد شود.

آیا عطسه میتواند باعث بیرون زدگی دیسک کمرشود؟

دراکثر افرادی که درد کمر براثرعواملی چون بیرون زدگی دیسک کمر رخ میدهد این مشکل درابتدا خفیف است وسپس به تدریج تازمانیکه علائمی مانند کمر درد ایجاد شود پیشرفت میکند.(شکل ۲ را مشاهده کنید)این شکل روند از بین رفتن دیسک را نشان میدهد.

شکل 3

به عنوان مثال زمانیکه شما عطسه میکنید ممکن است درد ناگهانی وشدیدی درمفصل کمر ایجاد شود واین درد به سمت ساق پا منتقل شود با این علائم شما ممکن است دچار بیرون زدگی دیسک کمر باشید وعطسه میتواند باعث تشدید این شرایط شود.پس عطسه وسرفه میتواندباعث بیرون زدگی دیسک کمرشود .

معاینات کایروپراکتیک

معاینات کایروپراکتیک (درمان دستی) مانند معاینات استانداری است که توسط پزشکان دیگر انجام میشود براساس این معاینات متخصصان کایروپراکتیک چگونگی ساختارهای ستون مهره ها وعمکلرد آنها را معاینه میکنند؟ وسپس درمان های خاص کایروپراکتیک را تعیین می کنند و از موارد درمانی دیگر جدا می کنند. معاینات اولیه کایروپراکتیک برای درمان درد مفصل کمر شامل ۳مرحله است:

  • مشاوره: دراین مرحله بیمار با مراجعه به متخصص درمان دستی چکیده ای از درد ناحیه تحتانی کمر در اختیار پزشک قرار میدهد این چکیده اطلاعات شامل موارد زیر است:

۱-  مدت زمان بروز علائم بیماری

۲-  توصیف علائم مانند سوزش

۳-  مواردی که باعث تشدید درد می شوند مانند ایستادن یا بلند کردن اشیاء

  • شرح کامل بیماری: دراین مرحله متخصص کایروپراکتیک ناحیه درد را ارزیابی میکند سوالاتی درمورد محل های مختلفی که درد ایجاد میشود، سابقه خانوادگی ابتلا به درد، عادت های بد غذایی، سابقه داشتن درمان های دیگر،  سابقه داشتن اختلالات استخوانی، شغل فرد و فعالیت های اجتماعی فرد می پرسد.
  • معاینات فیزیکی: متخصص کایروپراکتیک در این مرحله از روش های متفاوت برای ارزیابی نواحی از ستون مهره ها که به درمان کایروپراکتیک نیاز دارد استفاده میکند. در این معاینات حرکات ستون مهره ها ارزیابی میشود بر اساس نتایجی که از این معاینات بدست می آید متخصص کایروپراکتیک انجام آزمایش های دیگر را توصیه می کند این آزمایش ها شامل تست عکس برداری اشعه ایکس برای ارزیابی جابه جایی مهره ها استفاده ازابزاری که درجه حرارت پوست را ارزیابی کند. با ارزیابی درجه حرارت مشخص میشود که آیا بیمار به درمان دستی  نیازدارد یا خیر. بسیاری از متخصصان کایروپراکتیک از مفاهیم بیومکانیکی برای درمان استفاده میکنند آنها با درمان اختلالات بیومکانیکی مانند صافی کف پا متیوانند ساختارها رابدون هیچ کم وکاستی درمان کنند هدف از انجام این درمان ایجاد تعادل در ساختارهای نواحی بالای پا است.

تشخیص

در ارزیابی درد ناحیه تحتانی مفصل کمرمتخصص کایروپراکتیک باتقسیم بندی آسیب دیدگی های مفصل کمر به ۳دسته میتواند علت درد این ناحیه را تشخیص دهد این دسته بندی ها درزیر توضیح داده شده است

۱-  آسیب دیدگی های جدی:این آسیب دیدگی ها شامل تومور،عفونت،شکستگی، مشکلات مزمن عصب ها مانند ابتلا به سندرم دم اسب، جراحت های باز موضعی یا زخم، خونریزی های مداوم، مشکلات ایمپلنت های مصنوعی مفصل، مشکلات قلبی وعفونت مفاصل است

۲-  اختلالات عصب:زمانیکه ریشه ها ی عصب درناحیه تحتانی مفصل کمر فشرده یا تحریک میشوند باعث ایجاد سیاتیک میشود دربعضی ازمواقع هم فشارآمدن به عصب ناشی ازبیرون زدگی دیسک کمریا اسپوندیلوزیس یا استنوزیس ستون مهره ها ایجاد میشود

۳-  درد های معمولی مفصل کمر: اینگونه درد ها یکی ازرایجترین درد های مفصل کمر است که بر اثر فعالیت های شدید ایجاد میشود و هیچ دلیل مشخصی ندارد

زمانیکه پزشک کایروپراکتیک مشکل جدی را در مفصل کمر مانند دیسک کمر تشخیص داد بیمار را برای ارزیابی بیشتر به پزشک متخصص یا جراح ارجاع میدهد  با این دسته بندی درد متخصصان کایروپراکتیک میتوانند علت درد کمر بیمار را به درستی تشخیص دهند.

درمان 

درمان های کایروپراکتیک که  به عنوان درمان های دستی و درمان دستی ستون فقرات هم شناخته می شوند. یکی ازدرمان های رایج برای درمان درد کمر و دیسک کمر است. درمان های کایروپراکتیک با استفاده از دست برای مهره های کمر که عملکرد طبیعی ندارند یا به صورت غیرطبیعی حرکت می کنند انجام میشود. هدف از درمان های کایروپراکتیک افزایش دامنه حرکتی مفصل، کاهش آسیب دیدگی های عصب و بهبود عملکرد مفصل است.

 پزشک کایروپراکتر میتواند به وسیله درمان های کایروپراکتیک باعث درمان دیسک کمر, درد مفصل کمر و علائم بیرون زدگی دیسک کمر شود.درمعاینات اولیه متخصص کایروپراکتر درمورد شرایط عمومی شما اطلاعاتی کسب خواهد کرد وسپس شما را به صورت فیزیکی معاینه میکند وسپس تست های ارتوپدی ومربوط به عصب ها را برای شما انجام میدهد.

متخصص کایروپراکتر موارد زیررا ارزیابی میکند:

آیا واکنش بدن طبیعی است؟ این به این معنی است که آیا پیغام های فرستنده توسط عصب های بدن به صورت صحیح انجام میشود این واکنش را پزشک با انجام یک تست انجام میدهد پزشک بوسیله یک چکش کوچک برروی زانو ضربه میزند ودرحالیکه ساق پایتان را بروی زمین میکوبید میتواند این واکنش را ارزیابی کند.

آیا علائمی ازعدم استقامت وضعف ماهیچه ها یا ازبین رفتن ماهیچه ها وجوددارد؟

آیا علائمی ازدست رفتن حس درعصب های بدن وجود دارد؟

این سوالات درمورد عملکرد سیستم اعصاب بدن وعملکرد ماهیچه های بدن سوالات مهمی هستند که میتوانند بسیار به متخصص کایروپراکتر کمک کند. پزشک کایروپراکتر حالت مفصل شما را هم ارزیابی میکند  ودرصورتی که نیاز باشد انجام عکس برداری توسط اشعه ایکس و ام آر آی را برا ی تشخیص دقیق تر به شما توصیه میکند. کایروپراکتر ستون مهره ها را به صورت کامل ارزیابی میکند.مثلا حتی درصورتی که شما دچار دردهای ناحیه تحتانی مفصل کمر باشید پزشک ستون مهر ها ی ناحیه گردن شما را هم ارزیابی خواهدکرد. پزشک میخواهد عملکرد کلی ستون مهر ه ها وعضو های آنرا ارزیابی کند. چه اتفاقی رخ میدهد که یک ناحیه ازستون مهر ه ها میتواند برروی نواحی دیگر ستون مهر ه ها ونواحی دیگربدن تاثیر بگذارد. بعداز مرور همه این اطلاعات پزشک کایروپراکتیک میتواند آسیب دیدگی دیسک درستون مهره ها را تشخیص دهد نوع آسیب دیدگی دیسک درانتخاب نوع درمان بسیار مهم است تعدادی ازبیماران انتخاب های خوبی برای انجام بعضی ازدرمان های کایروپراکتیک نیستند مثلا درصورتی که شما دچار بیماری سندروم دم اسب باشید(شرایطی که باعث عدم کنترل ادرار ومدفوع میشود وباعث آسیب دیدگی های دیسک کمر میشود) برای درمان نیازمند مراقبت های فوری پزشکی هستید که بوسیله کایروپراکتیک نمیتواند درمان شود. علاوه براین اگرمتخصص کایروپراکتر مواردی چون ازبین رفتن استقامت ماهیچه ها،حس،واکنش یا اختلالات دیگری درعصب های بدن را برای شما تشخیص داد شمارا به جراح ستون مهر ها ارجاع میدهد. اگر چه بیشتر مشکلاتی که برای دیسک ایجاد میشود براثر بیرون زدگی دیسک کمر است وپزشک کایروپراکتر میتواند با درمان های مختلفی که انجام میدهد باعث درمان این علائم ودرد کمرشود. برای درمان بیرون زدگی دیسک پزشک کایروپراکتیک برنامه ای درمانی را طراحی میکند که شامل مواردی چون حفظ ستون مهر ه ها وروش های درمان دستی دیگر برای کاهش علائم بیرون زدگی دیسک کمر است این درمان ها همچنین شامل درمان های دستی وتمرینات درمانی است. این برنامه درمانی که برای شما طراحی میشود براساس نوع درد،میزان فعالیت،سلامتی کلی بدن ومواردی که پزشک تشخیص میدهد بهترین نوع درمان است انجام میشود. درموارد درمانی که بوسیله پزشک کایروپراکتیک انتخاب میشود نباید تردیدی ایجاد شود ونباید سوالاتی مانند چه نوع درمان کایروپراکتیکی برای شما انتخاب میشود وچرا این نوع انتخاب شده است پرسیده شود.شما مطمئن باشید که خواهید فهمید که چه نوع درمانی برای شما انجا م میشود وچگونه باعث کاهش درد شما میشود. درادامه نمونه هایی از روش های کایروپراکتیک برای درمان بیرون زدگی دیسک کمر ذکر شده است.

روش درمان

درمان های کایروپراکتیک شامل موارد زیراست

۱-  درمانی که برای چابکی وحرکت  ستون مهره ها انجام میشود

۲-  با درمان کایروپراکتیک میتوان باعث آزاد شدن گازهای اکسیژن،نیتروژن،دی اکسید کربن که باعث ازبین رفتن فشار ماهیچه ها میشود شویم

۳-  درصورتیکه بیمار دچار گرفتگی مفاصل باشد بوسیله درمان کایروپراکتیک می تواند با کاهش درد کمر و ایجاد آرامش در مفاصل مواجه شود

درصورتیکه بیمار بوسیله درمان هایی مانند به کاربردن اسپلینت یا درمان های کایروپراکتیک بهبودی نیافت دراین مواقع یکی ازبهترین روش ها به کاربردن یخ برروی مفصل است درمان های کایروپراکتیک دیگری هم مانند استراحت، تحریک الکتریکی ماهیچه ها وماساژبافت ها هم میتواند موثرباشد.

روش های متعددی در درمان های کایروپراکتییک وجود دارد که می تواند به درمان درد دیسک کمر کمک کند انجام این درمان ها به مهارت خاصی نیاز دارد متخصص کایروپراکتیک باید بتواند با چابکی بالا و بدون استفاده از امواج الکتریکی بیمار را درمان کند برای متخصص کایروپراکتیک بسیارمهم است که چه زمانی نباید از درمان دستی استفاده کند تعدادی ازدرمان ها که دردرمان های کایروپراکتیک استفاده میشود شامل موارد زیراست

  • به کاربردن گرما ویخ:متخصصان کایروپراکتیک برای کاهش درد دیسک کمر از گرما و یخ به صورت متناوب روی مفصل استفاده می کنند کمپرس یخ برای بی حسی کردن مفصل به مدت ۱۰ تا۱۵ دقیقه به کار میرود و سپس برای بازگشت جریان خون و بهبودی سریع مفصل از پدهای گرم، بطری آب گرم، حوله گرم استفاده می شود.
  • تمرینات:متخصصان کایروپراکتیک ممکن است برای بیماران یک برنامه تمرینات استقامتی وکششی برای  مفصل کمر را طراحی کنند.
  • ماساژ:متخصصان کایروپراکتیک ممکن است برای بهبود جریان خون،کاهش تورم والتهاب ناشی ازدرد دیسک کمر و بهبودی سریع بیمار بافت های نرم بدن را ماساژ دهند.
  • کنترل رژیم غذایی:اکثرمتخصصان کایروپراکتیک نکاتی را در مورد رژیم غذایی که می تواند منجربه کاهش درد کمر شود به بیماران توصیه می کنند ازجمله این توصیه ها مصرف مکمل های رژیمی بعد از درمان است
  • آلترا سوند:با استفاده از این روش با فرستادن امواج صوتی به بدن گرمایی در بافت های نرم و ماهیچه ها ی بدن ایجاد میشود آلتراسوند درمانی با ماساژ جزئی بافت ها تنها باعث کاهش درد، گرفتگی و سختی مفصل نمی شود بلکه به بهبود جریان خون و تسریع در روند بهبودی هم کمک میکند
  • دیاترمی:این روش یکی از درمان های الکترومغناطیسی با امواج کوتاه است که باعبور از بافت های نرم باعث بهبود آن میشود. دیاترمی باعث آرامش ماهیچه ها و بافت های اتصال میشود و گرفتگی ماهیچه ها را کاهش میدهد و با افزایش جریان خون به روند بهبودی سرعت می بخشد با استفاده از این روش نواحی که درمان شده اند گرم میشوند.
  • آب درمانی:استفاده از آب در درجه حرارت های مختلف مانند استفاده از دوش آب گرم، سونا، جکوزی بسیار در درمان دیسک کمر موثر است در آب درمانی به واکنش های بدن با تحریک بدن بوسیله آب سرد و آب گرم توجه می شود در این روش با استفاده از آب سرد می توان باعث کاهش درد دیسک کمر با بیحس شدن شد و بوسیله آب گرم می توان باعث بهبود جریان خون در مفصل شویم و روند بهبودی را سرعت بخشیم.
  • تحریک الکتریکی ماهیچه ها:دردرمان های کایروپراکتیک با استفاده ازدستگاه های الکتریکی الکترودهایی روی پوست قرار میگیرد و پالس های نوری الکتریکی در نقاط مختلفی از بدن برای کاهش التهابات، کاهش گرفتگی ماهیچه ها و کاهش درد کمر فرستاده میشود.
  • تحریک الکتریکی ماهیچه ها بوسیله دستگاه الکتریکی TENS : یکی از رایج ترین انواع دستگاه های الکتریکی دستگاه تنس است این دستگاه الکترودهایی را روی نواحی دردناک قرار میدهد و می تواند باعث تحریک این نواحی شود دستگاه TENS باعث مسدود کردن سیگنال های انتقال درد به مغز میشود وهم چنین مواد مسکنی که به صورت طیبعی در بدن ساخته میشود یعنی ایندروفین را در بدن آزاد میکند.
  • کشش مفصل:ماساژهای کششی که متخصص کایروپراکتیک انجام میدهد با دراز کشیدن در جلوی یک دستگاه گردان است که باعث ایجاد حرکات کششی وماساژمفصل کمر میشود متخصص کایروپراکتیک ممکن است ازدستگاه های دیگری برای کشش مهره ها، کاهش فشار روی دیسک کمر و کاهش فشار روی عصب استفاده کند. به این روش از بین بردن فشار بدون جراحی دیسک کمر گفته میشود
  • اشعه مادون قرمز: در درمان کایروپراکتیک از دوربین هایی برای گرفتن تصاویر رنگی که نشان دهنده جریان خون در مفصل کمر است استفاده می کنند به عنوان مثال رنگ های قرمز نشان دهنده میزان جریان خون بیشتر در مفصل است اشعه مادون قرمز ممکن است بوسیله متخصصان کایروپراکتیک استفاده شود تا تغییرات درجه حرارت در مفصل و علت درد کمر را ارزیابی کند
  • درمان های سرد لیزر: زمانیکه لیزر روی پوست قرار می گیرد انرژی درون لیزر به صورت امواج نوری توسط سلولهای بدن جذب میشود سپس سلولها و بافت ها این نور را به انرژی تبدیل می کنند با انجام این روند درد و تورم و التهاب در مفصل کاهش میابد و به بهبود جریان خون کمک میکند
  • ارگونومیک:دراین روش درمانی متخصصان کایروپراکتیک نکاتی را برای اصلاح فعالیت بیماران در حین انجام فعالیت های روزمره یا شغل توصیه می کنند میزان موفقیت وشکست درمان دیسک کمر با این روش به میزان شدت فعالیت های فرد و فعالیت های اصلاحی متناسب با شغل فرد بستگی دارد
  • استحکام ناحیه لگن:زمانیکه نقصی در طول لگن ایجاد شده باشد و یا کف پا صاف باشد متخصص کایروپراکتیک با قرار دادن یک کفی در ناحیه پاشنه پا برای افزایش ارتفاع آن یا محافظ های کمان پا برای اصلاح کمان پا می توانند باعث استحکام ناحیه لگن شود
  • تعلیم بیماران:متخصص کایروپراکتیک ممکن است انواع مختلفی از نکات را برای اصلاح سبک زندگی که شامل برنامه رژیم غذایی، خود مراقبتی، برای کاهش درد مفصل کمراست به بیماران تعلیم دهند

این روش ها اغلب براساس نوع نیاز بیماران بوسیله متخصصان کایروپراکتر انجام میشود

روش های کششی

یکی ازرایجترین روش هایی که میتواند باعث درمان بیرون زدگی دیسک کمر شود انجام این روش است.دراین روش ازیک میزخاص برای برای کشش آرام ستون مهره ها استفاده میشود.این روش به کایروپراکتر اجازه میدهد که ناحیه آسیب دیده را درحالیکه در ستون مهره ها انعطاف آرامی ایجاد میشود ازناحیه سالم جدا کند وازریتم های تلمبه مانند وضربانی استفاده کند.

دراین نوع درمان هیچ دردی ایجادنمیشود.این روش که برای ناحیه دردناک انجام میشود باعث میشود که مرکز دیسک که ناحیه ژله ای به نام ناکلس است به جای اولیه ومرکز دیسک بازگردد.این حرکت باعث بهبود ارتفاع دیسک هم میشود.این روش میتواندباعث بهبود دیسک هایی که ازعصب جدا شده اند ویا باعث کاهش التهابات ریشه عصب ودرنهایت باعث درمان هرگونه درد والتهاب  درساق پا  ویاعلائم دیگری که مربوط به بیرون زدگی دیسک کمر است شود.

با انجام این روش درمانی شما باید روش های درمانی دیگری مانند تمرینات فیزیوتراپی ،مصرف مکمل ها ودرمان های خانگی  را همراه با آن انجام دهید که پزشک کایروپراکتیک این موارد را به شما توضیح خواهد داد.تمرینات خاصی که باعث درمان بیرون زدگی دیسک کمر میشود باید در برنامه درمانی قرار داده شود.پزشک کایروپراکتیک یک برنامه درمانی کامل را برای شما طراحی خواهد کرد.

پیشگیری ازمسدود شدن استخوان پلویس 

متخصصان کایروپراکتیک ازاین روش برای درمان بیرون زدگی دیسک استفاده میکنند. دراین روش از یک شی نرم  استفاده میکنند و در زیر هرقسمت استخوان پلویس قرار میدهند تمرینات آرام هم دراین روش استفاده میشود این روش باعث تغییر درمکانیسم ستون مهر ها میشود ودیسک هایی که باعث فشار به عصب میشوند کنا ر زده میشود.

عوارض 

یکی از رایجترین عوارضی که با درمان کایروپراکتیک ایجاد میشود بروز درد ستون مهره ها و ماهیچه ها است دردی که بعد از درمان کایروپراکتیک ایجاد میشود معمولا در چند ساعت اولیه بعد از درمان رخ میدهد و بیشتر از ۲۴ ساعت طول نمی کشد به کاربردن یخ معمولا باعث کاهش این علائم به سرعت می شود.

مزایا و فواید

درمان های کایروپراکتیک میتواند باعث درمان بیرون زدگی دیسک کمر شود؟ ابهاماتی  که دراین روش درمانی برای ما پیش می آید این است که آیا کایروپراکتر از فشارهای زیادی برای قرار دادن دیسک درجای خودش استفاده میکند و دومین ابهام این است که آیا روش کایروپراکتیک باعث درمان سریع وقطعی دیسک میشود. برای پاسخ به سوال اول باید بگوییم که متخصص کایروپراکتیک برای درمان بیرون زدگی دیسک از روش هایی که با فشار آرام ستون مهر ها انجام میشود استفاده میکنند. کایروپراکتر برای درمان بیرون زدگی دیسک برنامه درمانی را طراحی میکند ودرصورتیکه علائم بوسیله این روش بهبود نیافت  پزشک شما را برای درمان به جراح ستون فقرات ارجاع میدهد.

پزشک کایروپراکتیک میزان جلسات درمانی را که شما نیاز دارید به شما خواهد گفت  میزان زمان بهبودی برای هر بیمار متفاوت است وازیک شخص تا شخص دیگر فرق میکند وبراساس میزان شدت شرایط وسابقه بیماری فرد انجام میشود اگر چه میزان فعالیت شما هم برروی زمان ریکاوری شما تاثیر گذاراست.درنهایت درصورت داشتن هرگونه سوال آنرا با پزشک کایروپراکتر درمیان بگذارید.ذکر این نکته واجب است که قبل از مراجعه به کایروپراکتر حتماً به یک دکتر خوب مراجعه کنید و زیر نظر پزشک به تمرینات و معالجه بپردازید. درمان دستی یا ماساژ ورزشی از روش های مطمئن و تضمینی است که باعث می شود کمردرد بهبود یافته و وارد مراحل پیشرفته که درمان آن با جراحی است، نشود.

استفاده از درمان های خاص کایروپراکتیک (درمان دستی) همراه با یک یا چند مورد از درمان های بالا با هدف برطرف کردن آسیب دیدگی های عصب و مفاصل یکی از موارد مهمی است که در درمان بیماران مبتلا به درد دیسک کمر انجام میشود.

درد خارج زانو به دنبال سیاتیک – رادیکولوپاتی

درد خارج زانو به دنبال سیاتیک – رادیکولوپاتی

محل انتشار درد سیاتیک

درد خارج زانو به دنبال سیاتیک – رادیکولوپاتی

درد خارج زانو به سبب سیاتیک; یکی از دلایل دردهای زانو، دردهای ارجاعی می باشند که در اثر پاتولوژی در نقطه ای غیر از زانو است. از علل درد خلف زانو، می توان به یکی از شایع ترین آنها که دردهای عصبی انتشاری است اشاره کرد.

دردی که بعلت درگیری یک ریشه عصبی باشد درد رادیکولار یا رادیکولوپاتی نامیده می شود. از رادیکولوپاتی های شایع می توان به سیاتیک (Sciatica) اشاره نمود.

درد سیاتیک – Sciaticalgia

سیاتیک به درد های تیر کشنده ای می گویند که از پشت باسن شروع شده و به پشت ران، زانو، ساق و گاهی کف پا می رسد.

درد سیاتیک بیشتر در سنین ۵۰-۳۰ سالگی بوجود می آید و علت عمده آن پاره شدن دیسک بین مهره ای است. بدنبال وارد شدن فشار بیش از حد به ستون مهره، قسمت حلقوی محیطی دیسک ( آنولوس فیبروزوس) پاره شده و قسمت مرکزی ( نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا میکند. این قسمت بیرون زده را هرنی (hernia) یا فتق دیسک میگویند. قسمت بیرون زده، ریشه های عصبی که از نخاع خارج می شوند را فشار قرار می دهد.

هرنی (hernia) دیسک بین مهره ای

هرنی (hernia) دیسک بین مهره ای

سیاتیک

فشار وارد شده به ریشه عصب باعث اجاد علائم بیمار می شود
ناحبه قرمز محد درد را نشان می دهد

نمای MRI T1 از هرنی دیسک بین مهره 4 و 5 کمری

نمای MRI T1 از هرنی دیسک بین مهره ۴ و ۵ کمری

این فشار  وارد شده بر روی ریشه های عصب سیاتیک موجب بروز علائم می گردد. در ستون مهره کمری این تغییرات بیشتر دیسک بین مهره های ۴ و ۵ کمری ایجاد می شود.

هرنی یا فتق دیسک معمولاً بعد از فعالیت هایی مانند بلند کردن جسم سنگین یا هل دادن جسم سنگین یا خم شدن یا چرخیدن ناگهانی به وجود می آید.

به غیر از هرنی دیسک عوامل دیگری نیز می توانند موجب این رادیکولوپاتی شوند. این عوامل عبارتند از:

اجسام داخل نخاع:

تومور های نخاع و تنگی کانال نخاعی می توانند با فشار آوردن به ریشه عصب بیمار موجب بروز علائم سیاتیک شوند.

تومورهای ستون مهره ها

تومورهای ستون مهره ها می توانند با اعمال فشار به ریشه اعصاب موجب رادیکولوپاتی شوند

تنگی سوراخ بین مهره ای (Intervertebral Foramen):

سوراخ بین مهره ای محلی می باشد که ریشه عصب از آن خارج می شود. هر علتی که موجب تنگ شدن این سوراخ شود موجب اعمال فشار به ریشه عصب سیاتیک شده و در نتیجه علائم ایجاد می شود. این علل عبارتند از: اسپوندیلولیستزی، تومور های عصبی یا ایجاد استئوفیت (استخوان اضافه) در سوراخ بین مهره ای

تنگی سوراخ بین مهره ای

تنگی سوراخ بین مهره ای

اسپوندیلولیستزیس (Spondylolisthesis):

اسپوندیلولیستزیس شرایطی است که در آن یک مهره نسبت به مهره ای که در زیر آن قرار دارد، به جلو جابه جا می شود. این جابه جایی می تواند باعث اعمال فشار به ریشه اعصاب شده و موجب علائم رادیکولوپاتی گردد.

درد سیاتیک باعث درد خارج زانو

Spondylolisthesis

چاقی شکمی : با افزایش قوس کمری ، فشار روی شاخه های عصب سیاتیک افزایش می یابد و علائم ایجاد می شود.

توده های باسن و ران: هر توده ای در این نواحی مانند تومورها، آبسه، هماتوم یا چسبندگی های ناشی از اعمال جراحی قبلی میتواند به عصب سیاتیک که از این نواحی عبور می کند فشار آورده و علائم سیاتیک را ایجاد کند.

التهاب عصب: گاهی اوقات التهاب اعصاب و نه فشار بر آنها موجب بروز علائم سیاتیک میشود بطور مثال التهاب عصب بدنبال میلوگرافی یا عمل جراحی و یا تزریق عضلانی در ناحیه باسن

علائم سیاتیک

درد سیاتیکی به صورت درد تیر کشنده ای می باشد که از کمر و پشت باسن شروع شده و به پشت ران، زانو، ساق و گاهی کف پا می رسد. درد سیاتیکی ممکن است بصورت احساس گرفتگی عضلات در ساق یا بصورت احساس درد در پشت یا سطح خارجی ساق باشد. درد ممکن است موقع نشستن طولانی تشدید شود.

ممکن است بیمار احساس سوزن سوزن شدن یا گزگز یا خواب رفتگی در پشت زانو یا ساق داشته باشد و درگیر درد خارج زانو شود. و یا حتی ممکن است احساس سنگینی ساق و احساس ضعف عضلانی در ساق داشته باشد. ممکن است علائم ذکر شده در ساق و پش زانو بدون کمردرد باشد. همچنین در موارد شدید و طول کشیده میتواند موجب آتروفی و لاغر شدن بعضی از عضلات اندام تحتانی شود.

محل انتشار درد سیاتیک

محل انتشار درد سیاتیک

تشخیص

معاینه بیماران در تشخیص سیاتیک نقش بسیار مهمی دارد. در مواردی که معاینه به تنهایی برای تشخیص کافی نباشد و همچنین برای یافتن علت ایجاد کننده درد سیاتیک از روش های تصویر برداری X-ray، MRI و CT scan استفاده می شود.

  1. X-ray: از گرافی ساده برای مشاهده ضایعات استخوانی مهره های کمری استفاده می شود.
  2. MRI: بهترین روش تصویر برداری برای مشاهده بافت های نرم مانند اعصاب، دیسک بین مهره ای و نخاع می باشد.

درد خارج زانو

نمای MRI T1 از ستون مهره. هرنی دیسک بین مهره های L4 و L5 مشاهده می شود

در برخی موارد به کمک تست نوار عصب و عضله (Electromyography یا EMG) می توان وضعیت ریشه های عصبی نخاع را بررسی نمود.

دیسک گردن با آرتروز چه تفاوتی دارد؟

آرتروز زمانی رخ می دهد که غضروف های اطراف مفاصل دچار پارگی شوند، که این پدیده حرکات نرم و آسان استخوان ها را دچار اختلال کرده و نهایتا منجر به تورم و درد مفاصل می شود.

زمانی که این اتفاق در مهره های گردن رخ دهد به عنوان آرتروز گردن شناخته می شود. گاهی اوقاب آسیب غضروف ها می تواند در اثر بیماری های مخرب ایجاد شود که به آن استئوآرتریت گردن گفته می شود. مفاصل گردن یکی از مهمترین قسمت های حرکتی ستون فقرات هستند.

دو مفصل گردنی کوچک در پشت هر مهره قرار گرفته که امکان حرکات به سمت جلو / عقب و خم کردن را فراهم می کنند. این مفاصل دربرگیرنده غضروف در سطوح بالایی و پایینی بوده تا قسمت های پشتی استخوان های ستون فقرات را محافظت کنند.

در غیاب غضروف، استخوان ها بر روی همدیگر حرکت کرده که این امر منجر به ساییده شدن، التهاب و درد خواهد شد که منجر به آرتروز گردن می شود. دیسک گردن شامل یک لایه بافته شده از فیبرهای غضروفی است که در عین سخت بودن منعطف نیز می باشد.

درون این لایه فیبری حلقوی، بوسیله یک ماده ژله ای نرم پروتئینی پر شده است که امکان مهار ضربه و استرس را بوسیله دیسک فراهم می کند. مجموعا شش دیسک گردن ژله مانند بین مهره های گردنی وجود دارد که حین حرکت، آن ها را از سایش بر یکدیگر حفظ می کند.فرق دیسک گردن با آرتروز گردن

فرق دیسک گردن با آرتروز گردن

فرق دیسک گردن با آرتروز گردن

تفاوت میان دیسک گردن با آرتروز گردن

یکی از دلایل شایع دردهای گردن آسیب به دیسک گردن است که این درد تا بازوها امتداد می یابد. این درد زمانی ایجاد می شود که دیسک دچار پارگی و جراحت شده باشد، به گونه ای که منجر به نشت محتویات ژله ای آن به بیرون شود.

دلایل ایجاد آرتروز گردن

آرتروز گردن با افزایش سن تشدید خواهد شد. سایش و پارگی های مداومی که طی گذر عمر ایجاد شده است یکی از عوامل اصلی این پدیده خواهد بود. علاوه بر سن دلایل دیگری نیز در ایجاد و توسعه آرتروز گردن نقش دارند، نظیر:

عوامل ژنتیکی:

نشانه هایی از بروز آرتروز گردن بصورت ژنتیکی یافت شده است. بر این اساس بعضی افراد بطور ژنتیکی دارای غضروف های ضعف و آسیب پذیرتر هستند.

جراحت:

آسیب و جراحت در غضروف یا کپسول های محافظ مفصل، سبب التهاب مفصل شده بطوری که غضروف راحت تر می شکند. افتادن یا فعالیت های ورزشی سنگین می تواند سبب آسیب به مفاصل شود.

شغل:

بعضی از مشاغل، از جمله مواردی که نیاز به انجام یک حرکت تکراری یا بلند کردن یک شی سنگین دارد می تواند استرس و فشار بر ستون فقرات را تشدید کند.

وزن:

افراد مبتلا به اضافه وزن سریع تر دچار آرتروز گردن می شوند. وزن بیشتر به معنی افزایش فشار و استرس بیشتر به مفاصل است.

دیسک گردن

در کودکان، بیش از 85 درصد دیسک گردن را آب تشکیل می دهد. با افزایش سن از محتوی آب دیسک گردن کم می شود. بر اساس گزارشات با رسیدن سن به 70 سال، میزان آب موجود در دیسک گردن از 85 به 70 درصد میرسد. اما در بعضی افراد دیسک گردن با سرعت بیشتری آب از دست می دهد.
هرچه دیسک گردن خشک تر شود، انعطاف پذیری آن کمتر شده و شکننده تر می شود. در این حالت دیسک گردن نمی تواند به طور طبیعی خود را ترمیم کند چرا که دیسک گردن فاقد رگ های خونی بوده و مواد غذایی و متابولیت ها را طی فرآیند انتشار از غضروف های پیرامون تامین می کند.

درد رگ و عصب سیاتیک کمر و پا : علائم، علت و درمان

درد عصب سیاتیک یا درد سیاتیک کمر اغلب اشاره به کمر دردی دارد که معمولاً به صورت تیر کشیدن در ناحیه کمر، ران ها، پشت و پایین پا احساس می شود. معمولاً، درد سیاتیک پا فقط یک طرف بدن را تحت تاثیر خود قرار می دهد. در این حالت درد می تواند به صورت ناگهانی ایجاد شده یا به تدریج و با گذشت زمان افزایش پیدا کند. کمر درد مکانیکال نیز ازجمله مهم‌ترین علل کمردرد محسوب می‌شود. یعنی کمردردهایی که با فعالیت تشدید می‌شود و با استراحت بهتر می‌شود که عموماً  85 % علت کمردردها را شامل می‌باشد.

درد عصب سیاتیک در اکثر مواقع در نتیجه فتق دیسک کمر یا جا به جا شدن دیسک از محل صحیح آن ایجاد می شود و در اینگونه مواقع معمولاً دیسک به ریشه های اعصابی که متصل به عصب سیاتیک است، فشار وارد می کنند. سایر شرایطی که باعث درد عصب سیاتیک می شود می تواند شامل تنگ شدن کانال نخاعی، تشکیل زائده های استخوانی به خاطر ابتلا به آرتروز و گاز گرفتن اعصاب در نتیجه تغییرات ایجاد شده در ستون فقرات باشد. هنگامی که عصب تحت فشار قرار می گیرد، عملکرد عادی آن دچار اختلال شده و این شرایط ایجاد ضعف در عضلات، بی حسی، ضعف ساق پا یا احساس سوزش کف پا و کمر را به همراه دارد. گاهی اوقات این علائم با درد، اضطراب و تشویش همراه است که برای درمان ضعف ساق پا و سوزش کف پا باید به پزشک مراجعه نمود.

درد رگ سیاتیک می تواند بسیار شدید باشد. این درد ممکن است در زمان ایستادن، نشستن یا دراز کشیدن نیز احساس شود. خوشبختانه، درد سیاتیک معمولاً به خوبی به روش های غیر جراحی واکنش نشان داده و درمان می شود. در صورتی که این مشکل به موقع تشخیص داده شده و درمان شود، علائم بیماری معمولاً در طول چند ماه پس از شروع درمان عصب سیاتیک از بین می رود. بنابراین توجه داشته باشید با وجود احتمال شدید بودن درد رگ سیاتیک، در اکثر موارد این مشکل با استفاده از روش های درمانی محافظه کارانه در طول چند هفته درمان خواهد شد.

علت گرفتگی رگ و عصب سیاتیک


علت گرفتگی رگ و عصب سیاتیک

اختلالات و مشکلات متعددی در کم و ستون فقرات می‌توانند منجر به فشردگی عصب و درد عصب سیاتیک یا رادیکولوپاتی کمری شوند. شش مورد از شایع‌ترین مشکلات زمینه‌ای عبارت‌اند از:

  • بیرون‌زدگی یا فتق دیسک
  • تنگی کانال نخاعی کمر
  • اسپوندیلولایزیس (سر خوردگی مهره‌های کمری)
  • تروما یا ضربه
  • سندروم پیریفورمیس
  • تومور نخاعی

بیرون زدگی دیسک یا فتق دیسک کمر 

دررفتگی یا بیرون زدگی دیسک کمر به عنوان یک اختلال دیسک از نوع contained نیز شناخته می‌شود. این بدان معنی است که مرکز ژل مانند (نوکلئوس پالپوزوس) در داخل دیواره بیرونی مانند لاستیک مانند دیسک خود (آنولوس فیبروز) دیسک “موجود” (contained) باقی می‌ماند.

فتق دیسک هنگامی رخ می‌دهد که نوکلئوس یا هسته از فیبروز آنولوس یا حلقه‌ی فیبری بیرون بزند. به این بیماری اختلال دیسک ” non-contained” گفته می‌شود. چه دیسک دچار برآمدگی یا دچار فتق شود ، مواد دیسک می‌توانند روی ریشه عصب مجاور فشار وارد کنند و بافت عصبی ظریف را فشرده کرده و باعث ایجاد فشردگی و درد سیاتیک شوند.

عواقب ناشی از فتق دیسک بدتر هستند. فتق دیسک نه تنها باعث فشار مستقیم ریشه عصب روی قسمت داخلی کانال نخاع استخوانی می‌شود، بلکه خود ماده‌ی دیسک نیز حاوی یک ماده محرک اسیدی، شیمیایی (اسید هیالورونیک) است که باعث التهاب عصب می‌شود. در هر دو حالت، فشردگی و تحریک عصب باعث التهاب و درد شده که غالباً منجر به بی‌حسی اندام، احساس سوزن سوزن شدن و یا ضعف عضلات می‌شود.

تنگی کانال نخاعی کمر 

تنگی کانال نخاعی، نوعی اختلال فشار عصبی است که بیشتر در افراد سالمند رخ می‌دهد. درد پایی همانند درد سیاتیکی ممکن است در نتیجه تنگی نخاع کمر بروز کند. کمردرد معمولاً موقعیتی است که اغلب با انجام فعالیت‌هایی مانند ایستادن یا راه رفتن ظاهر می‌شود و با نشستن تسکین می‌یابد. ریشه‌های عصب نخاعی از طناب نخاعی از طریق گذرگاه‌هایی به نام فورامینای عصبی که متشکل از استخوان و رباط است، به صورت شاخه‌هایی خارج می‌شوند. بین هر مجموعه از قسمت‌های مهره‌ای که در طرف چپ و راست قرار دارد، یک فرامین وجود دارد. ریشه‌های عصبی از این دهانه‌ها عبور کرده و به بیرون از ستون فقرات کشیده می‌شوند تا به قسمت‌های دیگر بدن برسند.

هنگام بروز عارضه‌ی تنگی کانال نخاعی، این گذرگاه‌ها باریک یا مسدود شده و در نتیجه باعث فشرده سازی عصب می‌شوند. از این رو از اصطلاح تنگی فرمامین نیز استفاده می‌شود.

اسپوندیلولایزیس  

اسپوندیلولایزیس (سر خوردگی مهره‌های کمری- Spondylolisthesis)، اختلالی ست که در اکثر اوقات ستون فقرات کمری را مبتلا می‌سازد. در این نوع بیماری، یک مهره به سمت جلو و روی مهره‌ی مجاور خود سر می‌خورد. وقتی یک مهره سر می‌خورد و از جای خود خارج می‌شود، ریشه‌ی عصبی نخاعی فشرده شده و اغلب منجر به درد سیاتیکی در پا می‌شود. اسپوندیلولایزیس در دسته‌ی اختلالات رشدی (در بدو تولد وجود داشته است، در طی دوران کودکی پیشرفت می‌کند) یا اکتسابی ناشی از تحلیل ستون فقرات، ضربه یا فشارهای فیزیکی (مانند وزنه برداری، ژیمناستیک) قرار دارد.

ضربه 

درد عصب سیاتیک می‌تواند براثر از فشردگی مستقیم عصب ناشی از نیروهای خارجی به ریشه‌های عصب نخاعی کمری یا ساکرال باشد. نمونه‌هایی از این فشارها شامل تصادفات و سوانح رانندگی، سقوط، فوتبال و سایر ورزش‌ها می‌باشد. این ضربه‌ها ممکن است به اعصاب آسیب برسانند یا گاهی اوقات تکه‌های استخوان شکسته ممکن است به اعصاب فشار وارد کنند.

سندروم پیریفورمیس 

سندرم پیریفورمیس نامی ست برای عضله پیریفورمیس و درد ناشی از زمانی که عضله، عصب سیاتیک را تحریک می‌کند. عضله پیریفورمیس در قسمت تحتانی ستون فقرات قرار دارد، به استخوان ران وصل می‌شود و به چرخش لگن کمک می‌کند. عصب سیاتیک در زیر عضله پیریفورمیس قرار دارد. سندرم پیریفورمیس هنگامی بروز می‌کند که اسپاسم های عضلانی در عضله پیریفورمیس رخ می‌دهد و در نتیجه به عصب سیاتیک فشار وارد می‌کند. به خاطر اینکه یافته‌هایی دراین‌باره از تصاویر ام آر آی یا عکس رادیولوژی به دست نمی‌آید، تشخیص و درمان این سندروم ممکن است دشوار باشد.

تومورهای نخاعی 

تومورهای نخاعی، توده‌های غیرطبیعی هستند که می‌توانند خوش خیم یا سرطانی هستند (بدخیم) باشند. خوشبختانه موارد ابتلا به تومورهای نخاعی نادر هستند. با این حال، هنگامی‌که یک تومور نخاعی در ناحیه کمر ایجاد می‌شود، احتمال بروز درد سیاتیک در نتیجه‌ی فشرده شدن عصب وجود دارد.

عوامل خطر سیاتیک چیست؟


  • تغییرات وابسته به سن در ستون فقرات مانند آرتروز و دیسک‌های تحلیل رونده، یک عامل خطر برای سیاتیک هستند.
  • چاقی: اضافه وزن به خصوص در ناحیه‌ی شکم باعث افزایش فشار بر روی ستون فقرات می‌شود.
  • نشستن طولانی‌مدت و داشتن یک سبک زندگی بی‌تحرک، از عوامل خطر سیاتیک و دیگر مشکلات کمر می‌باشد.

علائم و نشانه ها

علائم معمول ابتلا به سیاتیک از درد پایین کمر شروع شده و تا باسن کشیده می شود و منجر به درد کف پا و انگشتان می شود  در این حالت علائم درد سیاتیک ممکن است در هر نقطه از این مسیر احساس شود، اما معمولاً این درد مسیری را دنبال می کند که از کمر شروع شده و به سمت باسن و پشت ران یا ماهیچه ساق پا کشیده می شود. سطح درد عصب سیاتیک در افراد مختلف می تواند از ملایم تا شدید باشد و معمولاً این درد ساق پا تا کشاله ران به صورت احساس تیر کشیدن یا سوزش، شبیه به شوک های الکتریکی و نیز احساس گرفتگی در افراد مختلف مشاهده می شود. در این حالت معمولاً فقط یک طرف بدن تحت تاثیر مشکل قرار می گیرد و این درد می تواند با نشستن طولانی، خم شدن وحتی سرفه و عطسه کردن نیز تشدید شود. علاوه بر این سیاتیک می تواند با ایجاد بی حسی در ناحیه پایین تنه بیمار همراه باشد.

سیاتیک اشاره به دردی دارد که از عصب سیاتیک ناشی می شود که یک عصب بزرگ کشیده شده در قسمت پایین کمر به سمت پشت هر یک از پاها و درد رگ پشت زانو می باشد. سیاتیک یک ناهنجاری نیست، اما می تواند یک نشانه از ایجاد سایر مشکلات ساختاری همچون مشکلات ستون فقرات یا تنگی کانال نخاعی، التهاب یا گاز گرفته شدن عصب در قسمت پایین کمر یا فتق دیسک، تشکیل زائده های استخوانی و بزرگ شدن بیش از حد مفصل فاست (رشد بیش از حد استخوان یا اندازه بزرگ غیر عادی آن) باشد که تنگ شدن حفره بین مهره ها در محل انتقال اعصاب را به همراه دارد. گاهی اوقات، تشکیل تومور می تواند علت ناهنجاری ایجاد شده در ارتباط با وارد شدن فشار به عصب سیاتیک باشد که این شرایط را می توان با اسکن ام آر آی (MRI) تشخیص داد. علاوه بر این ابتلا به بیماری دیابت نیز می تواند منجر به وارد شدن آسیب عصبی و مشاهده علائم مطرح شده فوق شود. به هر حال همانطور که بیان شد، یکی از علل درد سیاتیک، گیر افتادن عصب سیاتیک می باشد.

چه موقع باید برای مشکل سیاتیک به پزشک مراجعه کرد؟ 


در صورت بروز هر یک از شرایط زیر به پزشک مراجعه کنید:

  • درد بعد از چند روز بهبود نمی‌یابد یا به نظر می‌رسد که بدتر می‌شود.
  • اگر سن فرد مبتلا کمتر از 20 سال یا بالاتر از 55 سال باشد و برای اولین بار مبتلا به سیاتیک شده باشد.
  • فرد مبتلا در حال حاضر مبتلا به سرطان است یا سابقه سرطان دارد.
  • فرد مبتلا اخیراً وزن زیادی را از دست داده است یا همراه با کمر درد، دچار تب و لرز بی‌دلیل شده است.
  • فرد مبتلا به HIV مثبت است یا از داروهای IV (داخل وریدی) استفاده می‌کند.
  • شخصی بیشتر از یک یا دو هفته است که برای خم شدن به جلو مشکل دارد و به‌سختی خم می‌شود.
  • فرد مبتلا متوجه ضعفی شود که ه مرور زمان بیشتر می‌شود.

در صورت بروز هر یک از موارد زیر به همراه سیاتیک، به بخش اورژانس بیمارستان مراجعه کنید:

  • علیرغم انجام روش‌های کمک‌های اولیه، درد غیرقابل تحمل باشد.
  • درد ناشی از یک آسیب شدید، مانند سقوط از نردبان یا تصادف باشد.
  • درد در قسمت پشت قفسه سینه است.
  • فرد مبتلا قادر به حرکت یا احساس پاها یا کف پاهای خود نباشد.
  • فرد مبتلا كنترل روده یا مثانه خود را از دست داده یا دچار بی حسی در دستگاه تناسلی خود شده است. این علائم ممکن است علائم سندرم دم اسب (cauda equina – یک وضعیت جدی سیستم عصبی ناشی از آسیب به اعصاب واقع در انتهای کانال نخاعی) باشند.
  • فرد مبتلا درجه حرارت بالایی دارد (بیش از 38 درجه سانتی گراد).

 تشخیص

در طول مراحل معاینه فیزیکی، پزشک وضعیت قدرت عضلات و عکس العمل آنها را مورد بررسی قرار می دهد. برای مثال، ممکن است از شما خواسته شود تا روی انگشتان یا پاشنه خود راه بروید، از یک حالت چمباتمه بلند شوید، یا در زمانی که به پشت دراز کشیده اید، یکی از پاهای خود را در هوا بلند کنید. معمولاً درد سیاتیک کمر که ناشی از عصب سیاتیک باشد، با انجام این فعالیت ها تشدید خواهد شد.

تصویر برداری

گاهی افراد دارای مشکل پارگی دیسک یا زائده های استخوانی هستند اما هیچ علائمی از وجود مشکل در آنها مشاهده نمی شود. وجود این مشکلات را می توان با تهیه عکس رادیولوژی یا با استفاده از سایر روش های تصویر برداری تشخیص داد. به هر حال پزشکان معمولاً از این نوع آزمایش ها فقط زمانی استفاده می کنند که درد بیمار بسیار شدید باشد یا اینکه بهبودی در وضعیت بیمار پس از چند هفته درمان حاصل نشود. به این منظور می توان از روش های تصویر برداری زیر استفاده کرد:

  • عکس برداری رادیولوژی
  • تصویر برداری ام آر آی (MRI)
  • سی تی اسکن

جراحی انحراف ستون فقرات

جهت درمان انحراف ستون فقرات بدون جراحی تماس بگیرید.

طراحی سایت ، طراح وب سایت